Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Οι Ισραηλινοί Διαφωνούντες Σώζουν την Χώρα



του Γκιντεόν Λέβι*



Φανταστείτε ένα διαφορετικό Ισραήλ στα μάτια του κόσμου। Χωρίς τις οργανώσεις B'Tselem, «Σπάζοντας τη Σιωπή», «Αναρχικοί κατά του Τείχους», «Γκους Σαλόμ», χωρίς το Νέο Ισραηλινό Ταμείο και χωρίς μικρές ριζοσπαστικές ομάδες και διαφωνούντες διανοούμενους και καταστολή κάθε τέτοιους είδους φωνής. Φανταστείτε πως θα φαινόμασταν στον κόσμο.

Η λιγοστή συμπάθεια που το Ισραήλ χαίρει οφείλεται σε αυτές τις ομάδες. Η εκστρατεία απονομιμοποίησης, την πραγματική και αυτή που επινοήσαμε, την οφείλουμε στον Αβιγκντόρ Λίμπερμαν και το Γίσραελ Μπεϊτένου, στο Μπέντζαμιν Νετανιάου και τη πλημμυρίδα αντιδημοκρατικών νόμων του σιναφιού του και του Καντίμα, στο δοξασμένο Ισραηλινό στρατό και τους εποίκους που δεν καταλαβαίνουν από όρια. Μια μέρα της Επιχείρησης Χυτό Μολύβι προκάλεσε στο Ισραήλ μεγαλύτερη καταστροφή από όλα τα επικριτικά άρθρα μαζί, η μοιραία επίθεση στο Μαβί Μαρμαρά στη Γάζα, αμαύρωσε την εικόνα του Ισραήλ περισσότερο από όλες τις αντιισραηλινές διαλέξεις μαζί, ο «Νόμος Νάκμπα» επισκίασε όλες τις εκκλήσεις μαζί. Η αυξανόμενη έκκληση για μποϊκοτάζ και εξοστρακισμό του Ισραήλ γεννήθηκε μέσα από τις εικόνες της Γάζας και τις σκηνές από το πλοίο Μαρμαρά. Το γεγονός ότι υπάρχουν Ισραηλινοί που μετέχουν στους επικριτές οφείλεται στην αυξανόμενη μείωση της Ισραηλινής αξιοπιστίας στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, στον ακαδημαϊκό κόσμο στην Ευρώπη και τις εφημερίδες και των δύο πλευρών. Φανταστείτε πως θα ήταν χωρίς αυτούς: Βόρειος Κορέα. Οι πρέσβεις της κυβέρνησης και οι προπαγανδιστές της δεν καταφέρνουν να πείσουν κανέναν στον κόσμο, εκτός από τους εαυτούς τους. Αυτοί που καταστρέφουν την ισραηλινή δημοκρατία το μόνο που κάνουν είναι να δυναμώνουν τη φωτιά εναντίον τους. Οι κριτικές φωνές πρέπει να ακουστούν, με αξιοσημείωτη ελευθερία, αφυπνίζοντας τη συνείδηση του κόσμου. Οι διαφωνούντες είναι τώρα αυτοί που εξηγούν καλύτερα το Ισραήλ. Δύο εβδομάδες πριν, ήμουν προσκεκλημένος σε μία Εβδομάδα Εβραϊκού Βιβλίου στο Λονδίνο, με αφορμή την έκδοση στα αγγλικά του βιβλίου μου «Η Τιμωρία της Γάζας». Το εβραϊκό κατεστημένο στην Βρετανία απείλησε να μποϊκοτάρει την εκδήλωση, οι διοργανωτές σκέφτηκαν να προσλάβουν σεκιουριτάδες και περί τους 500 Εβραίους, μέσης τάξης, γέμισαν την αίθουσα, έκαναν ερωτήσεις και κυρίως με την ευγένειά τους, εξέφρασαν μεγάλη συμπάθεια. Μίλησα, όπως κάνω πάντα, κατά της κατοχής, τις αδικίες και την καταστροφή που κάνει στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους, κατά των επιθέσεων στην ισραηλινή δημοκρατία όπως έχω γράψει σε εκατοντάδες άρθρα μου στην εφημερίδα «Χαάρετς» και όπως έκανα στο London School of Economics και το Trinity University στο Δουβλίνο. Όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις ένας «κατάσκοπος» από την Ισραηλινή πρεσβεία εστάλη στο Trinity-ένας Ισραηλινός φοιτητής που του ζητήθηκε να καταγράψει όλα όσα είπα και να τα παραδώσει στην πρεσβεία. Η πρεσβεία παρέδωσε αμέσως έκθεση στο υπουργείο Εξωτερικών στην Ιερουσαλήμ και το Υπουργείο Εξωτερικών τη διοχέτευσε σε γνωστή εφημερίδα, η οποία δημοσίευσε τις σκληρές μόνο αναφορές μου, χωρίς περιεχόμενο-και να η πρόκληση ενός αντιφρονούντα. Μπορεί κάποιος να αγνοήσει τον τρόπο με τον οποίο η πρεσβεία κατασκοπεύει δημοσιογράφους, θυμίζοντας σκοτεινά καθεστώτα. Θα ήμουν ευτυχής να δω εκπροσώπους της κυβέρνησης στις διαλέξεις μου, το μήνυμα που στέλνουν μέσω τέτοιας συμπεριφοράς, είναι το κυνήγι μαγισσών κατά ενός δημοσιογράφου ο οποίος δεν ενστερνίζεται την κομματική γραμμή. Στο νέο κόσμο της υψηλής τεχνολογίας, δεν υπάρχει πλέον διαφορά μεταξύ του τι γράφεται και του τι ειπώθηκε από δω και από κει. Στο νέο κόσμο, ο οποίος είναι σε γενικές γραμμές εχθρικός προς το Ισραήλ, έχει σημασία να υπάρχουν εναλλακτικές φωνές που προέρχονται από το Ισραήλ, φωνές διαφορετικές από τις επίσημες απειλές και διώξεις. Οι φωνές αυτές ανήκουν στους πραγματικούς πατριώτες του Ισραήλ, που ανησυχούν για τη μοίρα του και την εικόνα περισσότερο από αυτούς που απειλούν να τους κάνουν να σωπάσουν। Οι διαφωνούντες δεν χρειάζεται να απολογηθούν στη χώρα τους για τίποτε. Η χώρα τους χρωστά μία μεγάλη χάρη: Είναι αυτοί που σώζουν την εικόνα της στον κόσμο. Ρωτήστε τον κάθε(σχεδόν) Ευρωπαίο ή Αμερικανό διανοούμενο.