Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

18χρονη Ισραηλινή αντιρρησίας στην φυλακή



Η αντιρρησίας συνείδησης Νταϊάν Κόγκαν καταδικάστηκε σε 25 ημέρες κράτηση σε στρατιωτικές φυλακές. Είναι η δεύτερη φορά που στέλνεται στη φυλακή και η έκτη που δικάζεται για την απόφασή της να μην καταταγεί.
Η Νταϊάν Κόγκαν, 18 ετών από το προάστιο του Τελ Αβίβ Μπατ Γιαμ(σ.σ. περιοχή σαν τα δικά μας δυτικά προάστια, δηλαδή υποβαθμισμένη οικονομικά και κοινωνικά) καταδικάστηκε στις 13 Ιουνίου σε 25 φυλάκιση επειδή αρνήθηκε να καταταγεί και μεταφέρθηκε στις 14 του μήνα στις στρατιωτικές φυλακές Νο 400 στο Tzrifin.
Στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη φορά που η Νταϊάν φυλακίζεται και η έκτη που καταδικάζεται για το ότι δηλώνει αντιρρησίας συνείδησης. Την πρώτη φορά καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 ημερών την ημέρα που επρόκειτο να καταταγεί(15 Απριλίου). Παρόλα αυτά, της δηλώθηκε τότε ότι οι στρατιωτικές φυλακές για κορίτσια είναι πλήρεις και κλήθηκε να παρουσιάζεται στην στρατιωτική της βάση στο Τελ Χασομέρ. Η Νταϊάν αποφάσισε ότι δεν επιθυμεί να εκτελεί ντε φάκτο στρατιωτικές εντολές αντί της φυλάκισης της και επέστρεψε σπίτι. Η Νταϊάν επέστρεψε στην βάση της στις 25 Απριλίου και καταδικάστηκε σε 10 ημέρες φυλακή και φυλακίστηκε. Την ημέρα που επρόκειτο να αποφυλακιστεί στις 4 Μαΐου καταδικάστηκε ξανά επειδή αρνήθηκε να καταταγεί, αυτή τη φορά σε 10 ημέρες περιορισμό στη βάση της.
Αποφάσισε να επιστρέψει ξανά σπίτι για τους ίδιους με πριν λόγους και επέστρεψε όταν τελείωσε η προθεσμία περί περιορισμού, στις 24 Μαΐου. Καταδικάστηκε τότε για τέταρτη φορά, αυτή τη φορά σε επτά ημέρες φυλάκιση και συνέχιση των περιοριστικών όρων να παραμένει στη βάση της(κάτι που ξανά αρνήθηκε η Νταϊάν να πράξει).
Στις 7 Ιουνίου επέστρεψε στη βάση εκπαίδευσης και καταδικάστηκε σε επιπλέον 10 ημέρες περιορισμό και τελικά, χθες(13 Ιουνίου), αφότου πέρασε τον περισσότερο καιρό σπίτι, στάλθηκε στην φυλακή για δεύτερη φορά.

Με ανακοίνωσή της η Νταϊάν Κόγκαν εξηγεί τους λόγους που αρνείται να καταταγεί:

Αρνούμαι να καταταγώ επειδή πιστεύω σθεναρά ότι ένα μιλιταριστικό σύστημα δεν θα βοηθήσει ποτέ στο να υπάρξει ειρήνη.
Ο Στρατός είναι μία βίαια δύναμη που διδάσκει το πώς να επιλύεις συγκρούσεις με τη χρήση βίαιων μέσων, όπως είναι τα όπλα και η ωμή βία. Δεν έχει κανένα νόημα η μία πλευρά να χρησιμοποιεί βία ως μέσο για την επίτευξη της ειρήνης με την ελπίδα ότι η άλλη πλευρά θα το αποδεχτεί.
Η βία οδηγεί στην βία και κατ’ επέκταση στον πόλεμο, ο οποίος οδηγεί σε ακόμη περισσότερους πολέμους. Το αιματοκύλισμα δεν είναι τρόπος και πρέπει να αποφευχθεί με οποιοδήποτε κόστος.
Ως εκ τούτου αρνούμαι εξ’ ολοκλήρου να συνεργαστώ με το στρατιωτικό σύστημα(και τα ιδεώδη του) τα οποία πιστεύω ότι είναι διαφθαρμένα από την αρχή και μακριά από το να επιτευχθεί κάποτε ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων.




Μυνήματα συμπαράστασης στο:
messages2prison@newprofile.org

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Και ένα και δύο «εβραϊκά καράβια» για τη Γάζα*

Και δεύτερο «εβραϊκό καράβι» για τη Γάζα ετοιμάζουν οι διοργανωτές της σχετικής πρωτοβουλίας, λόγω του πολύ μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για συμμετοχή από Εβραίους και μη ακτιβιστές.
Οπως δήλωσε σε επικοινωνία με την «Ε» η εκπρόσωπος της εβραϊκής πρωτοβουλίας, Εντιθ Λουτς, περισσότερα από 50 άτομα εβραϊκής καταγωγής (πέραν των μη Εβραίων) έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στο «εβραϊκό καράβι», στο οποίο ενδεχομένως να προστεθούν ένα με δύο ακόμη πλοιάρια.
Το καράβι ετοιμάζεται να αποπλεύσει στα μέσα Ιουλίου από λιμάνι της Μεσογείου που κρατείται μυστικό για ευνόητους λόγους. Ο απόπλους αναμένεται να ανακοινωθεί λίγες ημέρες πριν. Με αφορμή τη σχετική πρωτοβουλία, η Εντιθ Λουτς, Γερμανοεβραία καθηγήτρια και εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας, απάντησε σε ερωτήσεις της «Ε» μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Μαθαίνουμε ότι ετοιμάζετε δεύτερο πλοιάριο με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα, αληθεύει;

«Μας έχει προσφερθεί όντως και δεύτερο πλοιάριο. Αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται να είναι αρκετά ασφαλές για να ταξιδέψει στα νερά της Μεσογείου».

Ολοι οι επιβάτες θα είναι εβραϊκής καταγωγής; Υπάρχουν και Ισραηλινοί;

«Στην αρχή αποδεχτήκαμε και μη Εβραίους. Αλλά προθυμοποιήθηκαν να παραιτηθούν για χάρη των όλο και περισσότερων εβραϊκής καταγωγής αιτούντων. Στο σκάφος θα υπάρχουν και Ισραηλινοί».

Δεν φοβάστε το ισραηλινό ναυτικό;

«Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου. Οχι, όχι ακόμη. Ελπίζω ότι θα "δείξουν καλή διαγωγή"».

Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν σε σχέση με την προηγούμενη αποστολή του «Στολίσκου της Ελευθερίας» ότι η τουρκική κυβέρνηση ή ισλαμικές εξτρεμιστικές οργανώσεις εκμεταλλεύονται την αποστολή για να προωθήσουν τα σχέδιά τους...

«Δεν είμαι βέβαιη για την τουρκική κυβέρνηση, αλλά εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις εκμεταλλεύονται όντως την καταστροφή. Αν το Ισραήλ χάνει υποστήριξη μεταξύ των κυβερνήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο, και όντως χάνει, τότε οι αντίπαλοι θα επωφεληθούν».

Δεν αισθάνεστε ότι με τη δράση σας στην πράξη βοηθάτε μια «τρομοκρατική» οργάνωση όπως η Χαμάς, η οποία έχει κατηγορηθεί και για αντισημιτικά σχόλια;

«Δεν στηρίζουμε τη Χαμάς ούτε κανένα άλλο πολιτικό κόμμα. Η Χαμάς είναι εκλεγμένη κυβέρνηση, πρέπει να συνομιλήσουμε μαζί της, δεν μπορούμε να τους εξαφανίσουμε. Ούτε ο αποκλεισμός της Γάζας είχε το όποιο αποτέλεσμα στην εξασθένηση της Χαμάς, αντιθέτως. Πέραν αυτού, το να συνομιλείς με τον κόσμο σε έναν πραγματικό διάλογο έχει οπωσδήποτε το καλύτερο αποτέλεσμα στο να επηρεάσει κόσμο και προσφέρει καλύτερες επιλογές αν επιθυμείς να κατανοήσεις τα κίνητρα και τα αισθήματα του αντιπάλου σου».
Η Εντιθ Λουτς είναι μέλος της οργάνωσης «Ευρωπαίοι Εβραίοι για μια δίκαιη ειρήνη».

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" στις 26/06/2010.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=26/06/2010&id=177296




Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Συμπτώματα Μακάρθι κατά Ισραηλινών πανεπιστημιακών


του Ορ Κάσχτι*


Λίγες ημέρες αφότου δήλωσε ότι σκοπεύει να προβεί σε ενέργειες κατά Ισραηλινών καθηγητών πανεπιστημίου που τάσσονται υπέρ του ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ του Ισραήλ, ο υπουργός Παιδείας Γκιντεόν Σαάρ ετοιμάζεται να παρουσιαστεί ενώπιον επιτροπής της βουλής η οποία συζητά για τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης στα σχολεία.

Ο Σαάρ αρνήθηκε να δώσει λεπτομέρειες στην «Χαάρετς» σε τι ενέργειες θα προβεί. Η ενέργεια αυτή έρχεται λίγο καιρό αφότου ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μπεν-Γκουριόν Νεβέ Γκόρντον, ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές του ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ, έλαβε απειλητική επιστολή μέσω του ταχυδρομείου.

Οι διευθυντές δύο λυκείων του Τελ-Αβίβ, ο Ζέεβ Νταγκάνι και ο Ράαμ Κοέν, που έχουν δημόσια επικρίνει την πολιτική της κυβέρνησης στα κατεχόμενα εδάφη, έχουν επίσης προσκληθεί να καταθέσουν στην επιτροπή.

Ο Νταγκάνι, διευθυντής του σχολείου Herzliya Gymnasia, έχει δημόσια επικρίνει το σχέδιο του Σαάρ να στείλει αξιωματικούς του ισραηλινού στρατού στις τάξεις για να ενθαρρύνουν τους μαθητές να καταταγούν στο στρατό και ο Κοέν έχει κατ’ επανάληψη μιλήσεις στους μαθητές του για την ισραηλινή κατοχή.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Σαάρ δήλωσε ότι είναι σημαντικό να εξεταστούν τα ζητήματα» που έχει θέσει η οργάνωση που δρα στα πανεπιστήμια Im Tirtzu η οποία ισχυρίζεται ότι οι αντί-σιωνιστικές τάσεις έχουν ριζώσει στην διδαχή της πολιτικής επιστήμης στα πανεπιστήμια του Ισραήλ.

Οι δηλώσεις του Σαάρ είναι κομμάτι της συζήτησης που προκάλεσαν στη βουλή ακροδεξιοί και δεξιοί βουλευτές για το θέμα «της άλωσης των ισραηλινών πανεπιστημίων από τους μετά-σιωνιστές». «Η συζήτηση προκλήθηκε από την έκθεση της Im Tirtzu, η οποία αναφέρει ότι το 80% των ερευνών που διδάσκονται στα μαθήματα πολιτικών επιστημών στα πανεπιστήμια του Ισραήλ είναι αντί-σιωνιστικά και αντί-εθνικιστικά».

«Η ισραηλινή ακαδημαϊκή ζωή υποφέρει από «παλαιστινιομανία», μία ψυχολογική αρρώστια της οποία τα συμπτώματα είναι το μίσος προς τον εαυτό σου, μία συμπάθεια για τους εχθρούς του Ισραήλ και ο εβραϊκός αντισημιτισμός ή αντί-σιωνισμός», ανέφερε μία βουλευτής του κόμματος «Καντίμα»(σ.σ. κόμμα της δεξιάς που δημιουργήθηκε από διάσπαση του κόμματος Λικούντ) μιλώντας στη βουλή. «Η διάδοση της «παλαιστινιομανίας» απαιτεί άμεση και οδυνηρή θεραπεία για τη σωτηρία όλων μας το ταχύτερο δυνατό».

Στις δηλώσεις του στη βουλή ο Σαάρ αναφέρθηκε ειδικά στους πανεπιστημιακούς καθηγητές που τάσσονται υπέρ του μποϊκοτάζ των ισραηλινών πανεπιστημίων. «Είναι κάτι αδύνατον να δεχτούμε. Βρίσκεται στην ημερήσια μας διάταξη και σκοπεύουμε να πάρουμε μέτρα μέσα στο καλοκαίρι».

«Ο υπουργός Παιδείας πρέπει να αγνοήσει την έκθεση, η οποία αποπνέει άρωμα μακαρθισμού», δηλώνει ο Γιόσι Μπεν-Άρτσι πρύτανης του πανεπιστημίου της Χάιφα. ‘Ελπίζω θα καταλάβει τη σοβαρότητα αυτούς καθεαυτού του γεγονότος να παρακολουθείς και να καρφώνεις καθηγητές και για το κατά πόσο πρέπει να παίρνει στα σοβαρά μία οργάνωση σαν την Im Tirtzu, η οποία υποκινεί τον φανατισμό.


*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Χαάρετς" στις 21/06/2010

http://www.haaretz.com/print-edition/news/education-minister-vows-to-punish-israeli-professors-who-back-academic-boycott-1.297330

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Γιούρι Αβνέρι: Μας οδηγεί μια συμμορία ηλιθίων




Σε μια εντυπωσιακή στροφή της ισραηλινής κοινωνίας προς τα δεξιά, το κίνημα ειρήνης αποδεκατίστηκε. Ανάμεσα σε εκείνους που δεν παρασύρθηκαν από την ηττοπάθεια και δεν καταβλήθηκαν από τον εκφυλισμό του Εργατικού Κόμματος και το συμβιβασμό της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, ξεχωρίζει η θρυλική μορφή του Γιούρι Αβνέρι.

Συγγραφέας, αρθρογράφος, βουλευτής στο παρελθόν, μέλος της οργάνωσης Gush Shalom, παραμένει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρηνική συνύπαρξη Παλαιστινίων και Εβραίων. Την περασμένη βδομάδα, κινδύνευσε η ζωή του. Στην πρώτη μεγάλη διαδήλωση, με τη συμμετοχή άνω των 10.000 ανθρώπων στο Τελ Αβίβ, που οργανώθηκε από φορείς και κόμματα που μετά από πολλά χρόνια συντονίστηκαν μεταξύ τους, μία ομάδα ακροδεξιών σιωνιστών επιτέθηκε στον Γιούρι Αβνέρι την ώρα που έφευγε από τη διαδήλωση και προσπάθησε να τον σύρει βίαια έξω από το αυτοκίνητο με φανερές προθέσεις κακοποίησής του. Η παρέμβαση της αστυνομίας που βρισκόταν κοντά στο σημείο της επίθεσης, μάλλον του έσωσε τη ζωή.

Το τελευταίο διάστημα ο Αβνέρι έχει εντείνει τη δράση του και αρθρογραφεί με μεγάλη συχνότητα σε διεθνή έντυπα και ηλεκτρονικές εκδόσεις καταγγέλοντας τις πολιτικές του Ισραήλ.
Βιώνοντας την καθοδηγούμενη παραπληροφόρηση που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ μέσα κι έξω από τη χώρα προκειμένου να δυσφημήσει τους ειρηνιστές που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν, συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν από το στρατό που έκανε πειρατεία στα πλοία με την ανθρωπιστική βοήθεια, ο Αβνέρι θέτει 81 καίρια ερωτήματα που αποκαλύπτουν πώς μεθοδεύεται η συγκάλυψη των εγκληματικών ενεργειών της ισραηλινής κυβέρνησης, η οποία αρνήθηκε να δεχτεί τη σύσταση διεθνούς εξεταστικής επιτροπής.

Ποιος φοβάται μια έρευνα επί της ουσίας;

Του Γιούρι Αβνέρι*

Σε περίπτωση που είχε συσταθεί πραγματική εξεταστική επιτροπή (αντί αυτού του άθλιου κακέκτυπου επιτροπής), τα ζητήματα με τα οποία θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί είναι τα εξής:
1. Ποιος ήταν ο πραγματικός στόχος του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας;
2. Εάν ο στόχος είναι να παρεμποδίζεται η εισροή όπλων στη Λωρίδα, γιατί επιτρέπεται η εισαγωγή μόνο 100 προϊόντων (συγκριτικά με τα 12 χιλιάδες προϊόντα που πωλούνται σε ένα μέσο ισραηλινό σουπερμάρκετ);
3. Γιατί απαγορεύεται η εισαγωγή σοκολάτας, παιχνιδιών, γραφικής ύλης, πολλών ειδών οπωρολαχανικών (και γιατί η κανέλα και όχι το κόλιαντρο;);
4. Ποια είναι η σχέση μεταξύ της απόφασης να απαγορευθεί η διέλευση οικοδομικών υλικών για την αποκατάσταση ή την επισκευή των χιλιάδων κτιρίων που καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζημιές στην επιχείρηση Cast Lead και του επιχειρήματος ότι αυτά μπορεί να χρησιμεύσουν στη Χαμάς για να χτίσει καταφύγια – αφού για το σκοπό αυτό τα υλικά που εισάγονται μέσα από τα τούνελ φτάνουν και περισσεύουν;
5. Μήπως ο πραγματικός στόχος του αποκλεισμού είναι η ζωή του 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων στη Λωρίδα να μετατραπεί σε κόλαση με την ελπίδα να αναγκαστούν να ανατρέψουν το καθεστώς της Χαμάς;
6. Αφού το τελευταίο δεν έχει επιτευχθεί –το αντίθετο, μάλιστα, η Χαμάς έχει γίνει ισχυρότερη τα τρία χρόνια του αποκλεισμού- έκανε ποτέ η κυβέρνηση προσπάθεια να αναθεωρήσει τη στάση της για το συγκεκριμένο ζήτημα;
7. Μήπως ο αποκλεισμός επιβλήθηκε με στόχο την απελευθέρωση του αιχμαλωτισμένου Ισραηλινού στρατιώτη Gilad Shalit;
8. Εάν ναι, κατάφερε ο αποκλεισμός να συμβάλει στην επίτευξη του στόχου αυτού ή αποδείχτηκε αναποτελεσματικός;
9. Για ποιο λόγο η κυβέρνηση του Ισραήλ αρνείται να ανταλλάξει τον Shalit με εκατοντάδες Παλαιστίνιους κρατούμενους, παρόλο που η Χαμάς συμφωνεί με μια τέτοια διευθέτηση;
10. Αληθεύει ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει επιβάλει βέτο στην ανταλλαγή κρατουμένων με τη δικαιολογία ότι κάτι τέτοιο θα ενίσχυε τη Χαμάς;
11. Συζητήθηκε ποτέ στην κυβέρνηση το ενδεχόμενο να εκπληρώσει τη δέσμευσή της στα πλαίσια της Συμφωνίας του Όσλο –να διευκολύνει και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη του λιμένα της Γάζας– με τρόπο που να απαγορεύει τη διέλευση όπλων;
12. Γιατί η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι τα χωρικά ύδατα της Λωρίδας της Γάζας ανήκουν στα χωρικά ύδατα του Ισραήλ και ότι τα πλοία που εισέρχονται στα ύδατα της Γάζας «παραβιάζουν την εθνική κυριαρχία του Ισραήλ», παρά το γεγονός ότι η Λωρίδα της Γάζας δεν προσαρτήθηκε ποτέ στο Ισραήλ, το οποίο δήλωσε επίσημα το 2006 ότι «διαχωρίζεται» από τη Λωρίδα;
13. Γιατί το γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης ανακοίνωσε ότι οι ακτιβιστές ειρήνης που συνελήφθησαν στα διεθνή ύδατα, οι οποίοι δεν είχαν καμία απολύτως πρόθεση να πάνε στο Ισραήλ, «επιχείρησαν να εισέλθουν παράνομα στο Ισραήλ» και προσήχθησαν ενώπιον δικαστή για να παραταθεί η προθεσμία κράτησής τους βάσει του νόμου για «παράνομη είσοδο στο Ισραήλ»;
24. Δεδομένου ότι, πριν από το επεισόδιο, η τουρκική κυβέρνηση είχε ενημερώσει το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ ότι ο στολίσκος οργανώθηκε από ιδιωτικό οργανισμό που δεν ελέγχεται από την κυβέρνηση της Τουρκίας και δεν παραβιάζει κανένα νόμο της χώρας –το υπουργείο Εξωτερικών εξέτασε το ενδεχόμενο να προσεγγίσει τον οργανισμό με στόχο την επίτευξη συμφωνίας για τη μη χρήση βίας;
25. Εξετάστηκε ενδελεχώς ως εναλλακτική λύση το να σταματήσουν το στολίσκο στα χωρικά ύδατα, να επιθεωρήσουν το φορτίο για τον εντοπισμό όπλων και να τον αφήσουν να συνεχίσει τον πλου του;
26. Ελήφθη υπόψιν ο αντίκτυπος που θα είχε η επιχείρηση στη διεθνή κοινή γνώμη;
38. Γιατί η επιχείρηση διεξήχθη έξω από τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ και της Λωρίδας της Γάζας;
39. Γιατί η επιχείρηση διεξήχθη στο σκοτάδι;
Ερωτήματα που αφορούν
την επιχείρηση
42. Για ποιο λόγο διακόπηκε κάθε επικοινωνία του στολίσκου με τον έξω κόσμο κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, εφόσον δεν υπήρχε τίποτα κρυφό;
48. Είναι αλήθεια ότι οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν πριν καν ανεβούν στο κατάστρωμα, όπως υποστηρίζουν οι επιβάτες;
49. Είναι αλήθεια ότι τα πυρά συνεχίστηκαν και αφού ο καπετάνιος του πλοίου και οι ακτιβιστές δήλωσαν πολλές φορές από τα μεγάφωνα ότι το πλοίο έχει παραδοθεί και αφού είχαν υψώσει λευκές σημαίες;
50. Είναι αλήθεια ότι πέντε εκ των εννέα ανθρώπων που δολοφονήθηκαν είχαν πυροβοληθεί στην πλάτη, γεγονός που δείχνει ότι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους στρατιώτες κι έτσι δεν μπορούσαν να απειλήσουν τη ζωή τους;
51. Γιατί χαρακτηρίστηκε ως τρομοκράτης ο δολοφονημένος Ibrahim Bilgen, 61 χρόνων, πατέρας έξι παιδιών και υποψήφιος δήμαρχος στη γενέτειρα πόλη του;
52. Γιατί χαρακτηρίστηκε ως τρομοκράτης ο δολοφονημένος Cetin Topcoglu, 54 χρόνων, προπονητής της εθνικής ομάδας ταεκβοντό της Τουρκίας, η γυναίκα και τα παιδιά του οποίου επίσης επέβαιναν στο πλοίο;
53. Γιατί χαρακτηρίστηκε ως τρομοκράτης ο δολοφονημένος Cevdet Kiliclar, 38χρονος δημοσιογράφος;
54. Γιατί χαρακτηρίστηκε ως τρομοκράτης ο δολοφονημένος Ali Haydar Bengi, πατέρας τεσσάρων παιδιών, απόφοιτος της Σχολής Λογοτεχνίας al-Azhar του Καΐρου;
55. Γιατί χαρακτηρίστηκαν ως τρομοκράτες οι δολοφονημένοι Necdet Yaldirim, 32 χρόνων, πατέρας μιας κόρης, Fahri Yaldiz, 43 χρόνων, πατέρας τεσσάρων παιδιών, Cengiz Songur, 47 χρόνων, πατέρας εφτά παιδιών και Cengiz Akyuz, 41 χρόνων, πατέρας τριών παιδιών;
56. Αποτελεί ψέμα ότι οι ακτιβιστές αφαίρεσαν πιστόλι από κάποιον στρατιώτη και τον πυροβόλησαν μ’ αυτό, όπως υποστηρίζουν οι ισραηλινές δυνάμεις άμυνας (IDF), ή μήπως η αλήθεια είναι ότι οι ακτιβιστές ουσιαστικά πέταξαν το πιστόλι στη θάλασσα χωρίς να το χρησιμοποιήσουν;
57. Είναι αλήθεια η δήλωση του Jamal Elshayyal, υπηκόου Μεγάλης Βρετανίας, ότι οι στρατιώτες εμπόδιζαν την παροχή ιατρικής βοήθειας στους Τούρκους τραυματίες επί τρεις ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων μερικοί τραυματισμένοι υπέκυψαν;
58. Είναι αλήθεια ότι, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του δημοσιογράφου, τον έδεσαν πισθάγκωνα με χειροπέδες και τον ανάγκασαν να παραμείνει γονατισμένος επί τρεις ώρες στον πυρακτωμένο ήλιο, δεν του επέτρεψαν να πάει στην τουαλέτα λέγοντάς του «να κατουρήσει τα παντελόνια του», ότι παρέμεινε δεμένος με τις χειροπέδες για ένα 24ωρο χωρίς νερό, ότι του πήραν το βρετανικό διαβατήριο και δεν του το επέστρεψαν, ότι του πήραν τον φορητό υπολογιστή, τρία κινητά τηλέφωνα και 1.500 δολάρια μετρητά που δεν του τα επέστρεψαν ποτέ;
59. Απέκοψαν όντως οι ισραηλινές δυνάμεις άμυνας (IDF) τους επιβάτες από τον υπόλοιπο κόσμο για 48 ώρες, κατάσχοντας όλες τις κάμερες, ταινίες και κινητά τηλέφωνα των δημοσιογράφων στα πλοία, ώστε να παρεμποδίσουν τη διαρροή κάθε πληροφορίας που δεν συμβάδιζε με την εκδοχή των IDF;

Ερωτήματα που αφορούν τη συμπεριφορά του εκπροσώπου τύπου των IDF
61. Είναι αλήθεια ότι ο εκπρόσωπος τύπου των IDF διέδιδε μια σειρά κατασκευασμένων πληροφοριών τις πρώτες ώρες με στόχο να δικαιολογήσει την επιχείρηση στα μάτια της ισραηλινής και της διεθνούς κοινής γνώμης;
62. Αποτελεί η ολιγόλεπτη ταινία, η οποία προβλήθηκε εκατοντάδες φορές στις ισραηλινές τηλεοράσεις από την πρώτη κιόλας μέρα και μέχρι σήμερα, ένα επιμελώς μονταρισμένο βιντεοκλίπ το οποίο δεν δείχνει τι συνέβη αμέσως πριν και αμέσως μετά;
63. Ποια είναι η αλήθεια για τους ισχυρισμούς ότι οι στρατιώτες, οι οποίοι κρατήθηκαν από τους ακτιβιστές στο εσωτερικό του πλοίου, απειλήθηκαν με λιντσάρισμα, αφού οι φωτογραφίες τούς δείχνουν περικυκλωμένους για αρκετή ώρα από δεκάδες ακτιβιστές χωρίς να πάθουν τίποτα κακό και ότι οι γιατροί ανάμεσα στους ακτιβιστές τους παρείχαν ιατρική φροντίδα;
64. Σε τι αποδεικτικά στοιχεία στηρίζεται ο ισχυρισμός ότι η τουρκική μη κυβερνητική οργάνωση IHH έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα;
67. Εάν όντως επρόκειτο για τρομοκρατική οργάνωση γνωστή στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, γιατί αυτό δεν ελήφθη υπόψιν κατά τον σχεδιασμό της επιχείρησης;
68. Γιατί η ισραηλινή κυβέρνηση δεν γνωστοποίησε αυτή την πληροφορία πριν από την επίθεση κατά του στολίσκου;
70. Ποιος διέδωσε το ψέμα ότι οι Τούρκοι φώναζαν «Γυρίστε πίσω στο Άουσβιτς»;
71. Γιατί οι Ισραηλινοί γιατροί δεν κλήθηκαν αμέσως να ενημερώσουν την κοινωνία για τον χαρακτήρα των τραυμάτων που υπέστησαν οι τραυματίες στρατιώτες, εφόσον είχε ανακοινωθεί ότι τουλάχιστον ένας τους είχε πυροβοληθεί;
72. Ποιος κατασκεύασε την ιστορία ότι υπήρχαν όπλα στο πλοίο τα οποία πετάχτηκαν στη θάλασσα;
73. Ποιος κατασκεύασε την ιστορία ότι οι ακτιβιστές είχαν φέρει μαζί τους θανατηφόρα όπλα, όταν στην έκθεση που έστησε ο ίδιος ο Εκπρόσωπος τύπου των IDF φάνηκαν μονάχα εργαλεία που υπάρχουν σε όλα τα πλοία, δηλαδή κιάλια, συσκευή μετάγγισης αίματος, μαχαίρια και τσεκούρια, διακοσμητικά αραβικά στιλέτα και μαχαίρια κουζίνας που βρίσκει κανείς σε κάθε πλοίο, μέχρι και σε πλοίο που δεν είναι εξοπλισμένο να μεταφέρει 1.000 επιβάτες;
74. Μήπως όλα αυτά τα εκθέματα -σε συνδυασμό με την ατελείωτη επανάληψη της λέξης «τρομοκράτες» και την παρεμπόδιση κάθε μη συμβατής πληροφορίας– αποτελούν πλύση εγκεφάλου;

Ερωτήματα που αφορούν την έρευνα
75. Γιατί η ισραηλινή κυβέρνηση αρνείται να συμμετάσχει σε διεθνή εξεταστική επιτροπή αποτελούμενη από ουδέτερες προσωπικότητες αποδεκτές από το Ισραήλ;
77. Πώς προέκυψε το επιχείρημα ότι οι στρατιώτες δεν καλούνται να καταθέσουν ενόρκως, αφού σε όλες τις ανακρίσεις στο παρελθόν υψηλόβαθμοι και χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί, καθώς και στρατιώτες, ανακρίνονταν;
78. Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να διορίσει Κρατική εξεταστική επιτροπή σύμφωνα με την ισραηλινή νομοθεσία που τέθηκε σε ισχύ από τη Βουλή το 1966 για αυτό ακριβώς το σκοπό, ιδίως αν λάβουμε υπόψιν ότι ανάλογες επιτροπές συστάθηκαν μετά από τον πόλεμο Yom Kippur, μετά από τη σφαγή στα στρατόπεδα προσφύγων Sabra και Shatila, μετά από την πυρπόληση της εξέδρας στο τζαμί al-Aqsa από παράφρονα Αυστραλό, όπως επίσης και για να διερευνηθεί υπόθεση διαφθοράς στο χώρο του αθλητισμού, καθώς και η δολοφονία του σιωνιστή ηγέτη Chaim Arlosoroff (περίπου 50 χρόνια μετά!);
79. Έχει τίποτα να φοβηθεί η κυβέρνηση από μια τέτοια επιτροπή, της οποίας τα μέλη διορίζονται με απόφαση του Προέδρου του Ανώτατου Δικαστηρίου και η οποία έχει τις αρμοδιότητες να καλεί μάρτυρες και να τους εξετάζει κατ’ αντιπαράσταση, να απαιτεί την προσκόμιση εγγράφων και να επιρρίπτει προσωπικές ευθύνες για λάθη και εγκλήματα;
80. Γιατί τελικά αποφασίστηκε να συσταθεί μια παθητική επιτροπή, στερημένη από κάθε νομική αρμοδιότητα και τελείως αναξιόπιστη τόσο μέσα στο Ισραήλ, όσο και στο εξωτερικό;
Και, στο τέλος, το ερώτημα των ερωτημάτων:
81. Τι προσπαθεί να αποκρύψει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μας;

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δρόμος"
http://edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1533:γιούρι-αβνέρι-μας-οδηγεί-μια-συμμορία-ηλιθίων&Itemid=66










Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Μία αχτίδα φωτός

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του βετεράνου Ισραηλινού ειρηνιστή Ούρι Αβνέρι
για το τι σηματοδοτούν για το Ισραήλ οι τελευταίες εξελίξεις με την επίθεση στον στολίσκο της ελευθερίας*

Νύχτα. Πηχτό σκοτάδι. Βρέχει πολύ. Η ορατότητα σχεδόν στο μηδέν. Και ξαφνικά, μία αχτίδα φωτός! Για ένα δευτερόλεπτο, το τοπίο φωτίζεται. Για αυτό το κρίσιμο δευτερόλεπτο, το περιβάλλον που μας περιστοιχίζει φαίνεται διαφορετικό. Δεν είναι όπως συνήθιζε ένα είναι.
Η ενέργεια της κυβέρνησης μας κατά του στολίσκου που κουβαλούσε βοήθεια προς την Γάζα ήταν μία αχτίδα φωτός. Οι Ισραηλινοί συνήθως ζουν στο σκοτάδι όσον αφορά τον κόσμο. Αλλά για αυτή την ξαφνική στιγμή, ο πραγματικός περίγυρος μπόρεσε να φανεί και δείχνει εκφοβιστικός. Τότε το σκοτάδι μας σκέπασε, το Ισραήλ επέστρεψε στην φούσκα του, ο κόσμος εξαφανίστηκε από μπρος.
Αυτό το ξαφνικό δευτερόλεπτο ήταν αρκετό για να φέρει στο φως μία απαίσια σκηνή. Σε όλα σχεδόν τα μέτωπα, η κατάσταση όσον αφορά το κράτος του Ισραήλ επιδεινώθηκε από τότε που φάνηκε η τελευταία αχτίδα φωτός.
Ο στολίσκος και η επίθεση εναντίον του δεν ήταν αυτά που δημιούργησαν τον περίγυρο. Βρισκόταν εδώ από τότε που η παρούσα κυβέρνηση δημιουργήθηκε. Αλλά η επιδείνωση δεν άρχισε ούτε αυτή καν τότε. Άρχισε πολύ καιρό πριν.
Η ενέργεια του Εχούντ Μπαράκ και Σία, έφερε στην επιφάνεια την κατάσταση όπως είναι τώρα και έδωσε επιπλέον μία ακόμη ώθηση προς την λάθος κατεύθυνση. Πως το νέο τοπίο μοιάζει υπό το φως της αστραπής του Μπαράκ.
Στη λίστα προηγείται ένα γεγονός που φαίνεται κανείς να μην έχει προσέξει μέχρι τώρα: το θάνατο του Ολοκαυτώματος. Με όλο το θόρυβο που η υπόθεση αυτή προκάλεσε σε ολόκληρο τον κόσμο, το Ολοκαύτωμα ούτε καν αναφέρθηκε. Όντως, στο Ισραήλ υπήρξαν μερικοί που αποκάλεσαν τον Ερντογάν «νέο Χίτλερ» και κάποιοι που μισούν το Ισραήλ μίλησαν για «ναζιστική επίθεση», αλλά στην πράξη το Ολοκαύτωμα εξαφανίστηκε.
Για δύο γενιές, η εξωτερική μας πολιτική χρησιμοποιούσε το Ολοκαύτωμα ως βασικό της εργαλείο. Οι τύψεις του κόσμου καθόριζαν την συμπεριφορά απέναντι στο Ισραήλ. Τα (δικαιολογημένα) αισθήματα ενοχής-είτε για τις φρικαλεότητες είτε για την αδιαφορία, ανάγκαζαν την Ευρώπη και την Αμερική να συμπεριφέρονται στο Ισραήλ διαφορετικά από οποιαδήποτε άλλη χώρα-από τους πυρηνικούς εξοπλισμούς μέχρι τους οικισμούς. Κάθε κριτική στις ενέργειες της κυβέρνησης μας χαρακτηρίζονταν αυτόματα αντισημιτισμός και σιωπούσαν.
Αλλά ο χρόνος κάνει τη δουλειά του. Νέες τραγωδίες έχουν ευαισθητοποιήσει τον κόσμο. Για μία νέα γενιά, το Ολοκαύτωμα είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν, ένα κεφάλαιο στην ιστορία. Το αίσθημα ενοχής έχει εξαφανιστεί σε όλες τις χώρες, εκτός από την Γερμανία. Η κοινή γνώμη στο Ισραήλ δεν το πρόσεξε, γιατί στο Ισραήλ το ίδιο το Σοά(σ.σ. Ολοκαύτωμα) είναι ζωντανό και παρόν. Πολλοί Ισραηλινοί είναι παιδιά ή εγγόνια επιζώντων του Ολοκαυτώματος και το Ολοκαύτωμα έχει επηρεάσει την παιδική τους ηλικία. Επιπλέον, ένα τεράστιο σύστημα εξασφαλίζει ότι το Ολοκαύτωμα δεν θα εξαφανιστεί από την μνήμη μας, ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο, με τελετές και ημέρες μνήμης μέχρι τις οργανωμένες εκδρομές « εκεί πέρα».
Ως εκ τούτου τα Ισραηλινό κοινό σοκαρίστηκε βλέποντας το Ολοκαύτωμα να χάνει τη δύναμή του ως πολιτικό εργαλείο. Το πιο αξιόλογο όπλο μας αχρηστεύτηκε.
Κεντρικός πυλώνας της πολιτικής μας είναι η συμμαχία με τις ΗΠΑ. Για να χρησιμοποιήσω μία αγαπημένη φράση του Βενιαμίν Νετανιάου(με άλλο νόημα): Είναι «ο βράχος της ύπαρξης μας». Για πολλά χρόνια, η συμμαχία μας κρατούσε ασφαλείς από όλα τα προβλήματα. Ξέραμε ότι μπορούσαμε να έχουμε πάντα όσα χρειαζόμασταν από τις ΗΠΑ: εξελιγμένα όπλα για να διατηρούμε την υπεροχή έναντι όλων των αραβικών στρατών μαζί, πυρομαχικά σε μέρες πολέμου, λεφτά για την οικονομία μας, το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, την αυτόματη υποστήριξη για όλες τις ενέργειες των διαδοχικών μας κυβερνήσεων. Κάθε μικρή και μεγάλη χώρα στον κόσμο γνώριζε ότι για να εξασφαλίσει την είσοδο στο παλάτι της Ουάσιγκτον, ο Ισραηλινός θυρωρός έπρεπε να λαδωθεί.
Πέρσι όμως ρήγματα παρουσιάστηκαν στον πυλώνα. Όχι οι μικρές γρατσουνιές και γδαρσίματα που φέρνουν πόνο και δάκρυα, αλλά ρήγματα που προκλήθηκαν από ξεθεμελίωση του εδάφους. Η αμοιβαία αντιπάθεια μεταξύ Μπαράκ Ομπάμα και Βιεναμίν Νετανιάου είναι ένα μόνο σύμπτωμα ενός πολύ βαθύτερου προβλήματος.
Ο επικεφαλής της Μοσάντ είπε στη Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα: «Για τις ΗΠΑ, έχουμε πάψει να είμαστε ενεργητικό και έχουμε γίνει παθητικό». Το γεγονός αυτό το έθεσε με τον καλύτερο τρόπο ο Στρατηγός Νταίηβιντ Πετρέους, όταν δήλωνε ότι η συνεχιζόμενη διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστινίων θέτει σε κίνδυνο τις ζωές Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Οι κατοπινές προσπάθειες υποβάθμισης δεν μειώνουν την σπουδαιότητα αυτής της προειδοποίησης.
Δεν είναι μόνο οι Ισραηλινό-Αμερικανικές σχέσεις που έχουν περάσει από μία τεράστια αλλαγή, αλλά η στάση των ίδιων των ΗΠΑ αλλάζει προς το χειρότερο, κακός οιωνός για το μέλλον της ισραηλινής πολιτικής. Ο κόσμος αλλάζει αργά και ολοκληρωτικά. Οι ΗΠΑ παραμένουν αδιαμφισβήτητα η πιο ισχυρή χώρα, αλλά δεν είναι πλέον η πανίσχυρη υπερδύναμη που ήταν από το 1989. Η Κίνα σφίγγει τα ποντίκια της, χώρες όπως η Ινδία και η Βραζιλία γίνονται ισχυρότερες, χώρες όπως η Τουρκία-ναι η Τουρκία-αρχίζουν να παίζουν ρόλο.
Δεν είναι θέμα ενός ή δύο χρόνων, αλλά όποιος σκέπτεται το μέλλον του Ισραήλ σε δέκα, είκοσι χρόνια πρέπει να κατανοήσει ότι αν δεν υπάρξει σοβαρή αλλαγή στη στάση μας, η θέση μας επίσης θα κλονιστεί.
Αν η συμμαχία μας με τις ΗΠΑ είναι ο ένας κεντρικός πυλώνας της ισραηλινής πολιτικής, η υποστήριξη από τη μεγάλη πλειοψηφία του Εβραϊσμού στον κόσμο είναι η δεύτερη. Για 62 χρόνια, μπορούσαμε να στηριζόμαστε με κλειστά μάτια σε αυτό. Ό,τι και να κάναμε-σχεδόν όλοι οι Εβραίοι του κόσμου κάθονταν προσοχή και χαιρετούσαν. Στη φωτιά και το νερό, στη νίκη ή την ήττα, σε δοξασμένες ή σκοτεινές σελίδες-οι Εβραίοι στον κόσμο μας στήριζαν, δίνοντας χρήματα, διαδηλώνοντας, πιέζοντας τις κυβερνήσεις τους. Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς κριτική.
Όχι πια. Σιωπηλά, ρήγματα παρουσιάζονται και σε αυτόν τον πυλώνα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί νέοι Εβραίοι γυρνούν την πλάτη στο Ισραήλ. Δεν αλλάζουν απλά στρατόπεδο από το ισραηλινό κατεστημένο στο φιλελεύθερο στρατόπεδο του Ισραήλ, αλλά γυρνούν την πλάτη στο Ισραήλ συνολικά.
Ούτε αυτό θα γίνει αμέσως αισθητό. Η AIPAC συνεχίζει να προκαλεί φόβο στις καρδιές στην Ουάσιγκτον, το Κογκρέσο θα συνεχίσει να χορεύει στους ρυθμούς της. Όταν όμως η νέα γενιά έλθει σε θέσεις κλειδιά, η στήριξη προς το Ισραήλ θα σταματήσει. Οι Αμερικανοί πολιτικοί θα σταματήσουν να σέρνονται στα μπατζάκια τους και η αμερικανική κυβέρνηση σταδιακά θα αρχίσει να αλλάζει τις σχέσεις της μαζί μας.
Στη γειτονιά μας και εκεί γίνονται τεράστιες αλλαγές, μερικές κάτω από την επιφάνεια. Το περιστατικό με τον στολίσκο τις έφερες στο φως. Η επιρροή των συμμάχων μας μειώνεται αισθητά. Χάνουν βάρος και μια παλιά-νέα δύναμη αναδύεται: η Τουρκία.
Ο Χόσνι Μουμπάρακ είναι απασχολημένος με τις προσπάθειες του να δώσει την εξουσία στον γιό του, τον Γκαμάλ. Η ισλαμική αντιπολίτευση στην Αίγυπτο ενισχύεται. Τα χρήματα των Σαουδαράβων έλκονται από την Τουρκία. Ο Ιορδανός μονάρχης αγωνίζεται να προσαρμοστεί. Ο άξονας Τουρκία-Ιράν-Συρία-Χεζμπολάχ-Χαμάς κερδίζει έδαφος, ο άξονας Αίγυπτος-Σαουδική Αραβία-Φατάχ παρακμάζει.
Η πιο σημαντική όμως αλλαγή είναι αυτή που γίνεται στην διεθνή κοινή γνώμη. Πρόσφατα, ένας ισραηλινός τηλεοπτικός σταθμός έδειξε μία ταινία για τις Γερμανίδες και Σουηδές εθελόντριες που κατέκλυζαν το Ισραήλ την δεκαετία του ’50 και ’60 για να ζήσουν και να εργαστούν(και μερικές φορές παντρευτούν) στα κιμπούτς. Το Ισραήλ φάνταζε τότε ως μία μικρή χώρα περιστοιχισμένη από μισητούς εχθρούς, ένα κράτος που γεννιόταν από τις στάχτες του Ολοκαυτώματος για να γίνει ένας παράδεισος ελευθερίας, ισότητας και δημοκρατίας, ο οποίος έβρισκε την πιο ευγενή του έκφραση στην μοναδική εμπειρία του κιμπούτς.
Η τρέχουσα γενιά ιδεαλιστών νέων από ολόκληρο τον κόσμο, κορίτσια και αγόρια, που κάποτε γινόντουσαν εθελοντές για τα κιμπούτς, βρίσκονται τώρα στα καταστρώματα των πλοίων που βάζουν πλώρη για την ρημαγμένη, εξαθλιωμένη και πεινασμένη Γάζα, η οποία αγγίζει τις καρδιές πολλών νέων ανθρώπων. Ο Ισραηλινός Δαβίδ έχει μετατραπεί στον βίαιο Ισραηλινό Γολιάθ.
Ούτε η πιο έξυπνη προπαγάνδα δεν μπορεί αυτό να το αλλάξει. Για χρόνια, τώρα, ο κόσμος βλέπει το κράτος του Ισραήλ κάθε μέρα στις οθόνες της τηλεόρασης και στα πρωτοσέλιδα, με την εικόνα των πάνοπλων στρατιωτών να πυροβολούν παιδιά που πετούν πέτρες, με όπλα που σπέρνουν φώσφορο σε κατοικημένες περιοχές, ελικόπτερα που εκτελούν «συγκεκριμένους στόχους» και τώρα πειρατές που επιτίθενται σε πλοία με αμάχους στην ανοικτή θάλασσα. Τρομοκρατημένες γυναίκες με τραυματισμένα μωρά στα χέρια τους, άνδρες ακρωτηριασμένους, καταστραμμένα σπίτια. Όταν κάποιος βλέπει εκατοντάδες εικόνες σαν αυτές για κάθε εικόνα που δείχνει ένα άλλο Ισραήλ, το Ισραήλ μετατρέπεται σε τέρας. Ακόμη περισσότερο καθότι η ισραηλινή μηχανή προπαγάνδας καταφέρνει επιτυχώς να αποκρύπτει κάθε νέο για το στρατόπεδο ειρήνης του Ισραήλ.
Πριν πολλά χρόνια, όταν ήθελα να κοροϊδέψω την εμμονή των ηγετών μας να χρησιμοποιούν βία, παράφρασα ένα ρητό που αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την εβραϊκή σοφία: «αν η βία δεν πετυχαίνει, χρησιμοποίηση το μυαλό». Για να δείξω το πόσο διαφορετικοί είμαστε εμείς οι Ισραηλινοί από τους Εβραίους, άλλαξα τις λέξεις: «αν η βία δεν πετυχαίνει, χρησιμοποίησε ακόμη περισσότερη βία».

*http://zope.gush-shalom.org/home/en/channels/avnery/1276942826/

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Και δεύτερο εβραϊκό καράβι για την Γάζα

Οι Εβραϊκές Φωνές για μια Δίκαιη Ειρήνη αναζητούν δεύτερο πλοιάριο, καθώς δεκάδες νέοι ακτιβιστές ζητούν να μετάσχουν στην αποστολή.

Μία οργάνωση Γερμανών Εβραίων που σχεδιάζει να στείλει καράβι με ανθρωπιστική βοήθεια με στόχο την άρση του αποκλεισμού της Γάζας αναζητά δεύτερο πλοιάριο, λόγω του μεγάλου αριθμού αιτήσεων για συμμετοχή στην αποστολή.
Η ομάδα, Εβραϊκές Φωνές για μια Δίκαιη Ειρήνη, σχεδίαζε αρχικά να στείλει ένα μικρό πλοιάριο από μη κατονομαζόμενο λιμάνι της Μεσογείου στα μέσα Ιουλίου, με στόχο να στείλει βοήθεια και να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας.
Παρόλα αυτά, η εκπρόσωπος της οργάνωσης Edith Lutz δήλωσε στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, ότι «οι ετοιμασίες έχουν κάπως καθυστερήσει γιατί έχουμε κατακλυστεί από αιτήματα για συμμετοχή».
Η Lutz δήλωσε ότι το πρώτο πλοιάριο, στο οποίο θα επέβαιναν μέχρι και 14 επιβάτες, είναι πλέον πλήρες και άλλοι 40 Γερμανοί Εβραίοι επιδιώκουν να ταξιδέψουν με ένα δεύτερο πλοιάριο.

Πηγή:
http://www.haaretz.com/jewish-world/german-jews-indundated-with-requests-to-join-new-gaza-aid-flotilla-1.296146


Βλέπε επίσης για τις αρχικές προετοιμασίες
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=07/06/2010&id=170041

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Το Ισραήλ δεν κατανοεί το νέο κόσμο

του Γιτσχάκ Λαόρ*


Από τα τέλη του 1960, η συμμαχία του Ισραήλ με τις ΗΠΑ ήταν ανοικτή. Το Ισραήλ έμαθε να απορρίπτει κάθε λύση στην διαμάχη με τους Παλαιστινίους με τη βοήθεια του μπαμπούλα του «σοβιετικού παράγοντα» και μετέτρεψε τον εαυτόν του σε μαστίγιο. Η απόσυρση του από τα κατεχόμενα εδάφη ήταν το αμερικανικό καρότο προς τους άραβες. Η ειρήνη με την Αίγυπτο κατέστη δυνατή μόνο όταν η Αίγυπτος εγκατέλειψε τη συμμαχία της με τη Σοβιετική Ένωση. Ο κόσμος αυτός όμως εξαφανίστηκε.
Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, οι ηγέτες μας προσκολλήθηκαν σε ένα νέο τύπο κυριαρχίας-ενός κόσμου με μία υπερδύναμη όπου το Ισραήλ έχαιρε τη θέση περιφερειακής δύναμης υπό τη σκέπη του πατρόνα του. Με αυτό τον τρόπο έλαβε θησαυρούς-ένα εκατ. μετανάστες, άδεια να τους εγκαταστήσει στα κατεχόμενα εδάφη, επέκταση των οικισμών σε καταστροφικές διαστάσεις, εξελιγμένα όπλα και πράσινο φως για τρεις πολέμους κατά αμάχου πληθυσμού.
Το κεφάλαιο αυτό έληξε και οι πολιτικοί του Ισραήλ δεν κατανοούν το νέο κόσμο. Μερικές φορές, ακούμε υπαινιγμούς ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είναι «αφελής». Αλλά ο Ομπάμα εξελέγη όταν η αποτυχία των ΗΠΑ να είναι η μοναδική υπερδύναμη έγινε φανερή σε όλους. Εδώ είναι που η συζήτηση για το ιρανικό πρόγραμμα ξεκινά.
Η αντίδραση του Ισραήλ στην συμφωνία Ιράν-Τουρκίας-Βραζιλίας αντικατοπτρίζει την έλλειψη κατανόησης. Είναι αλήθεια ότι καμιά στρατιωτική δύναμη δεν είναι πιο ισχυρή από τις ΗΠΑ, τουλάχιστον όσον αφορά την ικανότητα καταστροφής. Είναι αλήθεια ότι οι ηγέτες μας λένε που και που ότι μπορούμε να στηριχτούμε πάνω τους. Είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ παραμένουν ο ηγέτης της Δύσης και ότι η Δύση είναι «ο ελεύθερος κόσμος» ακόμη και όταν στηρίζει τη λιμοκτονία του λαού της Γάζας επειδή ψήφισαν με λάθος τρόπο στις εκλογές τους. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ωστόσο ότι έχουν το μεγαλύτερο εθνικό χρέος στο κόσμο και ότι, σε μεγάλο βαθμό, η οικονομική κρίση του 2008 δεν εξελίχθηκε σε μεγάλη παγκόσμια καταστροφή χάρη στην κινεζική οικονομική επιτηδειότητα.
Επιπλέον η Κίνα δεν έχει απλά σημαντικούς οικονομικούς δεσμούς με το Ιράν. Από το 2000, η Κίνα καλύπτει σχεδόν το ήμισυ της παγκόσμιας ζήτησης για υλικά αγαθά. Η Χιλή ανθεί χάρη στην υψηλή τιμή του χαλκού, η Αυστραλία ανθεί, ακόμη και η Βραζιλία και η Αργεντινή έχουν ανακάμψει σε μεγάλο βαθμό χάρη στην κινεζική ζήτηση για πρώτες ύλες.
Από την άλλη, η Κίνα δεν αντικατέστησε τη Σοβιετική Ένωση και ένας διπολικός κόσμος δεν είναι πλέον εφικτός. Ακόμη και ο «διπλωματικός ελιγμός» του υπουργού Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν «υπάρχει η Ρωσία, όχι μόνο οι ΗΠΑ»-ενισχύει το πόσο το Ισραήλ ζει στο παρελθόν. Η συνάντηση του Ρώσου πρόεδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ με τον ηγέτη της Χαμάς Κχαλέντ Μεσάλ μία μέρα μετά την υποδοχή του προέδρου Σιμόν Πέρεζ στη Μόσχα το επιβεβαιώνει. Και εκείνη τη φορά, φανήκαμε έκπληκτοι. Σε έναν τέτοιου είδους κόσμο, το Ισραήλ φαντάζει σαν ένδοξος στρατηγός του προηγούμενου αιώνα.
Η ολοκληρωτική νίκη του καπιταλισμού άνοιξε το δρόμο για ένα πιο πεινασμένο κόσμο αλλά και το είδος του κόσμου ο οποίος δεν μπορεί να κυριαρχείται από μία ή δύο δυνάμεις. Αναφερόμαστε πια όχι μόνο στις ΗΠΑ και την ΕΕ, αλλά και στην Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα. Και όντως στην πραγματικότητα και σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις που εξαρτόμαστε από την ισχύ τους, επειδή ο κόσμος, ολόκληρη η ψυχή του, είναι μπίζνες και οι μπίζνες σημαίνουν επίσης συνεργασία σε εποχές κρίσης.
Και το Ισραήλ; Ακόμη σκέπτεται με όρους «έχουμε τη Βουλή των Αντιπροσώπων στην τσέπη μας». Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από όσα συνέβησαν στο Ντουμπάι για να φανεί πόσο πίσω είμαστε. Ντουμπάι; Είναι ένα είδος κατασκήνωσης βεδουίνων όπου μπορούμε να στέλνουμε δολοφόνους με περούκα και σορτσάκια του τένις. Η περιφρόνηση στην πρόταση του Κατάρ για σχέσεις είναι ένα ακόμη σημάδι της παλιάς εγωιστικής τρέλας.
Εδώ είναι που εμφανίζεται η αδυναμία με όρους Ισραήλ σε σχέση με «διεθνή κοινή γνώμη». Η προφανής απώλεια που αντιμετωπίζουμε σε αυτήν την εκστρατεία στη Δύση εγείρει ερωτηματικά για την κοινή γνώμη στην Ινδία, την Βραζιλία ή την Τουρκία. Θέλετε μία εικόνα: Το νέο διεθνές αεροδρόμιο Μπεν-Γκουριόν κτίστηκε μεγαλομανώς ως αεροδρόμιο για τη «νέα Μέση Ανατολή». Οι αφήξεις και οι αναχωρήσεις όμως γεμίζουν σχεδόν αποκλειστικά από Ισραηλινούς και αξιωματικούς ασφαλείας που περιμένουν στη γωνία για νεαρούς από διαφορετικά μέρη του κόσμου που υποπτεύονται ότι θέλουν να πάνε στο Μπιλίν(σ.σ. παλαιστινιακό χωριό στη δυτική όχθη όπου γίνονται καθημερινά διαδηλώσεις κατά της κατοχής με συμμετοχή διεθνών ακτιβιστών).

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Χαάρετς" στις 30/05/2010

http://www.haaretz.com/print-edition/opinion/political-israel-does-not-understand-the-new-world-1.292960

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Σοβαρός τραυματισμός Εβραίας ακτιβίστριας


Η Emily Henochowicz έχασε ένα μάτι στη διάρκεια διαδήλωσης στο σημείο ελέγχου στην Qalandiyah μετά τη ρήψη δακρυγόνου. Η Emily Henochowicz είναι αμερικανοεβραία καλλιτέχνης και ο πατέρας της έχει ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Ισραήλ. Την ώρα που υποτίθεται ότι το Ισραήλ αποτελεί "καταφύγιο" και "προστασία" των απανταχού Εβραίων από τον αντισημιτισμό, Εβραία διαδηλώτρια τραυματίζεται σοβαρά από τον ισραηλινό στρατό, καταρρίπτοντας έναν ακόμη από τους θεμελιώδεις μύθους. Άλλωστε κατ΄επανάληψη αριστεροί και αναρχικοί ισραηλινοί έχουν δεχτεί πλαστικές σφαίρες σε ανάλογες διαδηλώσεις.



Του Chaim Levinson *


H Emily Henochowicz επέστρεψε το Σάββατο βράδυ στο Ποτομάκ, στο Μέρυλαντ, όπου αναρρώνει μετά την απώλεια του ενός ματιού της σε διαδήλωση στο σημείο ελέγχου στην Qalandiyah, μετά τη ρήψη δακρυγόνου.
Η Henochowicz είναι Εβραία και ο πατέρας της, που αυτή τη στιγμή είναι γιατρός στις ΗΠΑ αφότου έζησε στο Ισραήλ, είναι γιός επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Η οικογένεια έχει επισκεφτεί το Ισραήλ στο παρελθόν.
«Τα συναισθήματά της είναι από αισιοδοξία έως λύπη», δηλώνει στην Χαάρετς, η μητέρα της Henochowiczs Shelly Kreitman. «Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν σταμάτησε να αγαπά το Ισραήλ για όσα συνέβησαν. Τονίζει ότι δεν θα πρέπει να αποτελέσει δικαιολογία για να γίνει κάποιος αντισημίτης ή αντί-σιωνιστής».
Η Kreitman δήλωσε ότι ήταν πρωί στις ΗΠΑ όταν είδαν στις ειδήσεις ότι ένας στολίσκος επρόκειτο να πλησιάσει την Γάζα. Τηλεφώνησαν στην κόρη τους για να την προειδοποιήσουν να μην μετάσχει σε διαδηλώσεις, οι οποίες θα ήταν επικίνδυνες.
Κατάφεραν να την πετύχουν τελικά στο κινητό, όταν βρισκόταν ήδη στο νοσοκομείο. Η Kreitman δηλώνει ότι η κόρη τους είπε ότι επρόκειτο να χειρουργηθεί, ότι ήταν καλά αλλά επρόκειτο να χάσει το ένα μάτι. «Πήγε στη διαδήλωση να διαμαρτυρηθεί για την επιδρομή στον στολίσκο», είπε η Kreitman. «Δεν είναι δυνατό κορίτσι, είναι καλλιτέχνης και σήκωσε μια σημαία και με τα δύο της χέρια».
« Να λέει κανείς ότι πέταξε κάτι είναι απλά ψέμα. Ο ισχυρισμός ότι το δακρυγόνο χτύπησε πρώτα τον τοίχο είναι απολύτως ψέμα. Το λέω γιατί είδα το βίντεο και έχω επιβεβαίωση από τους γιατρούς ότι κτυπήθηκε κατευθείαν γιατί υπάρχουν εγκαύματα στο πρόσωπό της από το δακρυγόνο».


*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χαάρετς στις 09/06/2010
http://www.haaretz.com/print-edition/news/mother-says-daughter-still-loves-israel-despite-losing-eye-at-protest-1.295002



Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Επίθεση Ισραηλινών ακροδεξιών σε ειρηνιστές




Ισραηλινοί ακροδεξιοί επιτέθηκαν με χειροβομβίδα καπνού κατά ειρηνιστών στη διαδήλωση που έγινε το Σάββατο 05/06/ σε κεντρική πλατεία του Τελ-Αβίβ.

Ακροδεξιοί επιτέθηκαν με χειροβομβίδα καπνού καταμεσής της συγκέντρωσης των διαδηλωτών, με σκοπό να προκαλέσουν πανικό και να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Οι διαδηλωτές ευτυχώς δεν πανικοβλήθηκαν, κανείς δεν τράπηκε σε φυγή και ο ομιλητής συνέχισε να μιλά από το βήμα, ακόμη και όταν ο καπνός έφθασε μέχρι εκεί. Στο κοινό υπήρχαν και πολλά παιδιά.
Μισή ώρα αργότερα, μία δεκάδα ακροδεξιών επιτέθηκε κατά του 86χρονου ιδρυτή της κίνησης «Γκους Σαλόμ» Ούρι Αβνέρι, τη στιγμή που κατέβαινε από το βήμα για να συναντήσει τη σύζυγό του και άλλους ακτιβιστές. Ο Αβνέρι μόλις μπήκε σε ταξί, όταν μία συμμορία ακροδεξιών του επιτέθηκε και επιχείρησε να τον βγάλει έξω από το αυτοκίνητο. Στην κρίσιμη η στιγμή έφθασε η αστυνομία και χάρη στην παρέμβαση της κατάφερε το όχημα να φύγει. Ο εκπρόσωπος της «Γκους Σαλόμ» δήλωσε: «Αυτοί οι δειλοί δεν τόλμησαν να μας επιτεθούν όταν ήμασταν πολλοί, αλλά το έπαιξαν ήρωες όταν πέτυχαν τον Αβνέρι μόνο του». Το περιστατικό συνέβη κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στο Τελ-Αβίβ στην οποία μετείχαν περισσότερα από 10.000 άτομα. Η διαδήλωση ήταν μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών και μετείχαν σε αυτήν όλες οι τάσεις του κινήματος ειρήνης, από την «Γκους Σαλόμ» και το «Χαντάς»(σ.σ. μετωπικό σχήμα του ΚΚ Ισραήλ) μέχρι το «Ειρήνη Τώρα» και το «Μέρετς»(σ.σ. κόμμα της σιωνιστικής αριστεράς).
«Η βία των δεξιών είναι άμεσο αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου, που γινόταν όλη την προηγούμενη εβδομάδα», σχολίασε ο Αβνέρι. «Μία τεράστια προπαγανδιστική μηχανή υποκινούσε το κοινό ώστε να καλύψει τα τεράστια λάθη της πολιτικής και στρατιωτικής μας ηγεσίας, λάθη που γίνονται χειρότερα μέρα με τη μέρα».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ισραηλινή δεξιά και ακροδεξιά προβαίνει σε προκλητικές ενέργειες κατά ειρηνιστών. Το 1983 ακροδεξιοί πέταξαν χειροβομβίδα κατά διαδήλωσης ειρηνιστών στην Ιερουσαλήμ, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο 35χρονος καθηγητής, Emil Grunzweig μέλος του κινήματος «Ειρήνη Τώρα», ο θάνατος του οποίου έγινε σύμβολο για το στρατόπεδο της ειρήνης στο Ισραήλ.

Πηγές:
http://zope.gush-shalom.org/index_en.html






Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Διαδηλώσεις για την Γάζα και στο Ισραήλ


Περισσότερα από 2.000 άτομα, νέοι και γέροι, συγκεντρώθηκαν απέναντι από το υπουργείο Άμυνας, την προηγούμενη Κυριακή(31/05) στο Τελ-Αβίβ σε μία αυθόρμητη διαδήλωση, μετά την επίθεση του ισραηλινού στρατού κατά του στολίσκου της ειρήνης. Μαζί με τους ακτιβιστές της «Γκους Σαλόμ» μετείχαν μέλη του «Ειρήνη Τώρα», οπαδοί του Μέρετς(σ.σ. κόμμα της ισραηλινής αριστεράς) και του Χαντάς(σ.σ μετωπικό σχήμα του ΚΚ Ισραήλ), η Συμμαχία Γυναικών και αναρχικοί. Όλοι μαζί φώναζαν: «Η ασφάλεια δεν κτίζεται πάνω στα πτώματα των διαδηλωτών»!.
Πολλοί από τους διαδηλωτές είχαν μετάσχει και οι ίδιοι στο παρελθόν σε προσπάθειες να μεταφέρουν τρόφιμα, φάρμακα και οικοδομικά υλικά στην Γάζα μέσα από τα μπλόκα, με σύνθημα «Σπάστε τον Αποκλεισμό»!
«Μπίμπι(σ.σ. χαϊδευτικό του Νετανιάου), Μπαράκ, έχετε αίμα των ακτιβιστών στα χέρια σας», έγραφε ένα από τα πλακάτ. Ένα άλλος φώναζε «Η κυβέρνηση μας οδηγεί σε αυτοκτονία». «Πυροβολούν διαδηλωτές», «IDF τρομοκράτης με στολή» και «όχι στην πειρατεία, ναι στην ειρήνη»!
Ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας και της συνοριακής φρουράς φρουρούσαν το υπουργείο, φοβούμενοι ότι οι διαδηλωτές θα επιχειρήσουν να μπουν στο κτίριο. Μερικοί δεκάδες διαδηλωτές ήλθαν στο υπουργείο Άμυνας κατευθείαν από το Ασντόντ, όπου διαδήλωναν έξω από τις πύλες του λιμανιού.
«Ο αποκλεισμός που επιβλήθηκε σε 1,8 εκατ. κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, είναι απάνθρωπος, ανήθικος και παράνομος και πρέπει να σπάσει», δήλωσε ακτιβιστής της «Γκους Σαλόμ» στους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη διαδήλωση. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά τον στολίσκο, και άλλοι θα έλθουν και οι διαστάσεις των ενεργειών υα μεγαλώσουν, έως ότου οι ηγέτες του Ισραήλ συνειδητοποιήσουν ότι ο αποκλεισμός βλάπτει το Ισραήλ περισσότερο από ότι την Χαμάς».

Πηγή:

http://zope.gush-shalom.org/home/en/events/1275385769/

Φωτογραφίες από διαδηλώσεις και στο

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1180953


http://www.flickr.com/photos/activestills