Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Μουσείο για το Ολοκαύτωμα σε παλαιστινιακό χωριό*

Το χωριό Νααλίν, το οποίο συμβολίζει τον αγώνα κατά του τείχους του διαχωρισμού, εγκαινιάζει μουσείο το οποίο τιμά την μνήμη των ναζιστικών εγκλημάτων. Ο ιδρυτής του ελπίζει ότι το μουσείο θα ενισχύσει την κατανόηση και την ειρήνη.


του Σαρόν Ρόφε-Οφίρ

Ένα μουσείο που τιμά την μνήμη του Ολοκαυτώματος εγκαινιάστηκε την Τρίτη στο παλαιστινιακό χωριό Νααλίν, το οποίο έχει γίνει σύμβολο του αγώνα κατά του τείχους του διαχωρισμού.
Το απόγευμα οι κάτοικοι, με επικεφαλής τον δήμαρχο Αϊμάν Ναφάα, επρόκειτο να πραγματοποιήσουν την δική τους «πορεία των ζωντανών» για να τιμήσουν την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος και να διαδηλώσουν κατά του τείχους.
«Αν οι ηγέτες και από τις δύο πλευρές γνωρίζουν και θυμούνται το τι έπραξε ο Χίτλερ, ίσως να έχουμε ειρήνη», δηλώνει ο Ιμπραϊμ Αμίρα, κάτοικος του Νααλίν και ένας από τους ηγέτες του αγώνα κατά του τείχους.
Πέρυσι ο εντεκάχρονος Άχμεντ Μούσα και ο Γιουσέφ Αμίρα δολοφονήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό στην διάρκεια διαδήλωσης κατά του τείχους στο χωριό. Ο δικηγόρος Χάλεντ Μεχαμίντ από το Ουμ αλ-Φαχμ, που τέσσερα χρόνια πριν ίδρυσε μουσείο για το Ολοκαύτωμα στην γενέτειρά του, ήλθε να συλλυπηθεί τις οικογένειες.
«Συνάντησα τον δήμαρχο, που είναι μέλος της Χαμάς και στο μέσον όλου αυτού του πένθους για τους δύο θανάτους του μίλησα για το Ολοκαύτωμα. Του εξήγησα ότι οι Εβραίοι έχουν τον δικό τους μοναδικό πόνο.
«Δεν ήξερε το πόσοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα και έτσι γεννήθηκε η ιδέα να ανοίξει ένα μουσείο εδώ πέρα», λέει.

«Δεν γνωρίζουμε τίποτα για το Ολοκαύτωμα

Το μουσείο ιδρύθηκε σε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο που ο Αμίρα σκοτώθηκε. Ο Μεχαμίντ απευθύνθηκε στο Μουσείο Μνήμης του Γιαντ Βασέμ, το οποίο έδωσε φωτογραφίες και υλικό στα αραβικά και οι διευθυντές σχεδιάζουν να αρχίσουν εκπαιδευτικές περιοδείες για φοιτητές στο μουσείο.
«όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι δεν γνωρίζουμε γιατί δεν υπάρχει υλικό στα αραβικά που να αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα», επισημαίνει ο Μεχαμίντ. «Πιστεύω ότι μόνο μαθαίνοντας για το Ολοκαύτωμα και κατανοώντας το μέγεθος της τραγωδίας μπορεί να υπάρξει ειρήνη και ασφάλεια».
Ο Μεχαμίντ πρόσθεσε ότι ήταν τεράστιας σημασίας το ότι άνοιξε ένα τέτοιο μουσείο στο χωριό. «Το Ισραήλ δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί σφαίρες και δακρυγόνα για να εξηγήσει στους Παλαιστινίους το γιατί οι Εβραίοι είναι εδώ. Μία φωτογραφία από υο Ολοκαύτωμα έχει μοναδική δύναμη που είναι μεγαλύτερη από όλη την δύναμη του ισραηλινού στρατού», πρόσθεσε ο Μεχαμίντ, που χρηματοδότησε το έργο από την τσέπη του.
Στην πορεία της Τρίτης επρόκειτο να μετάσχουν αγρότες από το χωριό, ο δήμαρχος και μέλη της επιτροπής κατά του τείχους. Κατά τον Αμίρα, «αν όλοι εναντιωνόμαστε στην πολιτική του Χίτλερ εσύ και εγώ μπορούμε να ζήσουμε με ειρήνη στην γη μας. Την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος είναι σημαντικό για μας να διαδηλώσουμε κατά του ξεριζώματος ελαιοδέντρων και της δολοφονίας των παιδιών μας και παράλληλα να θυμόμαστε τα εγκλήματα που έγιναν κατά του Εβραϊκού λαού. Αν το κατανοήσουμε αυτό θα μπορέσουμε να ζήσουμε με ειρήνη».

*Δημοσιεύτηκε στις 21 Απριλίου στην ιστοσελίδα της ισραηλινής εφημερίδας ευρείας κυκλοφορίας «Γεντιότ Αχρονότ»
http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3704400,00.html

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Προβληματισμός για το θέμα περί μποϊκοτάζ του Ισραήλ


Ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα για προβληματισμό, σχετικά με την καμπάνια για μποϊκοτάζ του Ισραήλ, συγκρίσεις με Νότια Αφρική και αναφορές στο ιδεολογικό μπαγκράουντ της παλαιστινιακής ισλαμικής οργάνωσης Χαμάς. Δημοσιεύτηκε στο ακροαριστερό σοσιαλιστικό περιοδικό "Militant"* Ακολουθούν αποσπάσματα.




Λεηλατώντας τα Starbucks

Τα Starbucks, των οποίων ο ιδιοκτήτης είναι Εβραίος, έγιναν στόχος της καμπάνιας(για μποϊκοτάζ του Ισραήλ) διεθνώς. Στις 19 Ιανουαρίου περί τους 200 διαδηλωτές μπούκαραν σε ένα Starbucks καφέ κοντά στην ισραηλινή πρεσβεία στο Λονδίνο και επιτέθηκαν σε μία σειρά από επιχειρήσεις στην περιοχή. Ένας διαδηλωτής με υπερηφάνεια ανέβασε το βίντεο της εισβολής στο YouTube με τον τίτλο «Πως πραγματικά να μποϊκοτάρεις τα ισραηλινά προϊόντα».

Το μίσος εναντίον των Εβραίων και ο αντισημιτισμός, μία παλαιά μορφή ρατσισμού εδώ και αιώνες, χρησιμοποιείται από τις άρχουσες τάξεις στην διάρκεια της ιστορίας όταν το σύστημα τους αντιμετωπίζει κρίση. Ο σύγχρονος αντισημιτισμός εμφανίζεται συχνά με έναν αντικαπιταλιστικό ακόμη και σοσιαλιστικό μανδύα. Οι πραγματικοί εκμεταλλευτές, η άρχουσα τάξη με τις οικογένειες των δισεκατομμυριούχων, των οποίων η πλειονότητα, δεν είναι Εβραίοι, αντικαθιστώνται από μία ρατσιστική συνομωσία που περιγράφει τους Εβραίους ως την πηγή των προβλημάτων της κοινωνίας.

Η έκφραση ότι η Ουάσιγκτον είναι ένα πιόνι του Ισραηλινού λόμπι είναι μία σύγχρονη μορφή της αντί-εβραϊκής θεωρίας συνομωσίας. Και αυτοί που συχνά την προωθούν χρησιμοποιούν τον όρο «Σιωνιστικό κίνημα» ως υποκατάστατο του «Εβραίου».

Δημοκρατική, Κοσμική Παλαιστίνη

Η καμπάνια για μποϊκοτάζ του Ισραήλ περιγράφει όλους τους ισραηλινούς ως εχθρούς του παλαιστινιακού λαού. Αλλά αυτό είναι ψέμα. Το καπιταλιστικό καθεστώς στο Ισραήλ είναι εχθρός του παλαιστινιακού λαού, αλλά είναι και εχθρός του εργαζόμενου λαού στο Ισραήλ, Εβραίων και Παλαιστινίων. Ένας αυξανόμενος αριθμός Ισραηλινών πολιτών είναι Παλαιστίνιοι, σήμερα αποτελούν το 20%, σε μία με δύο γενιές θα είναι κοντά στο ένα τρίτο.

Μόνο ένα πολιτικό πρόγραμμα που καλεί σε από κοινού αγώνα όλων των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευομένων, ασχέτως της εθνικής τους ταυτότητας ή της θρησκευτικής τους πίστης, μπορεί να δείξει τον δρόμο προς τα εμπρός. Στην καρδιά της προσπάθειας αυτής βρίσκεται η έκκληση για μία δημοκρατική, κοσμική Παλαιστίνη στην οποία Παλαιστίνιοι και Εβραίοι μπορούν να ζήσουν χωρίς κρατικούς θρησκευτικούς περιορισμούς.

Οι διοργανωτές της πρόσφατης καμπάνιας για μποϊκοτάζ του Ισραήλ την συγκρίνουν με την διεθνή καμπάνια της οποίας ηγήθηκε το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο(ANC) στα πλαίσια της υποστήριξης για επαναστατική αγώνα για την κατάργηση του Απαρτχάιντ.

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ του καθεστώτος του Απαρτχάιντ και του καπιταλιστικού καθεστώτος στο Ισραήλ, τόσο όσον αφορά την οργάνωση της εργασίας, τον χαρακτήρα των καθεστώτων και τις ιστορικές συνθήκες που αυτά δημιουργήθηκαν. Η προσπάθεια να περιγραφούν απλά ως ίδια, συγκαλύπτει τις πραγματικές κοινωνικές και ταξικές συνθήκες στο Ισραήλ. Το να λες για το Ισραήλ «Απαρτχάιντ» είναι απλά ένα επίθετο, παρά μία επιστημονική περιγραφή της κοινωνικής δομής.

Η πιο σημαντική ίσως διαφορά μεταξύ του αντικαπιταλιστικού αγώνα στην Νότια Αφρική και του αγώνα για τα εθνικά δικαιώματα των Παλαιστινίων σήμερα είναι η ύπαρξη μιας επαναστατικής οργάνωσης, του ANC υπό τον Νέλσον Μαντέλα, στην περίπτωση της Νότιας Αφρικής.

Η Διακήρυξη της Ελευθερίας, το βασικό ντοκουμέντο του ANC που γράφτηκε το 1955, αναφέρει:

«Εμείς, ο λαός της Νότιας Αφρικής, διακηρύσσουμε για όλη μας την χώρα και τον κόσμο: το ότι η Νότια Αφρική ανήκει σε όλους όσους ζουν εντός της, Μαύρους και λευκούς και ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει δίκαια την εξουσία αν δεν στηρίζεται στην επιθυμία του λαού».

Αντίθετα με αυτήν την επαναστατική προοπτική, οι δυνάμεις που ηγούνται αυτή της στιγμή του Παλαιστινιακού εθνικού κινήματος, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης(PLO) και η Χαμάς, το Παλαιστινιακό Ισλαμικό Κόμμα που ελέγχει την Γάζα σήμερα, έχουν και οι δύο πολιτικά προγράμματα που δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η Υποστήριξη στην Χαμάς

Η ιδρυτική διακήρυξη της Χαμάς, που γράφτηκε το 1988, περιγράφει τους στόχους της οργάνωσης.

Αναφερόμενη στον εβραϊκό λαό, αναφέρει: «Με τα λεφτά τους, ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου…Προκάλεσαν επαναστάσεις σε διάφορες περιοχές του κόσμου με στόχο να πετύχουν τα συμφέροντά τους και να καρπωθούν ως εκ τούτου τα οφέλη. Ήταν πίσω από την Γαλλική Επανάσταση, την Κομμουνιστική Επανάσταση… Με τα λεφτά τους ίδρυσαν μυστικές κοινωνίες…Ήταν πίσω από τον Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν κατάφεραν να καταστρέψουν το Ισλαμικό Χαλιφάτο, πετυχαίνοντας οικονομικά οφέλη και ελέγχοντας τις πηγές

* http://www.themilitant.com/2009/7313/731336.html

Ο Λένιν για τον αντισημιτισμό*

Ψάχνοντας προ ημερών πληροφορίες για την ζωή του Λένιν, έπεσα πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα από τις λιγοστές ηχογραφημένες ομιλίες που υπάρχουν του μπολσεβίκου ηγέτη. Ο Λένιν αναφέρεται στον αντισημιτισμό και όσα λέει νομίζω ότι έχουν ενδιαφέρον για όσους μιλούν στο όνομα της αριστεράς και δη της επαναστατικής αριστεράς, που εξακολουθεί υποτίθεται να εμπνέεται από την Οκτωβριανή Επανάσταση.



Αντισημιτισμός σημαίνει το να εχθρεύεσαι τους Εβραίους. Όταν η καταραμένη μοναρχία των τσάρων ζούσε τις τελευταίες της στιγμές προσπάθησε να ξεσηκώσει τους αμόρφωτους εργάτες και αγρότες κατά των Εβραίων. Η αστυνομία του τσάρου, σε συνεργασία με τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης και τους καπιταλιστές, οργάνωσαν πογκρόμ κατά των Εβραίων.
Οι μεγαλοϊδιοκτήτες γης και οι καπιταλιστές προσπάθησαν να στρέψουν το μίσος των εργατών και των αγροτών που βασανιζόντουσαν προς τους Εβραίους. Σε άλλες χώρες, επίσης, συχνά βλέπουμε τους καπιταλιστές να υποθάλπουν το μίσος κατά των Εβραίων για να κλείσουν τα μάτια στους εργαζόμενους, για να αποπροσανατολίσουν την προσοχή τους από τον πραγματικό εχθρό του εργαζόμενου λαού, που είναι το κεφάλαιο.
Το μίσος κατά των Εβραίων διατηρείται μόνο στις χώρες όπου η σκλαβιά στους μεγαλοϊδιοκτήτες και τους καπιταλιστές δημιούργησε αβυσσαλέα άγνοια μεταξύ των αγροτών και των εργατών. Μόνο οι πιο καταπιεσμένοι και μέσα στην άγνοια λαοί μπορούν να πιστέψουν τα ψέματα και τις συκοφαντίες που διαδίδονται για τους Εβραίους. Είναι απομεινάρι της παλαιάς εποχής της φεουδαρχίας, όταν οι ιερείς έκαιγαν αιρετικούς στην πυρά, όταν οι αγρότες ζούσαν σκλάβοι και όταν οι λαοί καταπιέζονταν και ζούσαν σε στερήσεις. Αυτή η παλαιά άγνοια από την εποχή της φεουδαρχίας τελειώνει, τα μάτια του λαού ανοίγουν.
Δεν είναι οι Εβραίοι που είναι ο εχθρός του εργαζόμενου λαού. Οι εχθροί των εργατών είναι οι καπιταλιστές όλων των χωρών. Μεταξύ των Εβραίων υπάρχουν εργάτες και είναι η πλειοψηφία. Είναι τα αδέλφια μας, οι οποίοι, όπως εμείς, καταπιέζονται από το κεφάλαιο, είναι οι σύντροφοί μας στην μάχη για τον σοσιαλισμό. Μεταξύ των Εβραίων υπάρχουν κουλάκοι, εκμεταλλευτές και καπιταλιστές, όπως και μεταξύ των Ρώσων και μεταξύ των λαών όλων των εθνικοτήτων. Οι καπιταλιστές προσπαθούν να προκαλέσουν και υποδαυλίσουν το μίσος μεταξύ των εργατών διαφορετικής θρησκείας, διαφορετικής εθνικότητας και διαφορετικής φυλής. Αυτοί που δεν εργάζονται παραμένουν στην εξουσία με την δύναμη και την ισχύ του κεφαλαίου. Οι πλούσιοι Εβραίοι, οι πλούσιοι Ρώσοι και οι πλούσιοι όλων των χωρών, βρίσκονται σε συμμαχία για να καταπιέσουν, εξαφανίσουν, κλέψουν και σπάσουν την ενότητα των εργατών.
Ντροπή στον καταραμένο τσαρισμό που βασάνισε και καταδίωξε τους Εβραίους. Ντροπή σε αυτούς που υποδαυλίζουν το μίσος εναντίον των Εβραίων, που υποδαυλίζουν το μίσος εναντίον άλλων εθνών.
Ζήτω η αδελφική εμπιστοσύνη και η μαχητική συμμαχία των εργαζομένων όλων των εθνών στην πάλη για την κατάργηση του κεφαλαίου.

*http://www.marxists.org/archive/lenin/works/1919/mar/x10.htm

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Μία συζήτηση για το Ισραήλ που δεν βοηθά

Το άρθρο που ακολουθεί είχε γραφτεί από τον Ισραηλινό ειρηνιστή-ακτιβιστή Τζεφ Χάλπερ* για την εβραϊκή εφημερίδα της Αυστραλίας Australian Jewish News. Η εφημερίδα αρνήθηκε να το δημοσιεύσει, ασκώντας δριμύτατη επίθεση κατά του Χάλπερ και των υποστηρικτών του. Το άρθρο αυτό θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα για την «ιδανική» εικόνα που έχουν για το Ισραήλ οι επίσημοι εβραϊκοί φορείς, μία εικόνα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αποκλείοντας παράλληλα κάθε κριτική ισραηλινή φωνή από το να πλησιάζει και να συζητήσει επισήμως με τους Εβραίους της διασποράς τέτοιου είδους ζητήματα.



Ο θυμός της οργανωμένης εβραϊκής κοινότητας κατά του ενδεχόμενου να μιλήσω στην Αυστραλία είναι πραγματικά αναπάντεχη για έναν Ισραηλινό σαν εμένα. Αν και είμαι πολύ επικριτικός κατά της Ισραηλινής πολιτικής της Κατοχής και αμφισβητώ το αν η λύση των δύο κρατών είναι ακόμη δυνατή με δεδομένη την έκταση των ισραηλινών οικισμών, δεν δικαιολογείται μία τέτοιου είδους δαιμονοποίηση από τις σελίδες του AJN(Australian Jewish News, εβραϊκή εφημερίδα της Αυστραλίας). Απόψεις σαν τις δικές μου εμφανίζονται συχνά στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Πράγματι, εγώ ο ίδιος γράφω συχνά στον ισραηλινό τύπο και εμφανίζομαι συχνά στην ισραηλινή τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Γιατί τότε λοιπόν η υστερία; Γιατί με απέκλεισαν από την Συναγωγή Εμάνουελ του Σίδνεϊ, μία συναγωγή που αυτοχαρακτηρίζεται προοδευτική; Γιατί, εγώ ένας Ισραηλινός, πρέπει να απευθυνθώ στην εβραϊκή κοινότητα από μία εκκλησία; Γιατί, ενώ με προσκάλεσαν να μιλήσω σε κάθε πανεπιστήμιο στην ανατολική Αυστραλία, στο Πανεπιστήμιο Monash, έπρεπε να αναγκαστώ να έχω κρυφές συναντήσεις με Εβραίους καθηγητές σε σκοτεινά δωμάτια μακριά από τις αίθουσες της συζήτησης; Γιατί, όταν οι «ηγέτες» της εβραϊκής κοινότητας με ξεσκίζουν εμένα και τις απόψεις μου, οι Ισραηλινοί που παρακολουθούν τις συζητήσεις μου εκφράζουν τέτοιο θαυμασμό που «πραγματικές» Ισραηλινές απόψεις τελικά ακούγονται στην Αυστραλία, ακόμη και αν δεν συμφωνούν όλοι μαζί μου; Με δεδομένη την στήριξη στο δικαίωμα μου να μιλήσω που δείχνουν οι περισσότερες επιστολές που δημοσιεύτηκαν στην AJN, εγείρονται ενοχλητικά ερωτήματα για το δικαίωμα των Εβραίων της Αυστραλίας να ακούσουν διαφορετικές απόψεις για την σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους από τους ίδιους τους Ισραηλινούς.
Εγείρει όμως ένα ακόμη πιο σοβαρό θέμα. Ποια είναι η σχέση της Εβραϊκής Διασποράς απέναντι στο Ισραήλ; Η όποια απειλή συνιστούσα στην οργανωμένη εβραϊκή κοινότητα της Αυστραλίας έχει λίγο να κάνει όχι τόσο με το Ισραήλ, υποπτεύομαι, αλλά με την ζημιά που ενδεχομένως υποστεί η ιδεαλιστική εικόνα αλά «Λέων Γιούρις»(σ.σ. συγγραφέας του γνωστού μπεστσέλερ «Έξοδος», που αναφέρεται στην προσπάθεια Εβραίων επιζώντων από το Ολοκαύτωμα να μπουν στην υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνη, παραμονές της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ) με την εικόνα περί Ισραήλ που αυτή έχει.
Ίσως είναι παράξενο να πει κανείς, αλλά δεν πιστεύω ότι εσείς στην Διασπορά έχετε εσωτερικεύσει το γεγονός ότι το Ισραήλ είναι μία ξένη χώρα όσον αφορά την ιδανική εικόνα που έχετε, όπως η Αυστραλία απέχει μακράν από την εικόνα μιας χώρας καγκουρό. Οι χώρες αλλάζουν, εξελίσσονται. Τι θα σκέφτονται οι Ευρωπαίοι πατέρες της Αυστραλίας, ακόμη και αυτοί που μέχρι προ τίνος ακολουθούσαν μία πολιτική «Λευκής Αυστραλίας», αν έβλεπαν την πολυπολιτισμική χώρα που είστε σήμερα; Το 30% των πολιτών του Ισραήλ δεν είναι Εβραίοι και θα μπορούσαμε να είχαμε μόνιμα εντάξει άλλα τέσσερα εκατομμύρια Παλαιστινίων, τους κατοίκους των κατεχομένων εδαφών στην χώρα μας.
Είναι φανερό πλέον πως η μεγάλη πλειοψηφία των Εβραίων στον κόσμο δεν πρόκειται να μεταναστεύσει στο Ισραήλ. Τα γεγονότα αυτά, με την επείγουσα ανάγκη να κάνει το Ισραήλ ειρήνη με τους γείτονες του, σημαίνει κάτι. Σημαίνει ότι το Ισραήλ πρέπει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το έβλεπαν ο Μπεν Γκουριόν, ο Λέον Γιούρις και ο Μαρκ Λέϊμπλερ, ακόμη και αν είναι δύσκολο να το αποδεχθείτε.
Εγώ το βλέπω ως θετικό γεγονός, ένα σημάδι μίας υγιούς χώρας που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα, κάτι που έχει σχέση με την ίδια την δημιουργία μας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι το Ισραήλ θα μετεξελιχθεί από εβραϊκό κράτος σε κράτος όλων των πολιτών του, ένα διεθνικό ή δημοκρατικό κράτος. Αντί «να εξαφανιστεί» το Ισραήλ, η πρόκληση αυτή είναι στην πραγματικότητα μία φυσική και ίσως αναπόφευκτη εξέλιξη. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά αν εσείς μπορείτε να γίνετε πολυπολιτισμικοί, μπορούμε και εμείς.
Αλλά αυτό είναι δικό μας πρόβλημα ως Ισραηλινοί. Ποιο είναι το δικό σας πρόβλημα; Γιατί το να συζητήσεις για τόσο σημαντικά ζητήματα που αφορούν το Ισραήλ γίνονται η αιτία τέτοιας συμφοράς; Γιατί, τολμώ να πω, έχετε μερίδιο στην διατήρηση της ιδεαλιστικής εικόνας περί Ισραήλ που βλάπτει την αντιμετώπιση της πραγματικότητας στην χώρα. Κατά την άποψή μου, το Ισραήλ χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα για την δική σας εθνική ταυτότητα στην Αυστραλία. Η κινητοποίηση γύρω από ένα πολιορκημένο Ισραήλ είναι σημαντικό για να κρατήσετε τα παιδιά σας Εβραίους. Θα πάω πιο μακριά και θα σας κατηγορήσω ότι χρειάζεστε ένα Ισραήλ σε πόλεμο, να γιατί αισθάνεστε να απειλείστε από ένα Ισραήλ σε ειρήνη, να γιατί αρνείστε ακόμη και ότι η ειρήνη είναι δυνατή, γιατί ένα Ισραήλ που δεν θα απειλείται ούτε θα είναι «εβραϊκό» δεν μπορεί να εκπληρώσει το ρόλο που έχετε αναθέσει για αυτό και για αυτό χαρακτηρίζετε το μήνυμα μου ως «τρομερά ψεύδη».
Αυτή είναι για να είμαι ειλικρινής η απειλή που εκπροσωπώ. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γιατί ραβίνοι, «ηγέτες» της κοινότητας και Εβραίοι καθηγητές επέλεξαν να συναντηθούν με μυστικότητα μαζί μου αντί να με δουν, εμένα έναν επικριτή του Ισραήλ, στις συναγωγές τους ή στις αίθουσες διδασκαλίας. Είναι όλα κατανοητά. Δεν χρειάζεστε κάποιον να λιντσάρετε αν θέλετε να διατηρήσετε την ταυτότητα σας ως μία ευημερούσα κοινότητα σε μία ανεκτική πολυπολιτισμική κοινωνία. Θα αναρωτηθώ απλά αν η πραγματική χώρα του Ισραήλ μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο ή ακόμη και αν είναι δίκαιο για το Ισραήλ να αναμένει κάτι τέτοιο.
Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να ορίζει την εβραϊκή ζωή στην Διασπορά όπως δεν μπορείτε και εσείς να ορίζετε το Ισραήλ. Αντί να αντιδράτε σπασμωδικά απέναντι σε έναν ιδανικό τόπο, πρέπει να αρχίσετε να αναπτύσσετε σεβασμό για το Ισραήλ και τις φωνές του Ισραήλ, ένα σεβασμό που θα έλθει μόνο όταν αρχίσετε να αντιμετωπίζετε το Ισραήλ ως μία πραγματική χώρα. Και θα πρέπει να αποκτήσετε την δική σας ζωή. Πρέπει να αναπτύξετε εναλλακτική κουλτούρα της Εβραϊκής Διασποράς και ταυτότητας.
Η ειρωνεία είναι, μετά από όλα αυτά που έχω πει, ότι η ισραηλινή κυβέρνηση αντιδρά σε αυτό, γιατί σας χρησιμοποιεί ως εκπροσώπους για να στηρίξετε την πολιτική της, συχνά ακροδεξιά και μιλιταριστική πολιτική που έρχεται σε αντίθεση με τις δικές σας αξίες για πολιτισμικό πλουραλισμό και ανθρώπινα δικαιώματα. Θυμηθείτε: Το Ισραήλ κάνει ό,τι κάνει στο όνομα σας. Έως ότου αποκτήσετε μία ανεξάρτητη θέση, είστε συνεργοί.
Αυτά που μου συνέβησαν στην Αυστραλία είναι ένα μικρό κομμάτι μίας λυπηρής ιστορίας αμοιβαίας εκμετάλλευσης. Εσείς χρησιμοποιείτε το Ισραήλ για να κρατήσετε την κοινότητα σας ενωμένη, το Ισραήλ σας χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει μίας αδικαιολόγητη πολιτική. Ίσως τελικά κάτι καλό να βγει από όλα αυτά: μία πραγματική συζήτηση για την φύση των σχέσεων Ισραήλ-Διασποράς. Επιστρέφω πίσω στο σπίτι μου στην Ιερουσαλήμ. Πρέπει να αφήσετε το Ισραήλ ήσυχο να έχει μία εβραϊκή ζωή.

*Ο Τζεφ Χάλπερ, είναι επικεφαλής της οργάνωσης Ισραηλινή Επιτροπή κατά των Κατεδαφίσεων Σπιτιών(Israeli Committee Against House Demolitions).

http://antonyloewenstein.com/blog/2009/03/31/an-unhelpful-discourse-on-israel/

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Το Ισραήλ και η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από το σοσιαλιστικό περιοδικό "Militant" για την διεθνή οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της στην ισραηλινή κοινωνία. Αναφέρεται σε κοινές πρωτοβουλίες και απεργιακές κινητοποιήσεις Εβραίων, Παλαιστινίων και ξένων μεταναστών στο Ισραήλ, με αφορμή το κλείσιμο ενός εργοστασίου στηριζόμενο σε δημοσιεύματα ισραηλινών εφημερίδων*




Παλαιστίνιοι, Εβραίοι και μετανάστες εργαζόμενοι στο Ισραήλ μετείχαν από κοινού σε δύο αγώνες κατά του κλεισίματος εργοστασίων.
Τον Φεβρουάριο σχεδόν 20.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν στο Ισραήλ, αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος εδώ και ένα μήνα στην ιστορία της χώρας.
Στις 8 Μαρτίου, 200 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο πουλερικών Off Haemek κοντά στην Χάιφα, διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση των ιδιοκτητών να κλείσουν την γραμμή παραγωγής. Ο εργοδότης, Jezreel Valley Agricultural Cooperative Society, αρνήθηκε να καταβάλλει τους μισθούς του Φεβρουαρίου. Σχεδόν το 80% των εργαζομένων είναι Παλαιστίνιοι πολίτες του κράτους του Ισραήλ και οι υπόλοιποι Εβραίοι.
Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Χαάρετς», οι εργαζόμενοι διαδήλωσαν έξω από το εργοστάσιο, έκαψαν λάστιχα και απελευθέρωσαν τα κοτόπουλα από τα κλουβιά τους. Οι εργαζόμενοι οχυρώθηκαν μέσα στο εργοστάσιο και «ανακάλυψαν πρωτότυπους τρόπους να εξασφαλίσουν το εισόδημα τους», έγραψε η «Χαάρετς». Οι εργαζόμενοι «βοήθησαν να σφαχτούν κατεψυγμένα κοτόπουλα», έγραφε η εφημερίδα «και τα πούλησαν στην αγορά».
Η Χισταντρούτ, η συνδικαλιστική ομοσπονδία εργαζομένων του Ισραήλ η οποία έχει στενούς δεσμούς με το κράτος, έδωσε στην δημοσιότητα δελτίο τύπου που έλεγε ότι «οι εργαζόμενοι πούλησαν τα κοτόπουλα και έλεγαν στον κόσμο στην αγορά της Χάιφα να αγοράσουν κοτόπουλα και να δείξουν αλληλεγγύη».
Στις 23 Φεβρουαρίου τουλάχιστον 50 εργαζόμενοι κατέλαβαν το εργοστάσιο κονσερβών Pri Galil, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο του εργοστασίου, το οποίο απασχολεί 150 μόνιμους και 300 εποχιακούς εργαζόμενους στην Hatzor Haglilit, στο βορειοανατολικό Ισραήλ κοντά στα υψώματα του Γκολάν.
Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο εργάζονται δεκάωρες βάρδιες και παίρνουν τον κατώτατο μισθό, περίπου 21 σέκελ την ώρα(4 ευρώ και κάτι).
Την επόμενη ημέρα οι εργαζόμενοι διαδήλωσαν έξω από το Δικαστήριο της Χάιφα φωνάζοντας «Ψωμί και δουλειά». Αντέδρασαν στην απαίτηση των τραπεζών που είχαν δανείσει λεφτά στην επιχείρηση να την θέσουν υπό καθεστώς επιτήρησης. Οι κάτοικοι της Hatzor Haglilit έκαναν μία ημέρα απεργία για να στηρίξουν τους εργαζόμενους που αντιδρούσαν στο κλείσιμο του εργοστασίου.
Ο Moti Hazizi, επικεφαλής της επιτροπής εργαζομένων της Histadrut στην βιομηχανία κονσερβών, είπε στο δικαστήριο, «Δεν θέλουμε επιδόματα ανεργίας και ελεημοσύνη, μόνο να μας επιτραπεί να δουλέψουμε».
Κατά τον Webhe Badarne, πρώην εργαζόμενο στην Pri Galil, οι μισοί σχεδόν εργάτες στο εργοστάσιο είναι Παλαιστίνιοι. Οι υπόλοιπο είναι Εβραίοι εργαζόμενοι από την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων μεταναστών από την Αιθιοπία και την Ρωσία.
«Είναι φυσιολογικό για Εβραίους, άραβες, Αιθίοπες και Ρώσους να δουλεύουν μαζί», δήλωσε ο Badarne σε τηλεφωνική επικοινωνία από την Χάιφα. «Οι καπιταλιστές παραβιάζουν τα δικαιώματα όλων. Στις πολιτικές τους απόψεις διαφέρουν αλλά όταν μιλούν για θέματα όπως αυτό στην Hagalil, είμαστε όλοι ένα». Ο Badarne είναι τώρα διευθυντής της «Εργατικής Φωνής», μιας οργάνωσης που προσπαθεί να οργανώσει μία Παλαιστινιακή συνδικαλιστική οργάνωση.

Ο ρόλος των υπηρεσιών προσωρινής απασχόλησης

Στο απόγειο της επιδείνωσης της οικονομικής κρίσης, οι Παλαιστίνιοι εργάτες αντιμετωπίζουν επιπλέον διακρίσεις και συχνά προσλαμβάνονται μέσω των υπηρεσιών απασχόλησης.
Στην Pri Galil, λέει ο Bardane, η επιχείρηση ενοικιάζει πολλούς εργαζόμενους από τις υπηρεσίες αυτές, τους απολύσει μετά από εννιά μήνες, ύστερα τους προσλαμβάνει ξανά, για να αποφύγει να γίνουν μόνιμοι και να έχουν πλήρη δικαιώματα.
Ο Jamal Zahalka, βουλευτής στην ισραηλινή Κνεσέτ, το ισραηλινό κοινοβούλιο, δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη, «Ο κανόνας είναι ότι όσο σκληρότερα δουλεύεις και το μεροκάματο είναι μικρό, τόσο περισσότερο έχεις άραβες(εργάτες). Όσο πιο περίπλοκη είναι η εργασία και υψηλότερος ο μισθός, λιγοστεύουν οι άραβες».
Ο Zahalka, ανήκει στο κόμμα Balad, ένα από τα αραβικά κόμματα του Ισραήλ που κέρδισε έδρες στις τελευταίες εκλογές.
Παρόλο πολύ λίγοι υψηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους και την εταιρία ηλεκτρισμού στο Ισραήλ είναι Παλαιστίνιοι, πάνω από το 22% των εργαζομένων σε αγροκτήματα και 43% των εργαζομένων στον κατασκευαστικό κλάδο είναι Παλαιστίνιοι.
Στις 4 Μαρτίου ανακοινώθηκε ότι η αλυσίδα Hatzi Hinam εξαγόρασε την Pri Galil και συμφώνησε να πληρώσει τους εργαζόμενους με 5% αύξηση και να προσλάβει άλλους 100 μόνιμους εργάτες.

Οι Παλαιστίνιες γυναίκες ζητούν δουλειά

Παλαιστίνιες γυναίκες μετείχαν επίσης σε πρόσφατες διαδηλώσεις. Στις 8 Μαρτίου δεκάδες διαδήλωσαν στους δρόμους του Τελ Αβίβ ζητώντας να προσληφθούν ως εργάτριες σε αγροκτήματα.
« Η κυβέρνηση συνήθιζε ένα λέει ότι οι γυναίκες των Αράβων δεν δουλεύουν γιατί δεν είναι κομμάτι της κουλτούρας τους, αλλά έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα σήμερα, δεν είναι αλήθεια», δηλώνει η Rada Wahiba, άνεργη μητέρα τεσσάρων απιδιών στην ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα «Γεντιότ Αχρονότ». « Θέλουμε να ζήσουμε τις οικογένειες μας, θέλουμε να δουλέψουμε, αλλά απλά δεν υπάρχουν δουλειές».
Η διαδήλωση είχε και αντι-μεταναστευτικά χαρακτηριστικά. «Δεν έχουμε τίποτα έναντι των ξένων εργατών, αλλά η εισαγωγή τους πρέπει να σταματήσει», δήλωσε η Wahida, γιατί οι μετανάστες πληρώνονται συνήθως λιγότερα από τον κατώτατο μισθό.
Υπάρχουν σχεδόν 100.000 «νόμιμοι» μετανάστες εργαζόμενοι στο Ισραήλ και άλλοι 150.000 χωρίς χαρτιά. Οι μετανάστες προέρχονται από τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, την Ινδία, την Τουρκία, την Κίνα, την πρώην Σοβ. Ένωση και την Αφρική.

Ο νόμος της επιστροφής

Στις 15 Μαρτίου το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ άκουσε τα επιχειρήματα της οργάνωσης Adalah, που αγωνίζεται για τα δικαιώματα της αραβικής μειονότητας στο Ισραήλ, και η οποία αντιδρά στο νόμο που απαγορεύει την ένωση μεταξύ Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ και Παλαιστινίων που προέρχονται από την Λωρίδα της Γάζας, την Δυτική όχθη, τον Λίβανο, την Συρία, το Ιράκ και το Ιράν.
Ο νόμος, ψηφίστηκε πρώτη φορά το 2003 ως «προσωρινό» μέτρο και ανανεώθηκε οκτώ φορές, με στόχο τους Παλαιστινίους που έχουν παντρευτεί Παλαιστινίους που ζουν στο Ισραήλ, σε μία προσπάθεια να μειώσει τον αυξανόμενο αριθμό Αράβων πολιτών του Ισραήλ, που ανέρχονται σε 20% του πληθυσμού.
Ο νόμος επιβάλλει ιδιαίτερες διακρίσεις κατά των Παλαιστινίων που έχουν ισραηλινή υπηκοότητα επειδή ο Ισραηλινός νόμος περί επιστροφής δίνει το δικαίωμα στους Εβραίους όλου του κόσμου να μεταναστεύσουν και να γίνουν πολίτες, ενώ οι Παλαιστίνιοι που προέρχονται από αυτό που τώρα είναι το κράτος του Ισραήλ και οι οποίοι έφυγαν ή αναγκάστηκαν σε φυγή δεν έχουν το δικαίωμα αυτό(της επιστροφής).
«Οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι στο Ισραήλ έχουν φίλους και οικογένειες εκτός της χώρας», λέει η Orna Kohn, δικηγόρος της Adalah, σε τηλεφωνική συνέντευξη. « Ο νόμος αυτός επηρεάζει άμεσα 20.000 περίπου οικογένειες εντός Ισραήλ».
Ακόμη και να πάρεις προσωρινή άδεια είναι δύσκολο, επισημαίνει η Kohn. Άνθρωποι που έχουν παντρευτεί με Ισραηλινούς άραβες μπορούν να κάνουν αίτηση, χωρίς εγγύηση ότι θα εγκριθεί, αν είναι 35 ετών και πάνω και οι γυναίκες αν είναι πάνω από 25. «Ακόμη και αν πάρεις προσωρινή άδεια», λέει η Kohn, «μπορεί να ισχύσει για έξι μήνες ή και λιγότερο. Με την προσωρινή άδεια δεν μπορείς να δουλέψεις ακόμη και να οδηγήσεις αυτοκίνητο και βέβαια δεν έχεις δικαίωμα σε κανένα κρατικό επίδομα».

*Δημοσιεύτηκε στις 30/03/2009 στο σοσιαλιστικό περιοδικό "Mlitant"

http://www.themilitant.com/2009/7312/731204.html