Μία συζήτηση για το Ισραήλ που δεν βοηθά

Το άρθρο που ακολουθεί είχε γραφτεί από τον Ισραηλινό ειρηνιστή-ακτιβιστή Τζεφ Χάλπερ* για την εβραϊκή εφημερίδα της Αυστραλίας Australian Jewish News. Η εφημερίδα αρνήθηκε να το δημοσιεύσει, ασκώντας δριμύτατη επίθεση κατά του Χάλπερ και των υποστηρικτών του. Το άρθρο αυτό θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα για την «ιδανική» εικόνα που έχουν για το Ισραήλ οι επίσημοι εβραϊκοί φορείς, μία εικόνα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αποκλείοντας παράλληλα κάθε κριτική ισραηλινή φωνή από το να πλησιάζει και να συζητήσει επισήμως με τους Εβραίους της διασποράς τέτοιου είδους ζητήματα.



Ο θυμός της οργανωμένης εβραϊκής κοινότητας κατά του ενδεχόμενου να μιλήσω στην Αυστραλία είναι πραγματικά αναπάντεχη για έναν Ισραηλινό σαν εμένα. Αν και είμαι πολύ επικριτικός κατά της Ισραηλινής πολιτικής της Κατοχής και αμφισβητώ το αν η λύση των δύο κρατών είναι ακόμη δυνατή με δεδομένη την έκταση των ισραηλινών οικισμών, δεν δικαιολογείται μία τέτοιου είδους δαιμονοποίηση από τις σελίδες του AJN(Australian Jewish News, εβραϊκή εφημερίδα της Αυστραλίας). Απόψεις σαν τις δικές μου εμφανίζονται συχνά στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Πράγματι, εγώ ο ίδιος γράφω συχνά στον ισραηλινό τύπο και εμφανίζομαι συχνά στην ισραηλινή τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Γιατί τότε λοιπόν η υστερία; Γιατί με απέκλεισαν από την Συναγωγή Εμάνουελ του Σίδνεϊ, μία συναγωγή που αυτοχαρακτηρίζεται προοδευτική; Γιατί, εγώ ένας Ισραηλινός, πρέπει να απευθυνθώ στην εβραϊκή κοινότητα από μία εκκλησία; Γιατί, ενώ με προσκάλεσαν να μιλήσω σε κάθε πανεπιστήμιο στην ανατολική Αυστραλία, στο Πανεπιστήμιο Monash, έπρεπε να αναγκαστώ να έχω κρυφές συναντήσεις με Εβραίους καθηγητές σε σκοτεινά δωμάτια μακριά από τις αίθουσες της συζήτησης; Γιατί, όταν οι «ηγέτες» της εβραϊκής κοινότητας με ξεσκίζουν εμένα και τις απόψεις μου, οι Ισραηλινοί που παρακολουθούν τις συζητήσεις μου εκφράζουν τέτοιο θαυμασμό που «πραγματικές» Ισραηλινές απόψεις τελικά ακούγονται στην Αυστραλία, ακόμη και αν δεν συμφωνούν όλοι μαζί μου; Με δεδομένη την στήριξη στο δικαίωμα μου να μιλήσω που δείχνουν οι περισσότερες επιστολές που δημοσιεύτηκαν στην AJN, εγείρονται ενοχλητικά ερωτήματα για το δικαίωμα των Εβραίων της Αυστραλίας να ακούσουν διαφορετικές απόψεις για την σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους από τους ίδιους τους Ισραηλινούς.
Εγείρει όμως ένα ακόμη πιο σοβαρό θέμα. Ποια είναι η σχέση της Εβραϊκής Διασποράς απέναντι στο Ισραήλ; Η όποια απειλή συνιστούσα στην οργανωμένη εβραϊκή κοινότητα της Αυστραλίας έχει λίγο να κάνει όχι τόσο με το Ισραήλ, υποπτεύομαι, αλλά με την ζημιά που ενδεχομένως υποστεί η ιδεαλιστική εικόνα αλά «Λέων Γιούρις»(σ.σ. συγγραφέας του γνωστού μπεστσέλερ «Έξοδος», που αναφέρεται στην προσπάθεια Εβραίων επιζώντων από το Ολοκαύτωμα να μπουν στην υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνη, παραμονές της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ) με την εικόνα περί Ισραήλ που αυτή έχει.
Ίσως είναι παράξενο να πει κανείς, αλλά δεν πιστεύω ότι εσείς στην Διασπορά έχετε εσωτερικεύσει το γεγονός ότι το Ισραήλ είναι μία ξένη χώρα όσον αφορά την ιδανική εικόνα που έχετε, όπως η Αυστραλία απέχει μακράν από την εικόνα μιας χώρας καγκουρό. Οι χώρες αλλάζουν, εξελίσσονται. Τι θα σκέφτονται οι Ευρωπαίοι πατέρες της Αυστραλίας, ακόμη και αυτοί που μέχρι προ τίνος ακολουθούσαν μία πολιτική «Λευκής Αυστραλίας», αν έβλεπαν την πολυπολιτισμική χώρα που είστε σήμερα; Το 30% των πολιτών του Ισραήλ δεν είναι Εβραίοι και θα μπορούσαμε να είχαμε μόνιμα εντάξει άλλα τέσσερα εκατομμύρια Παλαιστινίων, τους κατοίκους των κατεχομένων εδαφών στην χώρα μας.
Είναι φανερό πλέον πως η μεγάλη πλειοψηφία των Εβραίων στον κόσμο δεν πρόκειται να μεταναστεύσει στο Ισραήλ. Τα γεγονότα αυτά, με την επείγουσα ανάγκη να κάνει το Ισραήλ ειρήνη με τους γείτονες του, σημαίνει κάτι. Σημαίνει ότι το Ισραήλ πρέπει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το έβλεπαν ο Μπεν Γκουριόν, ο Λέον Γιούρις και ο Μαρκ Λέϊμπλερ, ακόμη και αν είναι δύσκολο να το αποδεχθείτε.
Εγώ το βλέπω ως θετικό γεγονός, ένα σημάδι μίας υγιούς χώρας που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα, κάτι που έχει σχέση με την ίδια την δημιουργία μας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι το Ισραήλ θα μετεξελιχθεί από εβραϊκό κράτος σε κράτος όλων των πολιτών του, ένα διεθνικό ή δημοκρατικό κράτος. Αντί «να εξαφανιστεί» το Ισραήλ, η πρόκληση αυτή είναι στην πραγματικότητα μία φυσική και ίσως αναπόφευκτη εξέλιξη. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά αν εσείς μπορείτε να γίνετε πολυπολιτισμικοί, μπορούμε και εμείς.
Αλλά αυτό είναι δικό μας πρόβλημα ως Ισραηλινοί. Ποιο είναι το δικό σας πρόβλημα; Γιατί το να συζητήσεις για τόσο σημαντικά ζητήματα που αφορούν το Ισραήλ γίνονται η αιτία τέτοιας συμφοράς; Γιατί, τολμώ να πω, έχετε μερίδιο στην διατήρηση της ιδεαλιστικής εικόνας περί Ισραήλ που βλάπτει την αντιμετώπιση της πραγματικότητας στην χώρα. Κατά την άποψή μου, το Ισραήλ χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα για την δική σας εθνική ταυτότητα στην Αυστραλία. Η κινητοποίηση γύρω από ένα πολιορκημένο Ισραήλ είναι σημαντικό για να κρατήσετε τα παιδιά σας Εβραίους. Θα πάω πιο μακριά και θα σας κατηγορήσω ότι χρειάζεστε ένα Ισραήλ σε πόλεμο, να γιατί αισθάνεστε να απειλείστε από ένα Ισραήλ σε ειρήνη, να γιατί αρνείστε ακόμη και ότι η ειρήνη είναι δυνατή, γιατί ένα Ισραήλ που δεν θα απειλείται ούτε θα είναι «εβραϊκό» δεν μπορεί να εκπληρώσει το ρόλο που έχετε αναθέσει για αυτό και για αυτό χαρακτηρίζετε το μήνυμα μου ως «τρομερά ψεύδη».
Αυτή είναι για να είμαι ειλικρινής η απειλή που εκπροσωπώ. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γιατί ραβίνοι, «ηγέτες» της κοινότητας και Εβραίοι καθηγητές επέλεξαν να συναντηθούν με μυστικότητα μαζί μου αντί να με δουν, εμένα έναν επικριτή του Ισραήλ, στις συναγωγές τους ή στις αίθουσες διδασκαλίας. Είναι όλα κατανοητά. Δεν χρειάζεστε κάποιον να λιντσάρετε αν θέλετε να διατηρήσετε την ταυτότητα σας ως μία ευημερούσα κοινότητα σε μία ανεκτική πολυπολιτισμική κοινωνία. Θα αναρωτηθώ απλά αν η πραγματική χώρα του Ισραήλ μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο ή ακόμη και αν είναι δίκαιο για το Ισραήλ να αναμένει κάτι τέτοιο.
Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να ορίζει την εβραϊκή ζωή στην Διασπορά όπως δεν μπορείτε και εσείς να ορίζετε το Ισραήλ. Αντί να αντιδράτε σπασμωδικά απέναντι σε έναν ιδανικό τόπο, πρέπει να αρχίσετε να αναπτύσσετε σεβασμό για το Ισραήλ και τις φωνές του Ισραήλ, ένα σεβασμό που θα έλθει μόνο όταν αρχίσετε να αντιμετωπίζετε το Ισραήλ ως μία πραγματική χώρα. Και θα πρέπει να αποκτήσετε την δική σας ζωή. Πρέπει να αναπτύξετε εναλλακτική κουλτούρα της Εβραϊκής Διασποράς και ταυτότητας.
Η ειρωνεία είναι, μετά από όλα αυτά που έχω πει, ότι η ισραηλινή κυβέρνηση αντιδρά σε αυτό, γιατί σας χρησιμοποιεί ως εκπροσώπους για να στηρίξετε την πολιτική της, συχνά ακροδεξιά και μιλιταριστική πολιτική που έρχεται σε αντίθεση με τις δικές σας αξίες για πολιτισμικό πλουραλισμό και ανθρώπινα δικαιώματα. Θυμηθείτε: Το Ισραήλ κάνει ό,τι κάνει στο όνομα σας. Έως ότου αποκτήσετε μία ανεξάρτητη θέση, είστε συνεργοί.
Αυτά που μου συνέβησαν στην Αυστραλία είναι ένα μικρό κομμάτι μίας λυπηρής ιστορίας αμοιβαίας εκμετάλλευσης. Εσείς χρησιμοποιείτε το Ισραήλ για να κρατήσετε την κοινότητα σας ενωμένη, το Ισραήλ σας χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει μίας αδικαιολόγητη πολιτική. Ίσως τελικά κάτι καλό να βγει από όλα αυτά: μία πραγματική συζήτηση για την φύση των σχέσεων Ισραήλ-Διασποράς. Επιστρέφω πίσω στο σπίτι μου στην Ιερουσαλήμ. Πρέπει να αφήσετε το Ισραήλ ήσυχο να έχει μία εβραϊκή ζωή.

*Ο Τζεφ Χάλπερ, είναι επικεφαλής της οργάνωσης Ισραηλινή Επιτροπή κατά των Κατεδαφίσεων Σπιτιών(Israeli Committee Against House Demolitions).

http://antonyloewenstein.com/blog/2009/03/31/an-unhelpful-discourse-on-israel/