Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Θυμάμαι την Νάκμπα




Ένα ενδιαφέρον άρθρο του παλαίμαχου δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιόραμ Κανιούκ στην μεγαλύτερη σε κυκλοφορία ισραηλινή εφημερίδα «Γεντιότ Αχρονότ» πάνω σε ένα θέμα ταμπού: την παλαιστινιακή Νάκμπα(καταστροφή), όπως αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ εξαιτίας της προσφυγιάς στην οποία εξαναγκάστηκαν περί τους 700.000 Άραβες κατοίκους της Παλαιστίνης, με αφορμή την πρόταση νόμου του ισραηλινού υπουργού παιδείας να αφαιρεθούν από τα σχολικά βιβλία των Αράβων(Παλαιστινίων) που ζουν στο Ισραήλ οι αναφορές στην Νάκμπα


Του Γιόραμ Κανιούκ*



Αυτή την εβδομάδα επισκέφθηκα την Κνεσσέτ(σ.σ. ισραηλινή βουλή) για τρίτη φορά στη ζωή μου. Η πρώτη ήταν στην διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, όταν η περιοχή δεν βρισκόταν ακόμη υπό ισραηλινό έλεγχο.

Σήμερα πρόκειται για ένα πελώριο κτίριο. Ακόμη και αν ο Νετανιάου κάνει πόλεμο κατά των Αμερικανών, ο αμερικανικός στρατός δεν θα μπορούσε να καταλάβει το κτίριο της βουλής. Το ισραηλινό κοινοβούλιο δείχνει σαν απόρθητο φρούριο μιας ισχυρής χώρας. Συρματοπλέγματα, χοντροί τοίχοι, αξιωματικοί της αστυνομίας και σημεία ελέγχου. Ένα άσχημο οχυρό περικυκλωμένο από ακόμη πιο άσχημα κτίρια.

Δεν έχω ξαναδεί ένα τόσο οχυρωμένο κάστρο σε άλλη πρωτεύουσα. Ακόμη και έτσι, αν ο σχεδιαζόμενος πόλεμος γίνει, η Κνεσέτ θα επιβιώσει. Είναι αυτό που αποκαλούμε μία ασφαλής δημοκρατία.

Στο οχυρωμένο κτίριο που είναι η ισραηλινή βουλή, οι αξιωματούχοι ξαναγράφουν την ιστορία, καθώς και το μέλλον. Το μέλλον στο οποίο προσβλέπαμε κάποτε, όταν ο λόφος ήταν ακόμη άδειος. Μέσω του νόμου περί Νάκμπα και τα σχέδια του υπουργού παιδείας να αφαιρέσει τον όρο από τα σχολικά βιβλία, φαίνεται ότι το μέλλον στο οποίο προσβλέπαμε είναι το να ξεριζώσουμε ό,τι υπάρχει.

Θυμάμαι την Νάκμπα. Την είδα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι την είδε ο υπουργός παιδείας, ο οποίος μόνο την έχει ακουστά. Ήταν σκληρή, ανελέητη εκστρατεία νεαρών στρατιωτών που έχυσαν το αίμα τους ενώ πολεμούσαν ένα αποφασισμένο εχθρό που τελικά ηττήθηκε. Ο εχθρός που ηττήθηκε δεν είναι ένας γεωμετρικά άγνωστος, αλλά ένας λαός που εξακολουθεί να υπάρχει. Οι γονείς και οι παππούδες του πολέμησαν καλά. Ειδάλλως, δεν θα είχαμε υποστεί τόσες πολλές απώλειες.

Τραυματίστηκα στην μάχη, αλλά πιστεύω πως ο υπουργός Παιδείας πρέπει να διδάξει τους νέους ανθρώπους να είναι ήρωες, μαθαίνοντας τους ότι ο πόλεμος αυτός είχε και ηττημένους και ότι έχουν και αυτοί την δική τους ιστορία. Δεν έχουν την χώρα που τους ανήκε αλλά έχουν ιστορία και κανείς υπουργός Παιδείας δεν μπορεί να ξεριζώσει από έναν ηττημένο λαό τις ισχυρές του μνήμες. Οι μαχητές της Νάκμπα, πολέμησαν ηρωικά, αλλά εμείς πολεμήσαμε καλύτερα.


Αραβική ποίηση


Το γεγονός ότι το κράτος του Ισραήλ υπάρχει σήμερα είναι η νίκη, παρά το ξερίζωμα των συνθηκών που οδήγησαν στην δημιουργία του από την πλευρά την ηττημένων. Οι Γερμανοί προσπάθησαν να διδάξουν γερμανική ιστορία χωρίς το Ολοκαύτωμα. Δεν το κατάφεραν. Το Ολοκαύτωμα είναι ένα σημαντικό στοιχείο σήμερα στην Γερμανία, γιατί αποτέλεσε ένα ισχυρό γεγονός. Το ίδιο ισχύει για όλους τους ανόητους νόμους με τους οποίους υπουργοί επιδιώκουν να διορθώσουν την ιστορία.

Ο υπουργός Παιδείας δεν ανακάλυψε την ιδέα. Ο Στάλιν ήταν βέβαιος πως γράφει μία νέα ρωσική ιστορία, το παρελθόν τον επανόρθωσε. Μία ιστορία που γίνεται μύθος αποτελεί περισσότερη ιστορία από όση ο υπουργός Παιδείας μπορεί να δημιουργήσει. Ακόμη και αν τα παιδιά των Αράβων μάθουν τα ποιήματα του Μπιάλικ(σ.σ. εθνικός ποιητής του Ισραήλ) και αναγκαστούν να υψώσουν την σημαία του Ισραήλ στα σπίτια τους κάθε πρωί και τραγουδούν τον εθνικό μας ύμνο κάθε απόγευμα, το βράδυ, στα κρυφά, θα διαβάζουν αραβική ποίηση. Γιατί η αραβική ποίηση είναι δική τους. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε για αυτό.

Ενώ όσο ήμουν μέσα στο φρούριο της Κνεσσέτ σκέφτηκα ότι ίσως είναι ακόμη δυνατό, πριν πεθάνω, να μετατρέψουμε αυτό το κράτος σε Εβραϊκό Κράτος-όχι ένα που θα κατοικείται από φανατικές μάζες που αποκαλούνται Εβραίοι, αλλά από Εβραίους σαν αυτούς που κάποτε ήμασταν. Ένα κράτος όπου σεβόμαστε αυτούς που πολέμησαν εναντίον μας και ηττήθηκαν. Όταν αυτό συμβεί, θα δούμε την ίδρυση ενός αραβικού κράτους πλάι μας και την πόλη της Ιερουσαλήμ, γνωστή και ως Αλ-Κουντς, να γίνεται η πρωτεύουσα των δύο κρατών, ενός εβραϊκού και ενός αραβικού. Και τότε η ειρήνη θα έλθει στο Ισραήλ, Αμήν.


*Δημοσιεύτηκε στις 23/07/2009 στο

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3751318,00.html

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Ναόμι Κλαϊν: Αντιταχθείτε στο κράτος, όχι στον λαό



Απόσπασμα από ρεπορτάζ της ισραηλινής εφημερίδας "Χαάρετς"(01/07/2009) αναφορικά με την πρόσφατη επίσκεψη της γνωστής ακτιβίστριας στο Ισραήλ/Παλαιστίνη*


του Γιοτάμ Φίλντμαν

Η πνευματική ελίτ της Ραμάλα, ξένοι και περίεργοι παρατηρητές συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Friends Scholl στην Ραμάλα για να ακούσουν την συγγραφέα και πολιτική ακτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν που έδινε μία διάλεξη σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.
Μετά από ένα μουσικό αφιέρωμα που έπαιξε ένα κουιντέτο εγχόρδων του οποίου ένα μέλος είναι τυφλό, η Κλάϊν ανέβηκε στην σκηνή. Επέλεξε να μιλήσει στην Ραμάλα για τις εβραϊκές της ρίζες.
« Υπάρχει μία διαμάχη μεταξύ των Εβραίων-είμαι Εβραία παρεμπιπτόντως», είπε. Η διαμάχη περιστρέφεται γύρω από το ερώτημα: «Ποτέ ξανά για κανέναν ή ποτέ ξανά για εμάς;»..(Μερικοί Εβραίοι) θεωρούν ότι είμαστε οι μοναδικοί που έχουμε να κάνουμε με γενοκτονία…Υπάρχει ωστόσο μία άλλη εκδοχή στην εβραϊκή παράδοση που λέει: «Ποτέ ξανά για κανέναν».
Φαίνεται πως στην σύντομη επίσκεψή της, που άρχισε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, η Κλάϊν δεν ξεκουράστηκε στιγμή. Κατευθείαν από το αεροδρόμιο, ξεκίνησε για περιοδεία στην λεωφόρο 443 που περνά μέσα από την Δυτική όχθη την Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ, συνδέοντας τις δύο πόλεις με το Μοντιίν(σ.σ εβραϊκός εποικισμός στην δυτική όχθη) και τους πλησίον εβραϊκούς οικισμούς.
Πήγε σε διαδήλωση κατά του Τείχους του Διαχωρισμού στην Μπεϊλίν, όπου δόθηκε και μία συνέντευξη τύπου για μία αγωγή στο Κεμπέκ κατά δύο καναδικών επιχειρήσεων, την Green Mount και την Green Park, που παρέχουν κατασκευαστικές υπηρεσίες σε ένα εβραϊκό οικισμό στο Άνω Μοντιίν.
Το απόγευμα πήρε μέρος σε εκδήλωση στο ξενοδοχείο American Colony στην Ιερουσαλήμ.
Στις αρχές της εβδομάδας, η Κλάϊν πήγε στην Λωρίδα της Γάζας, όπου συνομίλησε με κατοίκους. Την Τετάρτη εμφανίστηκε στο θέατρο Αλμιντάν στην Χάιφα.
Από το 1999 που εκδόθηκε το βιβλίο της «No Logo», έγινε εγχειρίδιο του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης. Η Κλάϊν, 38 ετών, έχει δώσει εκατοντάδες διαλέξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία δημοσιογράφος διασημότητα, πολιτική ακτιβίστρια και σχολιαστής ήλθε στο Ισραήλ για την κυκλοφορία της εβραϊκής μετάφρασης του τελευταίου της βιβλίου, « Δόγμα Σοκ».
Η Κλάϊν, που υποστηρίζει το οικονομικό και πολιτιστικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ ως μέσο πίεσης για να τερματιστεί η κατοχή στα κατεχόμενα εδάφη, το σκέφθηκε αρκετά να εκδοθεί ή όχι το βιβλίο της στα εβραϊκά, καθώς και να επισκεφτεί το Ισραήλ. Τελικά αποφάσισε να εκδώσει το βιβλίο της στον εκδοτικό οίκο Andalus, που ειδικεύεται στην αραβική λογοτεχνία και να δώσει τα δικαιώματα στον τύπο. Η Κλάϊν και η εκδότρια της Andalus, Γιαέλ Λέρερ, οργάνωσε προσεκτικά την παρουσίαση της Κλάϊν στο Ισραήλ για να αποφύγει την εντύπωση ότι στηρίζει θεσμούς που έχουν σχέση με το κράτος του Ισραήλ και την ισραηλινή οικονομία.
« Ασφαλώς θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μη είχα έλθει στο Ισραήλ και δεν θα είχα έλθει αν η Εθνική Παλαιστινιακή Επιτροπή Μποϊκοτάζ μου το είχε ζητήσει.». δήλωσε η Κλάϊν σε συνέντευξή της πριν την άφιξη της, στο σπίτι της στο Τορόντο. «Αλλά πήγα σε αυτούς με μία πρόταση ότι ήθελα να επισκεφτώ το Ισραήλ και ήταν πολύ ανοικτοί σε αυτό. Είναι σημαντικό για μένα να μην μποϊκοτάρουμε τους Ισραηλινούς αλλά να μποϊκοτάρουμε την ομαλοποίηση του Ισραήλ και της σύγκρουσης».

Τότε γιατί αποφάσισες να έλθεις παρόλα αυτά;



« Πρώτα από όλα, έχω σχέση με την επικοινωνία. Είναι το επάγγελμά μου και το πάθος μου και εκ φύσεως επαναστατώ σε οποιαδήποτε προσπάθεια διακοπής των καναλιών διαλόγου. Πιστεύω πως ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία αυτών που αντιδρούν στο μποϊκοτάζ είναι το επιχείρημα ότι πρόκειται για μποϊκοτάζ των Ισραηλινών. Είναι αλήθεια ότι πορισμένοι ακαδημαϊκοί δεν θα συμφωνούσαν να δεχτούν ένα άρθρο από έναν Ισραηλινό για δημοσίευση σε ένα περιοδικό. Δεν είναι πολλοί αυτοί και παίρνουν ηλίθιες αποφάσεις. Δεν είναι αυτό που η επιτροπή για μποϊκοτάζ ζητούσε. Η απόφαση δεν αφορά το μποϋκοτάζ κατά του Ισραήλ αλλά την αντίθεση στις επίσημες σχέσεις με ισραηλινούς οργανισμούς».
«Προσπαθώ να είμαι συνεπής με τον τρόπο που ενεργώ σε περιοχές με συγκρούσεις δεν θέλω να ενεργώ σε συνηθισμένο τρόπο σε μία περιοχή που φαντάζει ανωμαλία για μένα. Όταν βρισκόμουν στην Σρι Λάνκα μετά το τσουνάμι, δεν πήγα σε κοκτέιλ πάρτι και στο Ιράκ επίσης. Το κράτος του Ισραήλ επιχειρεί να δείξει ότι όλα είναι εντάξει στην επικράτειά του, ότι μπορείς να περάσεις κάνοντας διακοπές ή να είσαι κομμάτι της δυτικής κουλτούρας, πολύ μάλιστα δυτικής κουλτούρας. Δεν θέλω να μετάσχω σε κάτι τέτοιο. Περιμένω υπομονετικά για την εποχή όπου θα μπορώ να έρχομαι για διακοπές ή μία συνηθισμένη έκδοση βιβλίου στο Τελ Αβίβ. Αυτό όμως είναι ένα προνόμιο που θα έπρεπε να είχαν όλοι οι κάτοικοι».
Τον περασμένο Απρίλιο η Κλάϊν μετείχε σε μία αποστολή για λογαριασμό ενός περιοδικού στην σύνοδο Ντέρμπαν 2 στην Γενεύη, την οποία το Ισραήλ και ορισμένες δυτικές χώρες μποϊκόταραν επειδή κλήθηκε σε αυτήν ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ. Είναι ακόμη ταραγμένη από την εμπειρία της εκεί.
«Το πιο ενοχλητικό συναίσθημα», εξηγεί, «ήταν η έλλειψη σεβασμού που έδειξαν Εβραίοι φοιτητές στους εκπροσώπους από την Αφρική και την Ασία που ήλθαν να μιλήσουν για θέματα όπως οι αποζημιώσεις για την δουλεία και την άνοδο του ρατσισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην διάρκεια των ομιλιών τους, Εβραίοι φοιτητές από την Γαλλία ντυμένοι ως κλόουν με πλαστικές μύτες ήθελαν να παρουσιάσουν το Ντέρμπαν ως «γελοίο». Ήταν ξεκάθαρο μποϊκοτάζ, το οποίο συνεισφέρει στην ένταση μεταξύ Εβραίων και μαύρων».
« Το Ντέρμπαν δεν ήταν μόνο για το Ισραήλ. Η Διακήρυξη του Ντέρμπαν αναγνώρισε για πρώτη φορά ότι το διατλαντικό εμπόριο(σκλάβων) είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και άνοιξε τον δρόμο για αποζημιώσεις. Το μποϊκοτάζ της συνόδου δημιούργησε ένα κενό που γέμισε από την μια με τους Εβραίους φοιτητές που ήθελαν να σαμποτάρουν την σύνοδο και από την άλλη, ο Αχμαντινεζάντ και τα δύο ήταν πράγματι αποκρουστικά».

Πιστεύεις ότι ήταν απαραίτητο να επιτραπεί στον Αχμαντινεζάντ να μιλήσει τόσο έντονα σε μία διάσκεψη κατά του ρατσισμού όταν ζητά την καταστροφή του Ισραήλ και αρνείται το Ολοκαύτωμα;

«Πιστεύω ότι η επιβολή σιωπής στους Παλαιστινίους συνέβαλλε σημαντικά στο γιατί του δόθηκε τόση προσοχή. Είναι ο μόνος που αναγνώρισε ότι αυτό που συνέβη φέτος ήταν ότι περισσότεροι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν το 2008 από ότι το 1948. Το μποϊκοτάζ πιστεύω ότι ήταν μία ανεύθυνη απόφαση της εβραϊκής κοινότητας σε μία κοινή προσπάθεια να σταματήσει η συζήτηση για τον ρατσισμό όταν υπάρχει μία αύξηση σοκ της ρατσιστικής δεξιάς σε περιοχές όπως η Αυστρία, η Ιταλία, η Ελβετία, στο μέσον της οικονομικής κρίσης, σε συνθήκες ανάλογες με αυτές κάτω από τις οποίες εξαπλώθηκε ο φασισμός στην Ευρώπη».








Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Ποιός είναι ο Έζρα Νάουι*


Τετάρτη, 10 Ιούνιος 2009

Αγώνας για έναν αγωνιστή


Ο Έζρα Ναουί είναι ένα πενηντάρης ισραηλινός, υδραυλικός στο επάγγελμα και παιδί εβραίων μεταναστών από την ιρακινή Βασόρα.
Μεγάλωσε σε δύσκολες συνθήκες φτώχιας, υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό και τον Ιούλιο δικάζεται για ένα τρομερό έγκλημα εναντίον του λαού του: ως βετεράνος ακτιβιστής για την ειρήνη, πριν δυο χρόνια στάθηκε μπροστά στις μπουλντόζες του στρατού που είχαν εντολή να κατεδαφίσουν τα παραπήγματα που αποτελούσαν το χωριό Ουμ ελ Χιρ, παλιό και χιλιοχαλασμένο οικισμό βεδουίνων που δέχεται συνεχείς επιδρομές από ομάδες εποικιστών.
Η επικείμενη, σχεδόν σίγουρη καταδίκη του Ναουί για επίθεση σε έναν από τους στρατιώτες που μετείχαν στην κατεδάφιση του οικισμού. Όπως όμως φαίνεται ξεκάθαρα στο βίντεο που κυκλοφόρησε αθρόα στο λυτρωτικό ίντερνετ, ο Ναουί ούτε ακούμπησε ούτε εξύβρισε κανέναν...
Ο Εζρά Ναουί έχει δικαίως αναδειχθεί σε εμβληματική μορφή της ισραηλινής μη-βίαιης αντίστασης στις επιθετικές βλέψεις και τη μισαλλόδοξη πολιτική του κράτους του Ισραήλ. Οι συνεχείς ταπεινώσεις που υφίσταται, ειδικά καθώς ποτέ δεν έκρυψε την επτάχρονη σχέση και συγκατοίκησή του με τον Φουάντ Μουσσά, έναν παλαιστίνιο.
Η ζωή αυτού του ήρωα της φιλίας των λαών και της ειρήνης, που σηκώνει με μεγάλη γενναιότητα το προσωπικό κόστος του αγώνα του, έγινε ταινία. "Ο πολιτής Ναουί" μπορεί να μας διδάξει πολλά, μα πάρα πολλά. Ακόμα και εδώ, στην Ελλάδα, όπου ισοπεδωτικά θεωρούμε πως οι ισραηλινοί είναι συλλήβδην σιωνιστές, μισαλλόδοξοι και φονιάδες των παλαιστινίων. Δεν είναι καθόλου περίεργο που εδώ κανένας δεν γνωρίζει τον Εζρά Ναουί, ούτε το ολοένα και ισχυρότερο ισραηλινό κίνημα ειρήνης.
Χθες, έλαβα ένα email από την πολύ αγωνιστική οργάνωση για την ειρήνη Jewish Voice for Peace. To μήνυμα περιείχε ένα κάλεσμα σε παγκόσμια ηλεκτρονική διαμαρτυρία υπέρ του Ναουί, από τους ειρηνιστές Ναόμι Κλάϊν, Νόαμ Τσόμσκι και Νέβ Γκόρντον. Την υπέγραψα χωρίς δεύτερη κουβέντα, όχι επειδή μου το ζήτησαν τρεις γνωστές προσωπικότητες, αλλά επειδή ειλικρινά ντράπηκα που δεν τον ήξερα...

* Αναδημοσίευση από το Blog

http://horisvia.blogspot.com/2009/06/blog-post_10.html

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Ένας άνθρωπος με συνείδηση*

Με λένε Έζρα Νάουι. Είμαι Εβραίος πολίτης του Ισραήλ.

Θα καταδικαστώ την 1η Ιουλίου έχοντας κριθεί ένοχος για επίθεση σε δύο αξιωματικούς της αστυνομίας το 2007 την ώρα που αγωνιζόμασταν κατά της κατεδάφισης ενός σπιτιού Παλαιστινίων στο Ουμ Ελ Χιρ, που βρίσκεται στη νότια πλευρά της Δυτικής όχθης.

Ασφαλώς οι αστυνομικοί που με κατηγόρησαν ότι τους επιτέθηκα ψεύδονται. Πράγματι, το ψέμα έχει γίνει συνήθεια στην ισραηλινή αστυνομία και στους Εβραίους εποίκους.

Μετά την αποστολή σχεδόν 140.000 επιστολών προς τους Ισραηλινούς αξιωματούχους που στήριζαν τις δράσεις μου στην κατεχόμενη Δυτική όχθη, το υπουργείο Δικαιοσύνης απάντησε ότι «προκάλεσα τους ντόπιους κατοίκους».

Η απάντηση αυτή αντικατοπτρίζει την κουλτούρα της εξαπάτησης που κυριαρχεί σε όλη την δημόσια συζήτηση όσον αφορά τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη.

Στο κάτω -κάτω, εγώ ήμουν αυτός που δηλητηρίαζα και κατέστρεφα τα πηγάδια των Παλαιστινίων;

Εγώ ήμουν αυτός που χτύπαγα μικρά παιδιά Παλαιστινίων;

Χτύπησα κανέναν ηλικιωμένο;

Μήπως δηλητηρίασα τα πρόβατα των Παλαιστινίων;

Μήπως κατεδάφισα σπίτια και κατέστρεψα τρακτέρ;

Μήπως απέκλεισα δρόμους και περιόρισα την κυκλοφορία;

Μήπως εγώ ήμουν αυτός που εμπόδισα ανθρώπους να συνδέσουν τα σπίτια τους με τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα;

Απαγόρευσα στους Παλαιστινίους να κτίσουν τα σπίτια τους;

Εδώ και οκτώ χρόνια, έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια εκατοντάδες παραβιάσεις σαν αυτές και τις έχω δώσει στην δημοσιότητα-τότε ναι θεωρούμαι προβοκάτορας. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι υπερήφανος που είμαι προβοκάτορας.

Γιατί είμαι προβοκάτορας, η αστυνομία με τους συμμάχους της με έχουν απειλήσει, κτυπήσει και συλλάβει σε αναρίθμητες περιπτώσεις. Και όταν συνέχισα να τους «προκαλώ», δεν δίστασαν να με πουν «πούστη». Πράγματι, διέδωσαν φήμες στους Παλαιστινίους με τους οποίους συνεργάζομαι ότι έχω AIDS.

Μία από τις αιτίες που γίνονται όλα αυτά έχουν να κάνουν με αυτό που είμαι. Είναι δύσκολο να εξηγήσω, αλλά ως Μιζράχι Εβραίος(Εβραίος που κατάγομαι από τις κοινότητες του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου), γκέι και υδραυλικός, δεν ανήκω στην ελίτ της ισραηλινής κοινωνίας και δεν ταιριάζω στο στερεότυπο του Ισραηλινού ειρηνιστή- του διανοούμενου Εσκενάζυ Εβραίου(σ.σ. οι Εβραίοι που κατάγονται από τις χώρες της ανατ. και κεντρικής Ευρώπης και που στελεχώνουν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ελίτ του κράτους). Στην πραγματικότητα, οι αξιωματικοί της αστυνομίας που κατ΄επανάληψη με έχουν συλλάβει και εγώ ανήκουμε στην ίδια κοινωνική κατηγορία. Με είχαν προγραμματίσει σαν αυτούς, έχω ίδια προφορά, ξέρω την αργκό τους και το ιστορικό τους μπαγκράουντ είναι παρόμοιο.

Το γεγονός αυτό τους ενοχλεί τόσο πολύ που θέλουν να με δαιμονοποιήσουν. Είναι ο μόνος τρόπος στην αντίληψή τους που συνεχίζει να έχει νόημα. Τους απειλώ γιατί υποσκάπτω τις κατηγορίες και τα στερεότυπα μέσα από τα οποία κατανοούν τον κόσμο.

Αλλά οι αστυνομικοί είναι απλά ηθοποιοί πάνω στην σκηνή. Ο στρατός, η κυβέρνηση και το σύστημα της δικαιοσύνης συνεργάζονται με την αστυνομία και όλοι μαζί ακολουθούν τα αφεντικά τους, του Εβραίους εποίκους.

Η ανίερη αυτή συμμαχία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, γιατί για αυτούς ο στόχος ι-ο πλήρης έλεγχος της Γης του Ισραήλ- δικαιολογεί κάθε μέσο. Για να πετύχουν τον σκοπό τους αποκτηνώνουν τους Παλαιστινίους και επειδή οι Παλαιστίνιοι στα μάτια τους δεν είναι άνθρωποι, όλα επιτρέπονται. Μπορούν να κλέβουν την γη τους, να καταστρέφουν τα σπίτια τους, να κλέβουν το νερό τους, να τους φυλακίζουν χωρίς κανένα λόγο και πολλές φορές ακόμη και να τους σκοτώνουν. Στα εβραϊκά λένε «damam mutar», να παίρνεις το αίμα τους επιτρέπεται.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε, ότι το κακό που αντιμετωπίζω κάθε μέρα στην Δυτική όχθη δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί από το Ισραηλινό δικαστικό σύστημα. Η δικαστής Εϊλάτα Ζίσκιντ όχι μόνο λαθεμένα με έκρινε ένοχο αλλά έδωσε εντολή στο δικαστήριο να καλέσουν μεταφραστή για την καταδίκη, σαν να μην μιλώ εβραϊκά. Στο μυαλό της, ένας Μιζράχι Εβραίος, είναι σαν Παλαιστίνος Άραβας και οι Άραβες, είναι εξ ορισμού, ένοχοι. Η περίπτωσή μου είναι μέρος μιας ρουτίνας. Όλα τα εγκλήματα που διαπράττει το κράτος και οι συνεργάτες του στα κατεχόμενα εδάφη τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες ήταν «κόσερ»(ενδεδειγμένα) από τα ισραηλινά δικαστήρια. Ως εκ τούτου, τα δικαστήρια ευθύνονται εξίσου για την συνεχιζόμενη αγριότητα.

Επειδή είμαι προβοκάτορας το κράτος συνεχίζει την παρενόχληση και παρόλα αυτά επιμένω. Αυτό που μου δίνει δύναμη και ενέργεια είναι η ευρεία υποστήριξη που είχα πάντοτε από πολιτικούς συμμάχους. Όταν με κτύπαγαν οι έποικοι, όταν μου έκλεψαν το αυτοκίνητο, όταν με συνέλαβαν, ποτέ δεν ένοιωσα μόνος. Γνωρίζω ότι χιλιάδες άνθρωποι τόσο στο Ισραήλ όσο και στο εξωτερικό, στηρίζουν αυτό που εμείς στην Ta’ayush(οργάνωση εβραϊκής-αραβικής συνεργασίας) κάνουμε κατά της κατοχής.

«Έζρα» στα εβραϊκά σημαίνει ελπίδα και γνωρίζω ότι σε περιόδους με προβλήματα μπορώ να στηριχτώ στους φίλους για βοήθεια.



Ο Έζρα Νάουι, είναι ακτιβιστής στην οργάνωση Ta’aysh.



*Δημοσιεύτηκε στο αριστερό αμερικανικό περιοδικό «Τhe Nation» στις 29/06/2009

http://www.thenation.com/doc/20090713/nawi



Περισσότερα για την οργάνωση Taayush στο

http://www.taayush.org/