Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Ομοσπονδία Ισραήλ-Παλαιστίνης προτείνει ο Μπουργκ


Αδύνατη είναι πλέον η λύση των δύο κρατών για την ισραηλινό-παλαιστινιακή διαμάχη, υποστηρίζει ο πρώην εκπρόσωπος της ισραηλινής βουλής(Κνεσέτ) και σημαίνον στέλεχος του Εργατικού Κόμματος Αβραάμ Μπουργκ, ο οποίος υποστηρίζει τη λύση μιας ισραηλινό-παλαιστινιακής ομοσπονδίας.

«Το ρολόι τρέχει και οι ημέρες μιας βιώσιμης λύσης δύο κρατών τελειώνουν», δήλωσε ο Μπουργκ μιλώντας σε συνέδριο στην αραβική πόλη Baka al-Gharbiyeh(από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Χαάρετς» 25/06/2008, βλέπε http://www.haaretz.com/hasen/spages/996222.html

Ο Μπουργκ υποστηρίζει ότι η επιθυμητή λύση για αυτόν θα ήταν μία ισραηλινό-παλαιστινιακή ομοσπονδία, στην οποία θα περιλαμβάνονται και οι δύο εθνότητες της περιοχής, μιας και όπως λέει, είναι «πολύ μικρή» για να μπορέσουν να υπάρχουν δύο κράτη.

Ποιος είναι

Ο Αβραάμ Μπουργκ γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1955 και ήταν γόνος του Ισραηλινού πολιτικού Γιοζέφ Μπουργκ του Εθνικού Θρησκευτικού Κόμματος. Το 1983 τραυματίστηκε από χειροβομβίδα που πέταξαν ακροδεξιοί κατά διαδήλωσης του κινήματος «Ειρήνη Τώρα» στην Ιερουσαλήμ, κατά την οποία δολοφονήθηκε ένας ακτιβιστής ο Εμίλ Γκρουντσβάϊχ. Υπηρέτησε στις επίλεκτες δυνάμεις, ενώ η μητέρα του καταγόταν από την Χεβρώνα, όπου επέζησε των ταραχών κατά των Εβραίων κατοίκων της πόλης το 1929 και των αραβικών σφαγών.

Ο Μπουργκ ο οποίος μέχρι και το 2000 εκλεγόταν με το Εργατικό Κόμμα και είχε θητεύσει σε θέσεις κλειδί όχι μόνο του κράτους του Ισραήλ(εκπρόσωπος της βουλής-Κνεσέτ) αλλά και διεθνών σιωνιστικών οργανώσεων, όπως το Εβραϊκό Πρακτορείο(σ.σ. προωθεί την εβραϊκή μετανάστευση στο Ισραήλ και ήταν ο βασικός φορέας προώθησης της εβραϊκής μετανάστευσης στην Παλαιστίνη πριν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ) και της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, εξέπληξε την κοινή γνώμη, προκαλώντας σάλο, όταν στις 15 Σεπτεμβρίου του 2003 δημοσίευσε άρθρο στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», με τίτλο «Το Τέλος του Σιωνισμού», όπου υποστήριζε ότι το Ισραήλ πρέπει να απαλλαγεί από τις αυταπάτες και να επιλέξει μεταξύ ρατσιστικής καταπίεσης και δημοκρατίας-βλέπε http://www.guardian.co.uk/world/2003/sep/15/comment

Πρόσφατα εξέδωσε ένα ακόμη βιβλίο που προκαλεί σάλο στο Ισραήλ το «Νικώντας τον Χίτλερ» όπου μεταξύ άλλων γράφει ότι «το στρατηγικό λάθος του Σιωνισμού ήταν ότι δεν άφησε εναλλακτικές λύσεις. Το Ισραήλ έχει μόνο σώμα, δεν έχει ψυχή»

Για το θέμα βλέπε

http://www.haaretz.com/hasen/spages/868215.html

καθώς και συνέντευξή του στο

http://www.haaretz.com/hasen/spages/868385.html

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Νεότερα για την δράση των εποίκων


Συνεχίζονται οι περιοδείες της οργάνωσης «Σπάμε τη Σιωπή» στην Χεβρώνα στην κατεχόμενη δυτική όχθη. Η οργάνωση που έχει ιδρυθεί από βετεράνους στρατιώτες που έχουν υπηρετήσει στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, πραγματοποιεί εδώ και καιρό περιοδείες στην Χεβρώνα, με σκοπό να μάθει ο κόσμος τη συμπεριφορά των εποίκων προς τους Παλαιστινίους κατοίκους της πόλης.

Σε δελτίο τύπου της οργάνωσης επισημαίνεται ότι οι έποικοι κάνουν ότι μπορούν, με φραστικές απειλές, βρισιές, παρενοχλήσεις, πέταγμα αυγών ακόμη και άσκηση φυσικής βίας να παρεμποδίσουν τα μέλη της οργάνωσης να περιοδεύσουν.

Επιπλέον, αντί η τοπική ισραηλινή αστυνομία να επιβάλλει το νόμο και να προχωρήσει σε συλλήψεις εποίκων, έχει απαγορεύσει τις περιοδείες στην Χεβρώνα.

Από τον περασμένο Απρίλιο, δεν έχει επιτραπεί στην οργάνωση «Σπάμε τη Σιωπή» να εισέλθει στην πόλη, με διάφορες κάθε φορά αιτιολογίες, πότε το ότι είναι «κλειστή στρατιωτική ζώνη», «παρενόχληση της ειρήνης» η «παράνομη συγκέντρωση».

Στην παρακάτω διεύθυνση υπάρχει μικρό ρεπορτάζ από το ισραηλινό κανάλι 10, με αγγλικούς υπότιτλους.

http://www.youtube.com/watch?v=-TjUEH_3G6M

Παρά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ που αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει λόγος να απαγορευτούν οι περιοδείες, η αστυνομία της Χεβρώνας συνεχίζει να επιτρέπει τις επιθέσεις των εποίκων κατά των στρατιωτών που περιοδεύουν. Ο επικεφαλής της αστυνομίας Αβισάϊ Πέλεγκ αποκάλεσε μάλιστα τους ακτιβιστές της οργάνωσης «ταραχοποιούς και εξτρεμιστές».

Σκηνές Γκουαντάναμο

Σκηνές που θυμίζουν Γκουάνταναμο αποκάλυψε έκθεση της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων του Ισραήλ. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Χαάρετς», ο Ισραηλινός στρατός παραβιάζει κατ' επανάληψη τα δικαιώματα των παλαιστινίων κρατουμένων.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται οι μαρτυρίες 90 Παλαιστινίων που έχουν κακοποιηθεί στη διάρκεια συλλήψεων μεταξύ Ιουνίου 2006 και Οκτωβρίου 2007.

«Οι παραβιάσεις αφορούν ακόμη και ανηλίκους, οι οποίοι προστατεύονται από ειδική νομοθεσία στο Ισραήλ και το διεθνές δίκαιο. Οι στρατιώτες δεν συμπεριφέρονται με προσοχή στους ανηλίκους και συχνά, όπως δείχνουν οι διάφορες αναφορές, εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους», αναφέρει μεταξύ άλλων η έκθεση.

Τονίζεται ακόμη ότι ο στρατός χρησιμοποιεί συστηματικά σκυλιά στις διάφορες επιχειρήσεις του στην Δυτική όχθη από το 2000 και ότι η χρησιμοποίηση σκυλιών έχει στόχο να εκφοβίσει και να ταπεινώσει τους κρατούμενους, γιατί το σκυλί θεωρείται βρώμικο ζώο στην ισλαμική παράδοση.

Ο Αμπντάλαχ Ναμπούλσι από την Ναμπλούς δήλωσε ότι συνελήφθη τον Μάιο του 2007, τον έδεσαν, του έδεσαν τα μάτια και τον πέταξα κάτω στο πάτωμα στην καρότσα ενός φορτηγού.

« Μου έβαλαν ένα τεράστιο σκύλο στην πλάτη. Φώναξα να πάρουν το σκύλο μακριά μου αλλά οι στρατιώτες γέλαγαν και με κορόιδευαν», τονίζει. «Είμαστε μάρτυρες μίας απάνθρωπης συμπεριφοράς από τν πλευρά των στρατιωτών έναντι των κρατουμένων, απομονώνοντας τους από τον έξω κόσμο, συμπεριφερόμενοι βίαια απέναντι τους και αποκόβωντας τους από τις οικογένειες τους που είναι αβοήθητες όσον αφορά την κατάστασή τους», δηλώνει ο δόκτωρ Ισάϊ Μενουχίν, επικεφαλής της Επιτροπής Κατά των Βασανιστηρίων.

http://www.haaretz.com/hasen/spages/994837.html

Τραμπούκoι on camera

H ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μπετσαλέμ, μοίρασε πριν τρεις μήνες σε Παλαιστινίους της Δυτικής όχθης βιντεοκάμερες με σκοπό να καταγράφουν τις δεκάδες επιθέσεις που δέχονται από Ισραηλινούς τραμπούκους.

Πριν λίγο καιρό η Μούνα αλ-Ναγάτζα, 24 ωρών που ζει κοντά στον εβραϊκό οικισμό Σουσούγια στο νότιο τμήμα της δυτικής όχθης, κατέγραψε την επίθεση κατά του 57χρονου θείου της ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά καθώς και δύο ακόμη συγγενών της.

Λίγο πριν την επίθεση, τέσσερις μασκοφόροι άνδρες που βαστούσαν γκλομπ, πλησίασαν τους συγγενείς της. «Τους είδα να έρχονται από την κατεύθυνση του εβραϊκού οικισμού», λέει.

Οι άνδρες άρχισαν να κτυπούν τους συγγενείς της χωρίς οι κραυγές των θυμάτων να προκαλούν συγκίνηση. «Εκείνη τη στιγμή, σταμάτησα να φιλμάρω και έτρεξα να ζητήσω βοήθεια», θυμάται.

Η Μπετσαλέμ έχει μοιράσει 100 κάμερες από πέρυσι σε Παλαιστινίους της δυτικής όχθης. Σχετικό ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χαάρετς»

http://www.haaretz.com/hasen/spages/993346.html

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

Υπέρ της εκεχειρίας με την Χαμάς το 56% των Ισραηλινών

Υπέρ της εκεχειρίας με την Χαμάς τάσσεται το 56% των Ισραηλινών, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύεται σήμερα στην ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα «Γεντιότ Αχρονότ». Το 79% πάντως πιστεύει ή τείνει να πιστέψει ότι η εκεχειρία δεν θα κρατήσει πολύ.

Εν τω μεταξύ αξιωματούχος της Χαμάς σε τηλεφωνική συνέντευξη προς την εφημερίδα «Χαάρετς» δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συμφωνίας ειρήνης με το Ισραήλ.

«Τίποτα δεν είναι απίθανο», δηλώνει το μέλος του παλαιστινιακού κοινοβουλίου και εκπρόσωπος της Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας, Σαλάχ αλ-Μπαρνταγουίλ. « Ο Αραβικός κόσμος έχει ήδη απλώσει το χέρι του για ειρήνη με τους Ισραηλινούς και στο παρελθόν», δηλώνει. «Οι ιδέες του Άχμεντ Γιασίν(ιδρυτής και πρώην ηγέτης της Χαμάς, ο οποίος δολοφονήθηκε από τους Ισραηλινούς), ο οποίος υποστήριζε την εκεχειρία για 15-20 χρόνια, εστιαζόταν στην ειρήνη, όχι στον πόλεμο. Οι άνθρωποι της Χαμάς που επιμένουν ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ειρήνη με το Ισραήλ το κάνουν γιατί είναι σκεπτικοί για τις προθέσεις της ισραηλινής ηγεσίας. Όλοι στην δική σας πλευρά λένε ότι η χούντνα(εκεχειρία) είναι μία ευκαιρία για την Χαμάς να μειώσει το στρατιωτικό χάσμα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μία ιστορική ευκαιρία για το Ισραήλ και όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να ζήσουν εν ειρήνη και να χτίσουν ένα μέλλον για τις επόμενες γενιές».

Ο Μπρανταγουίλ, 49 ετών, καθηγητής λογοτεχνίας από το Κχαν Γιούνις, ο οποίος ανήκει στην Χαμάς εδώ και είκοσι χρόνια, προσέχει να μη φανεί υπεραισιόδοξος. Σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον συντάκτη της «Χάαρετς» Αβι Ισακχάροφ, δηλώνει: «ύστερα από χρόνια πολέμου, η κάθε πλευρά αμφιβάλλει για την σοβαρότητα της άλλης για διατήρηση της εκεχειρίας. Η πλευράς σας λέει ότι οι μικρές οργανώσεις μπορεί να την τινάξουν στον αέρα, αλλά όλες έχουν υποσχεθεί να την τηρήσουν. Η εμπειρία δείχνει ότι όταν η Χαμάς δεσμεύεται σε κάτι, κάνει τα πάντα για να κρατήσει τις υποσχέσεις».

«Σήμερα, οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς είναι σχέσεις εχθρών», εξηγεί ο Μπαρνταγουίλ. «Αλλά στη διάρκεια διαπραγματεύσεων στο παρελθόν μεταξύ Χαμάς και Φατάχ συμφωνήσαμε στην εθνική συμφωνία συμφιλίωσης, που λέει ότι ένα παλαιστινιακό κράτος θα δημιουργηθεί εντός των συνόρων του 1967. Το Ισραήλ δεν πρέπει να αγνοεί μία τέτοιου είδους συμφωνία με την Χαμάς-ειδάλλως μία ιδεολογία περισσότερο εξτρεμιστική από την Χαμάς θα είναι το αποτέλεσμα. Το Ισραήλ πρέπει να κατανοήσει ότι σήμερα, η Χαμάς είναι παράγοντας που εξισορροπεί τους ριζοσπάστες και τις εκτός έλεγχου φωνές τόσος τον αραβικό όσο και στον μουσουλμανικό κόσμο».

Τότε γιατί δεν αναγνωρίζετε το Ισραήλ, ερωτά ο συντάκτης της «Χαάρετς» σε άλλο σημείο της συνέντευξης.

« Δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη της Φατάχ και να μπούμε στην όλη περιπέτεια αναγνώρισης του Ισραήλ. Μέχρι σήμερα, τα σύνορα αυτού του κράτους παραμένουν ασαφή. Είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ. Η εκεχειρία είναι ένα είδος ντε-φάκτο αναγνώρισης αυτής της οντότητας, όπως και το Ισραήλ αναγνωρίζει την ύπαρξη της Χαμάς. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την πραγματικότητα που υπάρχει».

Ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος όταν πρόκειται για την εκεχειρία;

Η συμφωνία εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο πλευρών. Κανείς δεν κέρδισε, αλλά η εκεχειρία ευνοεί τόσο το Ισραήλ όσο και την Χαμάς. Είναι βέβαια φυσικό για την κάθε πλευρά να προσπαθεί να παρουσιάσει την κίνηση ως νίκη για τον εαυτό της και να ενισχύει τα επιτεύγματά της. Στο τέλος, όλοι κερδίζουν. Ειδάλλως, δεν θα συμφωνούσαν στην εκεχειρία».

Το όλο κείμενο της συνέντευξης βρίσκεται στο

http://www.haaretz.com/hasen/spages/994774.html




Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Κουράγιο Να Αρνηθείς

Τον Ιανουάριο του 2002, 51 έφεδροι στρατιώτες και αξιωματικοί του Ισραήλ υπέγραψαν την «Επιστολή των Μαχητών» με την οποία αρνούνται «να πολεμήσουν πέραν των συνόρων του 1967, στα κατεχόμενα δηλαδή παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Την επιστολή έχουν έκτοτε υπογράψει 629 έφεδροι στρατιώτες και αξιωματικοί από όλες τις μονάδες του ισραηλινού στρατού, ενώ η κίνηση έχει μαζέψει περισσότερες από 14.550 υπογραφές συμπαράστασης από ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα της(www.seruv.org.il).

Το 2006 δημοσίευσαν πληρωμένη καταχώρηση με την οποία καλούσαν ξανά τους Ισραηλινούς στρατιώτες να αρνηθούν να πάρουν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Λωρίδας της Γάζας. Ακολουθεί το εν λόγω κείμενο:

Εμείς αξιωματικοί και οπλίτες του Ισραηλινού Στρατού

Που έχουμε υπηρετήσει για πολλά χρόνια σε διάφορα μέτωπα

Που θρηνούμε τους φίλους και συντρόφους μας που χάθηκαν στα πεδία των μαχών για την υπεράσπιση της πατρίδας

Καλούμε τους στρατιώτες του ισραηλινού στρατού-πιλότους, αξιωματικούς του ναυτικού, μάχιμους και στρατιώτες που υπηρετούν στο πυροβολικό να αρνηθούν να ρίξουν στην Γάζα.

Οι βομβαρδισμοί του ισραηλινού στρατού εναντίον της Γάζας έχουν ήδη φονεύσει δεκάδες αθώους πολίτες, μεταξύ των οποίων νέα παιδιά

Και δεν έχουν καταφέρει τίποτα παρά μόνο την αύξηση των πυραύλων Κασάμ

που εκτοξεύονται κατά του νοτίου Ισραήλ από την Γάζα καθώς και την αύξηση του μίσους των Παλαιστινίων και της βίας κατά του Ισραήλ.

Οι ισραηλινοί πυροβολισμοί και βομβαρδισμοί περιοχών γεμάτων από κατοίκους στην Γάζα είναι έγκλημα πολέμου που υπονομεύει το ηθικό και στην ασφάλεια του Ισραήλ.

Καλούμε τους στρατιώτες του ισραηλινού στρατού να αρνηθούν να σπάσουν την ηθική ραχοκοκαλιά του Ισραήλ

Η πραγματική ασφάλεια δεν θα επιτευχθεί ποτέ με το να σκοτώνονται παιδιά. Είναι δίκαιο και καθήκον κάθε στρατιώτη να αρνηθεί να χύνεται αίμα αθώων πολιτών.

Η αρχική «Επιστολή» των πρώτων 51 εφέδρων αξιωματικών και στρατιωτών έγραφε:

Εμείς, μάχιμοι αξιωματικοί και στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατού, που μεγαλώσαμε με τις αρχές του Σιωνισμού, της αυτοθυσίας και της προσφοράς προς τον λαό του Ισραήλ και το κράτος του Ισραήλ, εμείς που πάντοτε υπηρετήσαμε στην πρώτη γραμμή και που ήμασταν οι πρώτοι που εκτελούσαμε την κάθε αποστολή για να υπερασπιστούμε το κράτος του Ισραήλ και την ισχυροποίησή του.

Εμείς, μάχιμοι αξιωματικοί και στρατιώτες που υπηρετήσαμε το Κράτος του Ισραήλ για πολλές εβδομάδες κάθε χρόνο, παρά το σκληρό κόστος για τις προσωπικές μας ζωές, που υπηρετήσαμε ως έφεδροι στα Κατεχόμενα Εδάφη και που δώσαμε διαταγές και οδηγίες που δεν είχαν σε τίποτα να κάνουν με την ασφάλεια της χώρας μας, και που είχαν ως μοναδικό στόχο τον ασφυκτικό έλεγχο του Παλαιστινιακού λαού.

Εμείς, των οποίων τα μάτια έχουν δει το αιματηρό τίμημα που η Κατοχή προκαλεί και στις δύο πλευρές,

Εμείς, που ξέρουμε καλά το πώς οι διαταγές που εμείς δίναμε στα Κατεχόμενα Εδάφη καταστρέφουν όλες τις αξίες πάνω στις οποίες μεγαλώσαμε,

Εμείς, που γνωρίζουμε ότι τα Κατεχόμενα δεν είναι κομμάτι του Ισραήλ και ότι όλοι οι οικισμοί θα πρέπει να εκκενωθούν,

Διακηρύσσουμε ότι δεν θα συνεχίσουμε να παίρνουμε μέρος σε αυτόν τον Πόλεμο των Εποίκων.

Δεν θα συνεχίσουμε να πολεμάμε πέρα των συνόρων του 1967 για να εξουσιάζουμε, εξορίζουμε, καταδικάζουμε στην πείνα και ταπεινώνουμε έναν ολόκληρο λαό.

Διακηρύσσουμε ως εκ τούτου ότι θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε οποιαδήποτε αποστολή του Ισραηλινού στρατού που έχει στόχο την υπεράσπιση του Ισραήλ.

Οι αποστολές της κατοχής και της καταπίεσης δεν εξυπηρετούν αυτόν τον στόχο-και ως εκ τούτου δεν θα πάρουμε μέρος σε αυτές.

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Η Η Μάχη για την Εβραϊκή Φωνή και την Εβραϊκή Ψυχή


Ένα πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα βρήκα στο καναδικό ηλεκτρονικό περιοδικό «culture magazine»(www.culturemagazine.ca/content/view/271/56/), το οποίο υπογράφουν Εβραίοι νεολαίοι.

Αγαπητή Μητέρα, Πατέρα, οι Σιωνιστές σας Φίλοι και ο Μπομπ Ντίλαν,

Έχω νέα για όλους σας: Οι Καιροί Αλλάζουν! Θυμάστε το τελευταίο Πάσχα; Θυμάστε όταν καθίσαμε γύρω από το τραπέζι και ακούσαμε να ψέλνετε για την θυματοποίηση του Ισραήλ; Για το ότι η εθνοκάθαρση πραγματικά δεν είναι τόσο κακή; Και το πώς αν προσπαθήσουν να σκοτώσουν τους Εβραίους αυτή τη φορά, τουλάχιστον θα τους πάρουμε όλους μαζί μας; Θυμάστε τα γεμάτα έκπληξη μάτια των ξαδέλφων μου και τα βλέμματα που ανταλλάξαμε νομίζοντας ότι είστε όλοι για δέσιμο;

Να τα τέσσερα ερωτήματα που σκεφθήκαμε:

1.Γιατί, αυτήν την νύκτα την αφιερώνουμε στην ιστορία μας ως καταπιεσμένος λαός, δικαιολογούμε την ισραηλινή καταπίεση κατά των Παλαιστινίων;

2. Γιατί, αυτή τη νύχτα που οι Ισραηλινοί είναι ελεύθεροι να γιορτάσουν, οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται υπό αποκλεισμό-κάτι άλλωστε που γίνεται τις περισσότερες εβραϊκές γιορτές;

3. Γιατί, εδώ στον Καναδά, όπου είμαστε μία μειονότητα ανάμεσα σε χριστιανική πλειοψηφία, τασσόμαστε υπέρ ενός «Εβραϊκού Κράτους» στην Μέση Ανατολή, όπου η μη- εβραϊκή μειοψηφία αντιμετωπίζεται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας;

3.Γιατί θα πρέπει κάποιος να πιστεύει ότι απλά επειδή λέμε «του χρόνου στην Ιερουσαλήμ»* στο τέλος του τραπεζιού, ότι έχουμε το δικαίωμα να πετάξουμε έξω τους άλλους από τα σπίτια τους για να ζήσουμε εμείς εκεί κάτω;

Βλέπετε, η γενιά μας είναι διαφορετική. Δεν είμαστε τυφλοί Σιωνιστές ιδεολόγοι. Δεν πήραμε το μάθημα ότι πρέπει να σκοτώνεις ή να σκοτώνεσαι από τις ιστορίες που οι παππούδες μας διηγιόντουσαν για το Ολοκαύτωμα ή τον αντισημιτισμό που αντιμετώπισαν. Μαζί με τα μαθήματα για τον Σιωνισμό και το πώς το Ολοκαύτωμα σήμαινε ότι οι Εβραίοι χρειάζονται ένα εβραϊκό κράτος για τον εαυτό τους, δεν θα βοηθούσαμε αλλά θα προτάξουμε την ανάγκη να αντιτίθεσαι στον ρατσισμό, να καταπολεμάς την καταπίεση και να μην δικαιολογείς την υποταγή ενός άλλους «λαού» προς όφελος ενός άλλου.

Πρώτον, ίσως να είχαμε πειστεί για τους μύθους σας για το «Καλό Ισραήλ», για τον Ισραηλινό Στρατό που είναι ο πιο «ηθικός» στρατός στον κόσμο και το πώς δεν είναι το Ισραήλ αλλά «οι Άραβες» που δεν επιθυμούν την ειρήνη. Αλλά μεγαλώσαμε και όπως οι Χριστιανοί συμπολίτες μας καταλαβαίνουν ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι πραγματικότητα, η αυξανόμενη πλειοψηφία από εμάς αρχίζουν να βλέπουν τον μύθο του καλού Ισραήλ ως απομεινάρι των παιδικών μας Χανουκά**

Για αυτούς από εμάς που ακολούθησαν τις εξελίξεις στην κατεστημένη εβραϊκή κοινότητα, βλέπουμε περισσότερα στον στόμφο σας. Βλέπουμε μία άρρωστη ιεραρχικά οργανωμένη εβραϊκή κοινότητα που όχι μόνο χρησιμοποιείται ως παραπέτασμα καπνού που επιτρέπει την συνεχιζόμενη γενοκτονία ενός λαού, αλλά και την τραγική ειρωνεία ότι εσείς, οι γονείς μας που υποστηρίζετε ότι χρειαζόμαστε το Ισραήλ ως καταφύγιο από τον αντισημιτισμό, μας βάζετε εμάς και τους υπόλοιπους Εβραίους του Κόσμου σε κίνδυνο. Με το να συνδέετε την μοίρα μας(και αυτή των παιδιών μας) με αυτήν της ηγεσίας της Αμερικανικής αυτοκρατορίας που καταρρέει, μας καθιστάτε εξιλαστήρια θύματα.

Το Ισραήλ είναι μία Αμερικανική στρατιωτική βάση και η Ισραηλινή ηγεσία και το βορειοαμερικανικό της λόμπι έχουν πέσει τόσο πολύ στο κρεβάτι με τους νεοσυντηρητικούς που η κοινότητά μας θα υποφέρει από τις συνέπειες για χρόνια. Ακόμη χειρότερα, στον Καναδά και τις ΗΠΑ, το λόμπι καλλιέργησε την αυταπάτη ότι ελέγχει το χέρι που το ταΐζει. Το λόμπι παίζει ευχάριστα τον ρόλο του βρώμικου μπάτσου που κτυπά χρησιμοποιώντας σκληρές(αλλά όχι μυστικές) μεθόδους που προσπαθούν να εξοντώσουν και να καταστείλουν αυτό που θεωρούνται απειλές για τη στήριξη του Ισραήλ ή την εσωτερική δύναμη του λόμπι. Είμαι σίγουρος ότι ο Χάρπερ, ο Μπους και οι επιχειρηματίες αφεντικά τους δεν θα απογοητευτούν από τους στόχους που το ισραηλινό λόμπι επιλέξει για καριέρες ή δολοφονίες χαρακτήρων(στα μέσα, στη επιστημονική κοινότητα, την δημόσια ζωή κλπ), που τυπικά συντάσσονται με τους δικούς τους. Αλλά τι θα συμβεί όταν: Οι τιμές του πετρελαίου συνεχίσουν να ανεβαίνουν; Ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν συνεχίσει να αποτυγχάνει; Οι κατασχέσεις σπιτιών συνεχίσουν να αυξάνονται; Και ο παγκόσμιος θυμός κατά της Δύσης συνεχίσει να αυξάνεται;

Η ηγεσία της εβραϊκής κοινότητας ασφαλώς κάνει πολύ εύκολο η εικόνα να μοιάζει ότι οι Εβραίοι είναι από πίσω, μερικές φορές μάλιστα καμαρώνει για αυτό. Θα εκπλαγούν άραγε αν, όταν το σκατό κτυπήσει τον οπαδό, οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας στην αμερικανική/καναδική ελίτ κόψουν το βρακί του Ισραήλ και κατηγορήσουν στην πατρίδα τους Εβραίους;

Ευτυχώς αυτά πλέον αλλάζουν! Από τους απογοητευμένους κάποτε απομονωμένους Εβραίους, μία νέα κοινότητα γεννιέται. Θυμάστε το άρθρο που έγραψα για την «Πτώση του Σιωνισμού» τον περασμένο Οκτώβριο; Θυμάστε το πώς πιστεύατε ότι είμαι ένας ονειροπόλος και ότι δεν υπήρχε με κανένα τρόπο να απειληθεί ο έλεγχος που ασκούν οι Σιωνιστές στην κοινότητά μας; Πολλά έγιναν τους τελευταίους οκτώ μήνες. Τα παιδιά επιστρέφουν σπίτι! Όλοι αυτοί οι Εβραίοι που «μισούν τους εαυτούς τους» που είχαν απομονωθεί από την κοινότητα όχι επειδή δεν τους αρέσει η κουλτούρα μας, η κληρονομιά ή η θρησκεία, αλλά επειδή τους ζητήθηκε να φύγουν αφότου εκδήλωσαν την άποψή τους για την καταπίεση του παλαιστινιακού λαού, βρίσκουν ο ένας τον άλλο, οργανώνονται και επιστρέφουν.

Στον Καναδά, για παράδειγμα, υπάρχει μία νέα εθνική οργάνωση ομπρέλα που ονομάζεται η Συμμαχία για τους Ανησυχούντες Καναδούς Εβραίους(ACJC), το οποίο εκπροσωπεί τους Εβραίους που αντιτίθεται στην Ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης. Η ACJC δημιουργήθηκε τον Μάρτιο όταν η διεθνώς αναγνωρισμένη συγγραφέας, δημοσιογράφος, βασική εκπρόσωπος και Καναδή Εβραία Ναόμι Κλέϊν εγκατέλειψε μία εθνική διάσκεψη που είχε συγκεντρώσει 23 διαφορετικές καναδικές εβραϊκές οργανώσεις. Ο στόχος της ACJC είναι να δημιουργηθεί ένα αντίπαλο δέος στις εβραϊκές οργανώσεις που λειτουργούν ως απολογητές των ισραηλινών εγκλημάτων, όπως το Καναδικό Εβραϊκό Κογκρέσο. Η ACJC έχει από τότε κάνει τα λόγια πράξεις. Πρόσφατα, για παράδειγμα, βοήθησε την Καναδική Ένωση των Εργαζομένων στα Ταχυδρομεία, όταν έγινε η πρώτη εθνική συνδικαλιστική ένωση στην Βόρειο Αμερική που με θάρρος πέρασε απόφαση που υποστηρίζει την παλαιστινιακή καμπάνια για Μποϊκοτάζ του Ισραήλ και αναγνωρίζει ότι το Ισραήλ έχει μετεξελιχθεί σε κράτος απαρτχάιντ.

Τον Μάιο η ACJC, μαζί με άλλες αντί-κατοχικές εβραϊκές οργανώσεις σε ολόκληρη την Βόρειο Αμερική και τον κόσμο, εστίασε στην έκκληση του παλαιστινιακού λαού να ανακηρυχθεί η 60η επέτειος της Νάκμπα ως Μέρα μη Εορτασμών(είναι το κοινό σύνθημα που χρησιμοποιείται ως διαμαρτυρία για τους ισραηλινούς εορτασμούς). Διαδηλώσεις οργανώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο και στον Καναδά και τις ΗΠΑ Εβραίοι διαδήλωσαν πλάι με Παλαιστινίους και άλλους συνειδητοποιημένους πολίτες. Στο Σαν Φρανσίσκο, είκοσι Εβραίοι συνελήφθησαν(άδικα) προσπαθώντας να ακουστούν ως Εβραίοι που αντιτίθεται στα εγκλήματα του Ισραήλ. Στην Βρετανία, περισσότεροι από εκατό Εβραίοι υπέγραψαν ανοικτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στην Γκάρντιαν, μία από τις κορυφαίες βρετανικές εφημερίδες, διακηρύσσοντας ότι δεν θα εορτάσουν τη γέννηση του Ισραήλ. Στο Παρίσι, Γάλλοι Εβραίοι κρέμασαν την παλαιστινιακή σημαία στον Πύργο του Άιφελ σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Εδώ στην πρωτεύουσα του Καναδά, την Οτάβα, Εβραίοι, Παλαιστίνιοι και άλλα συνειδητοποιημένα άτομα πραγματοποίησαν σιωπηλή διαμαρτυρία εκατό ατόμων έξω από τους επίσημους εορτασμούς του Ισραήλ στις 8 Μάιου και την επανέλαβαν λίγες εβδομάδες αργότερα σε αντίστοιχη εκδήλωση στο Κέντρο Εθνικών Τεχνών στις 20 Μαΐου. Παρά τα λεφτά και το γκλάμουρ για τα 60 χρόνια ισραηλινής καταπίεσης μία εκστρατεία προπαγάνδας για το ξέπλυμα των ισραηλινών εγκλημάτων, Εβραίοι σε ολόκληρο τον κόσμο υποσχέθηκαν να μην γιορτάσουν(μία online έκκληση από τις ΗΠΑ για μη εορτασμό έχει μαζέψει πάνω από 500 εβραϊκές υπογραφές).

Οι δράσεις τις οποίες αναφέρω δεν έχουν εκατομμύρια δολάρια για δημοσιότητα όπως οι επίσημες εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι ελίτ των εβραϊκών κοινοτήτων. Αντιθέτως, δημιουργήθηκαν μέσω δικτύων από τα κάτω και διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα από αποφασισμένους Εβραίους ακτιβιστές σε αποφασισμένους Εβραίους ακτιβιστές. Οι Εβραίοι που παίρνουν μέρος σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι αυτοί που είναι ενημερωμένοι και οι οποίοι επιθυμούν να μπουν μπροστά στη γραμμή της αντιπαράθεσης προς την κατεστημένη επίσημη θέση της εβραϊκής κοινότητας και ενισχύεται η πεποίθηση μου ότι η υποστήριξη τους βαθαίνει.

Η επιστολή αυτή ίσως ακούγεται θυμωμένη και σε μερικά σημεία όντως είναι. Με αναστατώνει να ακούω τις συζητήσεις του εβραϊκού Πάσχα και δεν θέλω πια να ανοιγοκλείνω κρυφά τα μάτια. Αλλά η αιτία για αυτό είναι η αγάπη και ο σεβασμός. Δημιουργούμε μία νέα κοινότητα, με ουμανισμό στο επίκεντρο που μας ενώνει δυνατά. Έγιναν πασχαλινά τραπέζια(σέντερ) τα οποία εξιστορούν την υποδούλωση των παλαιστινίων παράλληλα με τη δική μας. Εκδηλώσεις έγιναν εκεί που Εβραίοι γιορτάζουν την εβραϊκή κουλτούρα από μέρη που αναγνωρίζουν το πώς η ιστορία μας, μας δίνει την ευθύνη να μιλήσουμε κατά της καταπίεσης. Θα συνεχίσω να εορτάζω την κληρονομιά μου ως μέρος της οικογένειας μας, όπως όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι Εβραίοι που «μισούν τον εαυτό τους» θα γιορτάσουν μαζί μου, ως Εβραίοι και ως κομμάτι της εβραϊκής κοινότητας. Έχουμε δεσμευτεί για δικαιοσύνη και μέσω αυτής βρίσκουμε την εβραϊκή μας ψυχή. Και όταν θα είστε έτοιμοι να μετάσχετε στο πλήθος των υπολοίπων Εβραίων που αντιτίθεται στην ισραηλινή καταπίεση, η πόρτα μας θα είναι ανοικτή.

Με αγάπη

Οι Νεαροί σας Μη-Σιωνιστές.



*Το παραδοσιακό εβραϊκό πασχαλινό τραπέζι στο οποίο εξιστορείται η υπουδώλουση του ερβαϊκού λαού από τους Αιγύπτιους Φαραώ, κλείνει με την ευχή και "του χρόνου στην Ιερουσαλημ". Έκφραση που υποτίθεται ότι εκφράζει τον διακαή πόθο του ερβαϊκού λαού για επιστροφή στην αρχαία κοιτίδα του.

** εβραϊκή γιορτή

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Ισραήλ: Διαδηλώσεις Αριστερών κατά της Κατοχής

Το Σάββατο 07/06 αριστεροί ακτιβιστές διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ κατά της συνεχιζόμενης κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, με αφορμή τα 41 χρόνια από τον πόλεμο των «Έξι Ημερών». Πόλεμο στον οποίο το Ισραήλ κατέλαβε την Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη, εδάφη που άρχισε να εποικίζει στις αρχές του ’70 και που σήμερα βρίσκονται υπό ισραηλινή κατοχή.
Σε σχετικό ρεπορτάζ η εφημερίδα «Χαάρετς» αναφέρει:
Μέλη της οργάνωσης «Γκους Σαλόμ», του κόμματος Χαντάς(Μέτωπο για την Δημοκρατική Ισότητα και την Ειρήνη, υποστηρίζεται από το ΚΚ Ισραήλ), την Επιτροπή κατά της Κατεδάφισης Σπιτιών, των Αναρχικών κατά του Τείχους πραγματοποίησαν πορεία στο πάρκο Μέϊρ, που την Παρασκευή ήταν το σημείο έναρξης της 11ης ετήσιας παρέλασης Ομοφυλόφιλης Περηφάνιας(Gay Parade). Στους διαδηλωτές προστέθηκαν και εκπρόσωποι από τον Συνασπισμό Γυναικών για την Ειρήνη, την Λίγκα Κομμουνιστικής Νεολαίας του Ισραήλ και το κίνημα Σοσιαλιστικός Αγώνας.
«Διαδηλώσαμε εδώ κατά της κατοχής, κατά του πολέμου, κατά της αδικαιολόγητης εξουσίας πάνω σε ένα ξένο λαό-τον λαό της Παλαιστίνης», δήλωσε ο Ορ Σάϊ, μέλος της Λίγκας Κομμουνιστικής Νεολαίας.
Η διαδήλωση ξεκίνησε από κοντινό σημείο και οι διαδηλωτές όλων των ηλικιών έκανα πορεία με συνοδεία της αστυνομίας. Ο εκπρόσωπος της «Γκους Σαλόμ» Ανταμ Κέλερ, ένας από τους οργανωτές της εκδήλωσης, συνέκρινε την κατάσταση των Παλαιστινίων στην Δυτική όχθη με αυτήν των Μαύρων στην Νότιο Αφρική την περίοδο του Απαρτχάιντ.
«Όταν κοιτάζω τους δρόμους της Δυτικής όχθης που προορίζονται μόνο για Ισραηλινούς, θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του απαρτχάιντ, κάτι που δεν υπήρχε στην Νότιο Αφρική του απαρτχάιντ, αλλά θα μπορούσε.
Παρά τον συνολικά ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας, οι διαδηλωτές συνάντησαν αντιδράσεις. Σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός διαδηλωτή, μία γυναίκα φώναζε, «είστε άρρωστοι. Πηγαίνετε να διαδηλώσετε στα κιμπούτς που βομβαρδίζονται στο νότο».

Απόσπασμα από άλλο ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της οργάνωσης «Γκους Σαλόμ».
Η πορεία αρχίζει. Υπάρχουν ορισμένες οργανωμένες ομάδες-οι υποστηρικτές της Γκους Σαλόμ με τις δύο σημαίες(Ισραήλ, Παλαιστίνης), τους κομμουνιστές με τις κόκκινες σημαίες και συνθήματα που συνδέουν την κατοχή με τον παλιό κακό καπιταλισμό. Οι άνθρωποι του Μέρετς(κόμμα της σιωνιστικής αριστεράς), με πράσινες σημαίες και το όνομα του κόμματος και πλακάτ όπως «Η Κατοχή είναι καταστροφή για ο Ισραήλ/41 χρόνια ντροπής, η μαύρη σημαία των Αναρχικών με το τεράστιο «Α», το οποίο κρατούσαν ακτιβιστές που μόλις είχαν επιστρέψει από τις συγκρούσεις με το στρατό στο Μπεϊλίν και το Νααλίν, κάποιοι ριζοσπάστες με συνθήματα υπέρ του δικαιώματος επιστροφής και υποστήριξη στο διεθνές μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ.
Ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου, δεν ήθελε να ταυτιστεί με κάποια από τις συνιστώσες του ευρέος αντικατοχικού κινήματος και παρά τις δεκαετίες απογοητεύσεων συνέχισαν να φωνάζουν το σύνθημα «Ειρήνη Ναι! Κατοχή-Όχι!»(σ.σ. δημοφιλές σύνθημα στις αντικατοχικές διαδηλώσεις την δεκαετία του ’80).
Μεγάλη προσοχή δόθηκε στις συνεχιζόμενες μάχες γύρω και μέσα στην Γάζα, την εγκληματική πολιορκία του ενάμιση εκατομμυρίου κατοίκων της Λωρίδας οι οποίοι ζουν μέσα στη φτώχεια στα πρόθυρα λοιμού. Ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν το «Μπαράκ, Μπαράκ, χέι χέι, χέι, πόσα παιδιά σκότωσες σήμερα;»
«όλοι, τα νεκρά παιδιά του Ισραήλ και τα νεκρά παιδιά των Παλαιστινίων, όλα δολοφονήθηκαν από αυτή την αιμοδιψή κυβέρνηση, τους καταραμένους υπουργούς και στρατηγούς που είναι κατά της εκεχειρίας που δεν νοιάζονται το πόσοι θα πεθάνουν. Απλά πίνουν το αίμα στα κοκτέιλ πάρτι τους», φωνάζει μία κοπέλα με μία κόκκινη μπλούζα που γράφει «Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δικαιώματα των Ζώων-ο ίδιος αγώνας».
Πολλά από τα συνθήματα και τα τραγούδια αφορούσαν και τις δύο πλευρές των συνόρων στην Γάζα, την κατεστραμμένη παλαιστινιακή πόλη της Γάζας και της γειτονικής ισραηλινής πόλης Σντερότ: «Σντερότ και Γάζα, μην απελπίζεστε-θα τερματίσουμε σύντομα την κατοχή!» «Εκεχειρία, σπάστε τον κύκλο του αίματος». «Στην Γάζα και την Σντερότ, τα παιδιά θέλουν να ζήσουν»! «Αλληλεγγύη στην Γάζα και την Σντερότ», «όχι στην κατοχή, όχι στην τρομοκρατία, όχι πυραύλους, όχι στην πολιορκία», «Όχι άλλες πενθούσες οικογένειες-ούτε Ισραηλινών, ούτε Παλαιστινίων», «Όχι άλλα τείχη, όχι άλλα καταφύγια-διάλογος μεταξύ των γειτόνων», «Εβραίοι και άραβες, αρνούνται να είναι εχθροί».
Στη ιστοσελίδα της «Γκους Σαλόμ» υπάρχει μπουκέτο με φωτογραφίες από την διαδήλωση.

Μοιράζουν φυλλάδια για την «Νάκμπα»


Από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Χάαρετς»(10/06/2008)
Ισραηλινοί Άραβες(σ.σ. Παλαιστίνιοι υπήκοοι του κράτους του Ισραήλ) θα μοιράσουν 20.000 βιβλιαράκια για την Νάκμπα, που εξιστορούν το τι συνέβη στους Παλαιστινίους μετά το 1948- έξω από σχολεία σε αραβικούς οικισμούς σε ολόκληρη την χώρα.
Τα βιβλιαράκια, που έχουν γραφεί από 150 παιδιά Παλαιστινίων στο Ισραήλ, τα παλαιστινιακά εδάφη, τη Συρία και τον Λίβανο, είναι μέρος της πρωτοβουλίας του Κέντρου Ιμπν Κχαλντούν στην πόλη Τάμρα για την «επιβεβαίωση της παλαιστινιακής συνείδησης και την διατήρησή της στις μελλοντικές γενιές».
Ο δόκτωρ Ασάντ Κάσεμ, πρόεδρος του Κέντρου, δήλωσε ότι η πρωτοβουλία είναι η πρώτη του είδους στην οποία μετέχουν Παλαιστίνιοι που ζουν στο Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο και την Συρία.
«Υπάρχει ένα διπλό μήνυμα: Πρώτον, το ότι είμαστε ένας λαός με μία Νάκμπα. Δεύτερον, ότι οι Παλαιστίνιοι του Ισραήλ στηρίζουν το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα», δηλώνει ο Γκχάνεμ, μέλος της επιστημονικής κοινότητας του πανεπιστημίου της Χάιφα. «Υπάρχουν τομείς που δεν χρειάζεται να περιμένουμε το εβραϊκό κατεστημένο και ένα από αυτά είναι η εκπαίδευση».