Ένα πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα βρήκα στο καναδικό ηλεκτρονικό περιοδικό «culture magazine»(www.culturemagazine.ca/content/view/271/56/), το οποίο υπογράφουν Εβραίοι νεολαίοι.
Αγαπητή Μητέρα, Πατέρα, οι Σιωνιστές σας Φίλοι και ο Μπομπ Ντίλαν,
Έχω νέα για όλους σας: Οι Καιροί Αλλάζουν! Θυμάστε το τελευταίο Πάσχα; Θυμάστε όταν καθίσαμε γύρω από το τραπέζι και ακούσαμε να ψέλνετε για την θυματοποίηση του Ισραήλ; Για το ότι η εθνοκάθαρση πραγματικά δεν είναι τόσο κακή; Και το πώς αν προσπαθήσουν να σκοτώσουν τους Εβραίους αυτή τη φορά, τουλάχιστον θα τους πάρουμε όλους μαζί μας; Θυμάστε τα γεμάτα έκπληξη μάτια των ξαδέλφων μου και τα βλέμματα που ανταλλάξαμε νομίζοντας ότι είστε όλοι για δέσιμο;
Να τα τέσσερα ερωτήματα που σκεφθήκαμε:
1.Γιατί, αυτήν την νύκτα την αφιερώνουμε στην ιστορία μας ως καταπιεσμένος λαός, δικαιολογούμε την ισραηλινή καταπίεση κατά των Παλαιστινίων;
2. Γιατί, αυτή τη νύχτα που οι Ισραηλινοί είναι ελεύθεροι να γιορτάσουν, οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται υπό αποκλεισμό-κάτι άλλωστε που γίνεται τις περισσότερες εβραϊκές γιορτές;
3. Γιατί, εδώ στον Καναδά, όπου είμαστε μία μειονότητα ανάμεσα σε χριστιανική πλειοψηφία, τασσόμαστε υπέρ ενός «Εβραϊκού Κράτους» στην Μέση Ανατολή, όπου η μη- εβραϊκή μειοψηφία αντιμετωπίζεται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας;
3.Γιατί θα πρέπει κάποιος να πιστεύει ότι απλά επειδή λέμε «του χρόνου στην Ιερουσαλήμ»* στο τέλος του τραπεζιού, ότι έχουμε το δικαίωμα να πετάξουμε έξω τους άλλους από τα σπίτια τους για να ζήσουμε εμείς εκεί κάτω;
Βλέπετε, η γενιά μας είναι διαφορετική. Δεν είμαστε τυφλοί Σιωνιστές ιδεολόγοι. Δεν πήραμε το μάθημα ότι πρέπει να σκοτώνεις ή να σκοτώνεσαι από τις ιστορίες που οι παππούδες μας διηγιόντουσαν για το Ολοκαύτωμα ή τον αντισημιτισμό που αντιμετώπισαν. Μαζί με τα μαθήματα για τον Σιωνισμό και το πώς το Ολοκαύτωμα σήμαινε ότι οι Εβραίοι χρειάζονται ένα εβραϊκό κράτος για τον εαυτό τους, δεν θα βοηθούσαμε αλλά θα προτάξουμε την ανάγκη να αντιτίθεσαι στον ρατσισμό, να καταπολεμάς την καταπίεση και να μην δικαιολογείς την υποταγή ενός άλλους «λαού» προς όφελος ενός άλλου.
Πρώτον, ίσως να είχαμε πειστεί για τους μύθους σας για το «Καλό Ισραήλ», για τον Ισραηλινό Στρατό που είναι ο πιο «ηθικός» στρατός στον κόσμο και το πώς δεν είναι το Ισραήλ αλλά «οι Άραβες» που δεν επιθυμούν την ειρήνη. Αλλά μεγαλώσαμε και όπως οι Χριστιανοί συμπολίτες μας καταλαβαίνουν ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι πραγματικότητα, η αυξανόμενη πλειοψηφία από εμάς αρχίζουν να βλέπουν τον μύθο του καλού Ισραήλ ως απομεινάρι των παιδικών μας Χανουκά**
Για αυτούς από εμάς που ακολούθησαν τις εξελίξεις στην κατεστημένη εβραϊκή κοινότητα, βλέπουμε περισσότερα στον στόμφο σας. Βλέπουμε μία άρρωστη ιεραρχικά οργανωμένη εβραϊκή κοινότητα που όχι μόνο χρησιμοποιείται ως παραπέτασμα καπνού που επιτρέπει την συνεχιζόμενη γενοκτονία ενός λαού, αλλά και την τραγική ειρωνεία ότι εσείς, οι γονείς μας που υποστηρίζετε ότι χρειαζόμαστε το Ισραήλ ως καταφύγιο από τον αντισημιτισμό, μας βάζετε εμάς και τους υπόλοιπους Εβραίους του Κόσμου σε κίνδυνο. Με το να συνδέετε την μοίρα μας(και αυτή των παιδιών μας) με αυτήν της ηγεσίας της Αμερικανικής αυτοκρατορίας που καταρρέει, μας καθιστάτε εξιλαστήρια θύματα.
Το Ισραήλ είναι μία Αμερικανική στρατιωτική βάση και η Ισραηλινή ηγεσία και το βορειοαμερικανικό της λόμπι έχουν πέσει τόσο πολύ στο κρεβάτι με τους νεοσυντηρητικούς που η κοινότητά μας θα υποφέρει από τις συνέπειες για χρόνια. Ακόμη χειρότερα, στον Καναδά και τις ΗΠΑ, το λόμπι καλλιέργησε την αυταπάτη ότι ελέγχει το χέρι που το ταΐζει. Το λόμπι παίζει ευχάριστα τον ρόλο του βρώμικου μπάτσου που κτυπά χρησιμοποιώντας σκληρές(αλλά όχι μυστικές) μεθόδους που προσπαθούν να εξοντώσουν και να καταστείλουν αυτό που θεωρούνται απειλές για τη στήριξη του Ισραήλ ή την εσωτερική δύναμη του λόμπι. Είμαι σίγουρος ότι ο Χάρπερ, ο Μπους και οι επιχειρηματίες αφεντικά τους δεν θα απογοητευτούν από τους στόχους που το ισραηλινό λόμπι επιλέξει για καριέρες ή δολοφονίες χαρακτήρων(στα μέσα, στη επιστημονική κοινότητα, την δημόσια ζωή κλπ), που τυπικά συντάσσονται με τους δικούς τους. Αλλά τι θα συμβεί όταν: Οι τιμές του πετρελαίου συνεχίσουν να ανεβαίνουν; Ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν συνεχίσει να αποτυγχάνει; Οι κατασχέσεις σπιτιών συνεχίσουν να αυξάνονται; Και ο παγκόσμιος θυμός κατά της Δύσης συνεχίσει να αυξάνεται;
Η ηγεσία της εβραϊκής κοινότητας ασφαλώς κάνει πολύ εύκολο η εικόνα να μοιάζει ότι οι Εβραίοι είναι από πίσω, μερικές φορές μάλιστα καμαρώνει για αυτό. Θα εκπλαγούν άραγε αν, όταν το σκατό κτυπήσει τον οπαδό, οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας στην αμερικανική/καναδική ελίτ κόψουν το βρακί του Ισραήλ και κατηγορήσουν στην πατρίδα τους Εβραίους;
Ευτυχώς αυτά πλέον αλλάζουν! Από τους απογοητευμένους κάποτε απομονωμένους Εβραίους, μία νέα κοινότητα γεννιέται. Θυμάστε το άρθρο που έγραψα για την «Πτώση του Σιωνισμού» τον περασμένο Οκτώβριο; Θυμάστε το πώς πιστεύατε ότι είμαι ένας ονειροπόλος και ότι δεν υπήρχε με κανένα τρόπο να απειληθεί ο έλεγχος που ασκούν οι Σιωνιστές στην κοινότητά μας; Πολλά έγιναν τους τελευταίους οκτώ μήνες. Τα παιδιά επιστρέφουν σπίτι! Όλοι αυτοί οι Εβραίοι που «μισούν τους εαυτούς τους» που είχαν απομονωθεί από την κοινότητα όχι επειδή δεν τους αρέσει η κουλτούρα μας, η κληρονομιά ή η θρησκεία, αλλά επειδή τους ζητήθηκε να φύγουν αφότου εκδήλωσαν την άποψή τους για την καταπίεση του παλαιστινιακού λαού, βρίσκουν ο ένας τον άλλο, οργανώνονται και επιστρέφουν.
Στον Καναδά, για παράδειγμα, υπάρχει μία νέα εθνική οργάνωση ομπρέλα που ονομάζεται η Συμμαχία για τους Ανησυχούντες Καναδούς Εβραίους(ACJC), το οποίο εκπροσωπεί τους Εβραίους που αντιτίθεται στην Ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης. Η ACJC δημιουργήθηκε τον Μάρτιο όταν η διεθνώς αναγνωρισμένη συγγραφέας, δημοσιογράφος, βασική εκπρόσωπος και Καναδή Εβραία Ναόμι Κλέϊν εγκατέλειψε μία εθνική διάσκεψη που είχε συγκεντρώσει 23 διαφορετικές καναδικές εβραϊκές οργανώσεις. Ο στόχος της ACJC είναι να δημιουργηθεί ένα αντίπαλο δέος στις εβραϊκές οργανώσεις που λειτουργούν ως απολογητές των ισραηλινών εγκλημάτων, όπως το Καναδικό Εβραϊκό Κογκρέσο. Η ACJC έχει από τότε κάνει τα λόγια πράξεις. Πρόσφατα, για παράδειγμα, βοήθησε την Καναδική Ένωση των Εργαζομένων στα Ταχυδρομεία, όταν έγινε η πρώτη εθνική συνδικαλιστική ένωση στην Βόρειο Αμερική που με θάρρος πέρασε απόφαση που υποστηρίζει την παλαιστινιακή καμπάνια για Μποϊκοτάζ του Ισραήλ και αναγνωρίζει ότι το Ισραήλ έχει μετεξελιχθεί σε κράτος απαρτχάιντ.
Τον Μάιο η ACJC, μαζί με άλλες αντί-κατοχικές εβραϊκές οργανώσεις σε ολόκληρη την Βόρειο Αμερική και τον κόσμο, εστίασε στην έκκληση του παλαιστινιακού λαού να ανακηρυχθεί η 60η επέτειος της Νάκμπα ως Μέρα μη Εορτασμών(είναι το κοινό σύνθημα που χρησιμοποιείται ως διαμαρτυρία για τους ισραηλινούς εορτασμούς). Διαδηλώσεις οργανώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο και στον Καναδά και τις ΗΠΑ Εβραίοι διαδήλωσαν πλάι με Παλαιστινίους και άλλους συνειδητοποιημένους πολίτες. Στο Σαν Φρανσίσκο, είκοσι Εβραίοι συνελήφθησαν(άδικα) προσπαθώντας να ακουστούν ως Εβραίοι που αντιτίθεται στα εγκλήματα του Ισραήλ. Στην Βρετανία, περισσότεροι από εκατό Εβραίοι υπέγραψαν ανοικτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στην Γκάρντιαν, μία από τις κορυφαίες βρετανικές εφημερίδες, διακηρύσσοντας ότι δεν θα εορτάσουν τη γέννηση του Ισραήλ. Στο Παρίσι, Γάλλοι Εβραίοι κρέμασαν την παλαιστινιακή σημαία στον Πύργο του Άιφελ σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Εδώ στην πρωτεύουσα του Καναδά, την Οτάβα, Εβραίοι, Παλαιστίνιοι και άλλα συνειδητοποιημένα άτομα πραγματοποίησαν σιωπηλή διαμαρτυρία εκατό ατόμων έξω από τους επίσημους εορτασμούς του Ισραήλ στις 8 Μάιου και την επανέλαβαν λίγες εβδομάδες αργότερα σε αντίστοιχη εκδήλωση στο Κέντρο Εθνικών Τεχνών στις 20 Μαΐου. Παρά τα λεφτά και το γκλάμουρ για τα 60 χρόνια ισραηλινής καταπίεσης μία εκστρατεία προπαγάνδας για το ξέπλυμα των ισραηλινών εγκλημάτων, Εβραίοι σε ολόκληρο τον κόσμο υποσχέθηκαν να μην γιορτάσουν(μία online έκκληση από τις ΗΠΑ για μη εορτασμό έχει μαζέψει πάνω από 500 εβραϊκές υπογραφές).
Οι δράσεις τις οποίες αναφέρω δεν έχουν εκατομμύρια δολάρια για δημοσιότητα όπως οι επίσημες εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι ελίτ των εβραϊκών κοινοτήτων. Αντιθέτως, δημιουργήθηκαν μέσω δικτύων από τα κάτω και διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα από αποφασισμένους Εβραίους ακτιβιστές σε αποφασισμένους Εβραίους ακτιβιστές. Οι Εβραίοι που παίρνουν μέρος σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι αυτοί που είναι ενημερωμένοι και οι οποίοι επιθυμούν να μπουν μπροστά στη γραμμή της αντιπαράθεσης προς την κατεστημένη επίσημη θέση της εβραϊκής κοινότητας και ενισχύεται η πεποίθηση μου ότι η υποστήριξη τους βαθαίνει.
Η επιστολή αυτή ίσως ακούγεται θυμωμένη και σε μερικά σημεία όντως είναι. Με αναστατώνει να ακούω τις συζητήσεις του εβραϊκού Πάσχα και δεν θέλω πια να ανοιγοκλείνω κρυφά τα μάτια. Αλλά η αιτία για αυτό είναι η αγάπη και ο σεβασμός. Δημιουργούμε μία νέα κοινότητα, με ουμανισμό στο επίκεντρο που μας ενώνει δυνατά. Έγιναν πασχαλινά τραπέζια(σέντερ) τα οποία εξιστορούν την υποδούλωση των παλαιστινίων παράλληλα με τη δική μας. Εκδηλώσεις έγιναν εκεί που Εβραίοι γιορτάζουν την εβραϊκή κουλτούρα από μέρη που αναγνωρίζουν το πώς η ιστορία μας, μας δίνει την ευθύνη να μιλήσουμε κατά της καταπίεσης. Θα συνεχίσω να εορτάζω την κληρονομιά μου ως μέρος της οικογένειας μας, όπως όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι Εβραίοι που «μισούν τον εαυτό τους» θα γιορτάσουν μαζί μου, ως Εβραίοι και ως κομμάτι της εβραϊκής κοινότητας. Έχουμε δεσμευτεί για δικαιοσύνη και μέσω αυτής βρίσκουμε την εβραϊκή μας ψυχή. Και όταν θα είστε έτοιμοι να μετάσχετε στο πλήθος των υπολοίπων Εβραίων που αντιτίθεται στην ισραηλινή καταπίεση, η πόρτα μας θα είναι ανοικτή.
Με αγάπη
Οι Νεαροί σας Μη-Σιωνιστές.
*Το παραδοσιακό εβραϊκό πασχαλινό τραπέζι στο οποίο εξιστορείται η υπουδώλουση του ερβαϊκού λαού από τους Αιγύπτιους Φαραώ, κλείνει με την ευχή και "του χρόνου στην Ιερουσαλημ". Έκφραση που υποτίθεται ότι εκφράζει τον διακαή πόθο του ερβαϊκού λαού για επιστροφή στην αρχαία κοιτίδα του.
** εβραϊκή γιορτή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου