Απόσπασμα από ρεπορτάζ της ισραηλινής εφημερίδας "Χαάρετς"(01/07/2009) αναφορικά με την πρόσφατη επίσκεψη της γνωστής ακτιβίστριας στο Ισραήλ/Παλαιστίνη*
του Γιοτάμ Φίλντμαν
Η πνευματική ελίτ της Ραμάλα, ξένοι και περίεργοι παρατηρητές συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Friends Scholl στην Ραμάλα για να ακούσουν την συγγραφέα και πολιτική ακτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν που έδινε μία διάλεξη σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.
Μετά από ένα μουσικό αφιέρωμα που έπαιξε ένα κουιντέτο εγχόρδων του οποίου ένα μέλος είναι τυφλό, η Κλάϊν ανέβηκε στην σκηνή. Επέλεξε να μιλήσει στην Ραμάλα για τις εβραϊκές της ρίζες.
« Υπάρχει μία διαμάχη μεταξύ των Εβραίων-είμαι Εβραία παρεμπιπτόντως», είπε. Η διαμάχη περιστρέφεται γύρω από το ερώτημα: «Ποτέ ξανά για κανέναν ή ποτέ ξανά για εμάς;»..(Μερικοί Εβραίοι) θεωρούν ότι είμαστε οι μοναδικοί που έχουμε να κάνουμε με γενοκτονία…Υπάρχει ωστόσο μία άλλη εκδοχή στην εβραϊκή παράδοση που λέει: «Ποτέ ξανά για κανέναν».
Φαίνεται πως στην σύντομη επίσκεψή της, που άρχισε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, η Κλάϊν δεν ξεκουράστηκε στιγμή. Κατευθείαν από το αεροδρόμιο, ξεκίνησε για περιοδεία στην λεωφόρο 443 που περνά μέσα από την Δυτική όχθη την Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ, συνδέοντας τις δύο πόλεις με το Μοντιίν(σ.σ εβραϊκός εποικισμός στην δυτική όχθη) και τους πλησίον εβραϊκούς οικισμούς.
Πήγε σε διαδήλωση κατά του Τείχους του Διαχωρισμού στην Μπεϊλίν, όπου δόθηκε και μία συνέντευξη τύπου για μία αγωγή στο Κεμπέκ κατά δύο καναδικών επιχειρήσεων, την Green Mount και την Green Park, που παρέχουν κατασκευαστικές υπηρεσίες σε ένα εβραϊκό οικισμό στο Άνω Μοντιίν.
Το απόγευμα πήρε μέρος σε εκδήλωση στο ξενοδοχείο American Colony στην Ιερουσαλήμ.
Στις αρχές της εβδομάδας, η Κλάϊν πήγε στην Λωρίδα της Γάζας, όπου συνομίλησε με κατοίκους. Την Τετάρτη εμφανίστηκε στο θέατρο Αλμιντάν στην Χάιφα.
Από το 1999 που εκδόθηκε το βιβλίο της «No Logo», έγινε εγχειρίδιο του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης. Η Κλάϊν, 38 ετών, έχει δώσει εκατοντάδες διαλέξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία δημοσιογράφος διασημότητα, πολιτική ακτιβίστρια και σχολιαστής ήλθε στο Ισραήλ για την κυκλοφορία της εβραϊκής μετάφρασης του τελευταίου της βιβλίου, « Δόγμα Σοκ».
Η Κλάϊν, που υποστηρίζει το οικονομικό και πολιτιστικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ ως μέσο πίεσης για να τερματιστεί η κατοχή στα κατεχόμενα εδάφη, το σκέφθηκε αρκετά να εκδοθεί ή όχι το βιβλίο της στα εβραϊκά, καθώς και να επισκεφτεί το Ισραήλ. Τελικά αποφάσισε να εκδώσει το βιβλίο της στον εκδοτικό οίκο Andalus, που ειδικεύεται στην αραβική λογοτεχνία και να δώσει τα δικαιώματα στον τύπο. Η Κλάϊν και η εκδότρια της Andalus, Γιαέλ Λέρερ, οργάνωσε προσεκτικά την παρουσίαση της Κλάϊν στο Ισραήλ για να αποφύγει την εντύπωση ότι στηρίζει θεσμούς που έχουν σχέση με το κράτος του Ισραήλ και την ισραηλινή οικονομία.
« Ασφαλώς θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μη είχα έλθει στο Ισραήλ και δεν θα είχα έλθει αν η Εθνική Παλαιστινιακή Επιτροπή Μποϊκοτάζ μου το είχε ζητήσει.». δήλωσε η Κλάϊν σε συνέντευξή της πριν την άφιξη της, στο σπίτι της στο Τορόντο. «Αλλά πήγα σε αυτούς με μία πρόταση ότι ήθελα να επισκεφτώ το Ισραήλ και ήταν πολύ ανοικτοί σε αυτό. Είναι σημαντικό για μένα να μην μποϊκοτάρουμε τους Ισραηλινούς αλλά να μποϊκοτάρουμε την ομαλοποίηση του Ισραήλ και της σύγκρουσης».
του Γιοτάμ Φίλντμαν
Η πνευματική ελίτ της Ραμάλα, ξένοι και περίεργοι παρατηρητές συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Friends Scholl στην Ραμάλα για να ακούσουν την συγγραφέα και πολιτική ακτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν που έδινε μία διάλεξη σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.
Μετά από ένα μουσικό αφιέρωμα που έπαιξε ένα κουιντέτο εγχόρδων του οποίου ένα μέλος είναι τυφλό, η Κλάϊν ανέβηκε στην σκηνή. Επέλεξε να μιλήσει στην Ραμάλα για τις εβραϊκές της ρίζες.
« Υπάρχει μία διαμάχη μεταξύ των Εβραίων-είμαι Εβραία παρεμπιπτόντως», είπε. Η διαμάχη περιστρέφεται γύρω από το ερώτημα: «Ποτέ ξανά για κανέναν ή ποτέ ξανά για εμάς;»..(Μερικοί Εβραίοι) θεωρούν ότι είμαστε οι μοναδικοί που έχουμε να κάνουμε με γενοκτονία…Υπάρχει ωστόσο μία άλλη εκδοχή στην εβραϊκή παράδοση που λέει: «Ποτέ ξανά για κανέναν».
Φαίνεται πως στην σύντομη επίσκεψή της, που άρχισε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, η Κλάϊν δεν ξεκουράστηκε στιγμή. Κατευθείαν από το αεροδρόμιο, ξεκίνησε για περιοδεία στην λεωφόρο 443 που περνά μέσα από την Δυτική όχθη την Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ, συνδέοντας τις δύο πόλεις με το Μοντιίν(σ.σ εβραϊκός εποικισμός στην δυτική όχθη) και τους πλησίον εβραϊκούς οικισμούς.
Πήγε σε διαδήλωση κατά του Τείχους του Διαχωρισμού στην Μπεϊλίν, όπου δόθηκε και μία συνέντευξη τύπου για μία αγωγή στο Κεμπέκ κατά δύο καναδικών επιχειρήσεων, την Green Mount και την Green Park, που παρέχουν κατασκευαστικές υπηρεσίες σε ένα εβραϊκό οικισμό στο Άνω Μοντιίν.
Το απόγευμα πήρε μέρος σε εκδήλωση στο ξενοδοχείο American Colony στην Ιερουσαλήμ.
Στις αρχές της εβδομάδας, η Κλάϊν πήγε στην Λωρίδα της Γάζας, όπου συνομίλησε με κατοίκους. Την Τετάρτη εμφανίστηκε στο θέατρο Αλμιντάν στην Χάιφα.
Από το 1999 που εκδόθηκε το βιβλίο της «No Logo», έγινε εγχειρίδιο του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης. Η Κλάϊν, 38 ετών, έχει δώσει εκατοντάδες διαλέξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία δημοσιογράφος διασημότητα, πολιτική ακτιβίστρια και σχολιαστής ήλθε στο Ισραήλ για την κυκλοφορία της εβραϊκής μετάφρασης του τελευταίου της βιβλίου, « Δόγμα Σοκ».
Η Κλάϊν, που υποστηρίζει το οικονομικό και πολιτιστικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ ως μέσο πίεσης για να τερματιστεί η κατοχή στα κατεχόμενα εδάφη, το σκέφθηκε αρκετά να εκδοθεί ή όχι το βιβλίο της στα εβραϊκά, καθώς και να επισκεφτεί το Ισραήλ. Τελικά αποφάσισε να εκδώσει το βιβλίο της στον εκδοτικό οίκο Andalus, που ειδικεύεται στην αραβική λογοτεχνία και να δώσει τα δικαιώματα στον τύπο. Η Κλάϊν και η εκδότρια της Andalus, Γιαέλ Λέρερ, οργάνωσε προσεκτικά την παρουσίαση της Κλάϊν στο Ισραήλ για να αποφύγει την εντύπωση ότι στηρίζει θεσμούς που έχουν σχέση με το κράτος του Ισραήλ και την ισραηλινή οικονομία.
« Ασφαλώς θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μη είχα έλθει στο Ισραήλ και δεν θα είχα έλθει αν η Εθνική Παλαιστινιακή Επιτροπή Μποϊκοτάζ μου το είχε ζητήσει.». δήλωσε η Κλάϊν σε συνέντευξή της πριν την άφιξη της, στο σπίτι της στο Τορόντο. «Αλλά πήγα σε αυτούς με μία πρόταση ότι ήθελα να επισκεφτώ το Ισραήλ και ήταν πολύ ανοικτοί σε αυτό. Είναι σημαντικό για μένα να μην μποϊκοτάρουμε τους Ισραηλινούς αλλά να μποϊκοτάρουμε την ομαλοποίηση του Ισραήλ και της σύγκρουσης».
Τότε γιατί αποφάσισες να έλθεις παρόλα αυτά;
« Πρώτα από όλα, έχω σχέση με την επικοινωνία. Είναι το επάγγελμά μου και το πάθος μου και εκ φύσεως επαναστατώ σε οποιαδήποτε προσπάθεια διακοπής των καναλιών διαλόγου. Πιστεύω πως ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία αυτών που αντιδρούν στο μποϊκοτάζ είναι το επιχείρημα ότι πρόκειται για μποϊκοτάζ των Ισραηλινών. Είναι αλήθεια ότι πορισμένοι ακαδημαϊκοί δεν θα συμφωνούσαν να δεχτούν ένα άρθρο από έναν Ισραηλινό για δημοσίευση σε ένα περιοδικό. Δεν είναι πολλοί αυτοί και παίρνουν ηλίθιες αποφάσεις. Δεν είναι αυτό που η επιτροπή για μποϊκοτάζ ζητούσε. Η απόφαση δεν αφορά το μποϋκοτάζ κατά του Ισραήλ αλλά την αντίθεση στις επίσημες σχέσεις με ισραηλινούς οργανισμούς».
«Προσπαθώ να είμαι συνεπής με τον τρόπο που ενεργώ σε περιοχές με συγκρούσεις δεν θέλω να ενεργώ σε συνηθισμένο τρόπο σε μία περιοχή που φαντάζει ανωμαλία για μένα. Όταν βρισκόμουν στην Σρι Λάνκα μετά το τσουνάμι, δεν πήγα σε κοκτέιλ πάρτι και στο Ιράκ επίσης. Το κράτος του Ισραήλ επιχειρεί να δείξει ότι όλα είναι εντάξει στην επικράτειά του, ότι μπορείς να περάσεις κάνοντας διακοπές ή να είσαι κομμάτι της δυτικής κουλτούρας, πολύ μάλιστα δυτικής κουλτούρας. Δεν θέλω να μετάσχω σε κάτι τέτοιο. Περιμένω υπομονετικά για την εποχή όπου θα μπορώ να έρχομαι για διακοπές ή μία συνηθισμένη έκδοση βιβλίου στο Τελ Αβίβ. Αυτό όμως είναι ένα προνόμιο που θα έπρεπε να είχαν όλοι οι κάτοικοι».
Τον περασμένο Απρίλιο η Κλάϊν μετείχε σε μία αποστολή για λογαριασμό ενός περιοδικού στην σύνοδο Ντέρμπαν 2 στην Γενεύη, την οποία το Ισραήλ και ορισμένες δυτικές χώρες μποϊκόταραν επειδή κλήθηκε σε αυτήν ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ. Είναι ακόμη ταραγμένη από την εμπειρία της εκεί.
«Το πιο ενοχλητικό συναίσθημα», εξηγεί, «ήταν η έλλειψη σεβασμού που έδειξαν Εβραίοι φοιτητές στους εκπροσώπους από την Αφρική και την Ασία που ήλθαν να μιλήσουν για θέματα όπως οι αποζημιώσεις για την δουλεία και την άνοδο του ρατσισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην διάρκεια των ομιλιών τους, Εβραίοι φοιτητές από την Γαλλία ντυμένοι ως κλόουν με πλαστικές μύτες ήθελαν να παρουσιάσουν το Ντέρμπαν ως «γελοίο». Ήταν ξεκάθαρο μποϊκοτάζ, το οποίο συνεισφέρει στην ένταση μεταξύ Εβραίων και μαύρων».
« Το Ντέρμπαν δεν ήταν μόνο για το Ισραήλ. Η Διακήρυξη του Ντέρμπαν αναγνώρισε για πρώτη φορά ότι το διατλαντικό εμπόριο(σκλάβων) είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και άνοιξε τον δρόμο για αποζημιώσεις. Το μποϊκοτάζ της συνόδου δημιούργησε ένα κενό που γέμισε από την μια με τους Εβραίους φοιτητές που ήθελαν να σαμποτάρουν την σύνοδο και από την άλλη, ο Αχμαντινεζάντ και τα δύο ήταν πράγματι αποκρουστικά».
Πιστεύεις ότι ήταν απαραίτητο να επιτραπεί στον Αχμαντινεζάντ να μιλήσει τόσο έντονα σε μία διάσκεψη κατά του ρατσισμού όταν ζητά την καταστροφή του Ισραήλ και αρνείται το Ολοκαύτωμα;
«Πιστεύω ότι η επιβολή σιωπής στους Παλαιστινίους συνέβαλλε σημαντικά στο γιατί του δόθηκε τόση προσοχή. Είναι ο μόνος που αναγνώρισε ότι αυτό που συνέβη φέτος ήταν ότι περισσότεροι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν το 2008 από ότι το 1948. Το μποϊκοτάζ πιστεύω ότι ήταν μία ανεύθυνη απόφαση της εβραϊκής κοινότητας σε μία κοινή προσπάθεια να σταματήσει η συζήτηση για τον ρατσισμό όταν υπάρχει μία αύξηση σοκ της ρατσιστικής δεξιάς σε περιοχές όπως η Αυστρία, η Ιταλία, η Ελβετία, στο μέσον της οικονομικής κρίσης, σε συνθήκες ανάλογες με αυτές κάτω από τις οποίες εξαπλώθηκε ο φασισμός στην Ευρώπη».
«Προσπαθώ να είμαι συνεπής με τον τρόπο που ενεργώ σε περιοχές με συγκρούσεις δεν θέλω να ενεργώ σε συνηθισμένο τρόπο σε μία περιοχή που φαντάζει ανωμαλία για μένα. Όταν βρισκόμουν στην Σρι Λάνκα μετά το τσουνάμι, δεν πήγα σε κοκτέιλ πάρτι και στο Ιράκ επίσης. Το κράτος του Ισραήλ επιχειρεί να δείξει ότι όλα είναι εντάξει στην επικράτειά του, ότι μπορείς να περάσεις κάνοντας διακοπές ή να είσαι κομμάτι της δυτικής κουλτούρας, πολύ μάλιστα δυτικής κουλτούρας. Δεν θέλω να μετάσχω σε κάτι τέτοιο. Περιμένω υπομονετικά για την εποχή όπου θα μπορώ να έρχομαι για διακοπές ή μία συνηθισμένη έκδοση βιβλίου στο Τελ Αβίβ. Αυτό όμως είναι ένα προνόμιο που θα έπρεπε να είχαν όλοι οι κάτοικοι».
Τον περασμένο Απρίλιο η Κλάϊν μετείχε σε μία αποστολή για λογαριασμό ενός περιοδικού στην σύνοδο Ντέρμπαν 2 στην Γενεύη, την οποία το Ισραήλ και ορισμένες δυτικές χώρες μποϊκόταραν επειδή κλήθηκε σε αυτήν ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ. Είναι ακόμη ταραγμένη από την εμπειρία της εκεί.
«Το πιο ενοχλητικό συναίσθημα», εξηγεί, «ήταν η έλλειψη σεβασμού που έδειξαν Εβραίοι φοιτητές στους εκπροσώπους από την Αφρική και την Ασία που ήλθαν να μιλήσουν για θέματα όπως οι αποζημιώσεις για την δουλεία και την άνοδο του ρατσισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην διάρκεια των ομιλιών τους, Εβραίοι φοιτητές από την Γαλλία ντυμένοι ως κλόουν με πλαστικές μύτες ήθελαν να παρουσιάσουν το Ντέρμπαν ως «γελοίο». Ήταν ξεκάθαρο μποϊκοτάζ, το οποίο συνεισφέρει στην ένταση μεταξύ Εβραίων και μαύρων».
« Το Ντέρμπαν δεν ήταν μόνο για το Ισραήλ. Η Διακήρυξη του Ντέρμπαν αναγνώρισε για πρώτη φορά ότι το διατλαντικό εμπόριο(σκλάβων) είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και άνοιξε τον δρόμο για αποζημιώσεις. Το μποϊκοτάζ της συνόδου δημιούργησε ένα κενό που γέμισε από την μια με τους Εβραίους φοιτητές που ήθελαν να σαμποτάρουν την σύνοδο και από την άλλη, ο Αχμαντινεζάντ και τα δύο ήταν πράγματι αποκρουστικά».
Πιστεύεις ότι ήταν απαραίτητο να επιτραπεί στον Αχμαντινεζάντ να μιλήσει τόσο έντονα σε μία διάσκεψη κατά του ρατσισμού όταν ζητά την καταστροφή του Ισραήλ και αρνείται το Ολοκαύτωμα;
«Πιστεύω ότι η επιβολή σιωπής στους Παλαιστινίους συνέβαλλε σημαντικά στο γιατί του δόθηκε τόση προσοχή. Είναι ο μόνος που αναγνώρισε ότι αυτό που συνέβη φέτος ήταν ότι περισσότεροι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν το 2008 από ότι το 1948. Το μποϊκοτάζ πιστεύω ότι ήταν μία ανεύθυνη απόφαση της εβραϊκής κοινότητας σε μία κοινή προσπάθεια να σταματήσει η συζήτηση για τον ρατσισμό όταν υπάρχει μία αύξηση σοκ της ρατσιστικής δεξιάς σε περιοχές όπως η Αυστρία, η Ιταλία, η Ελβετία, στο μέσον της οικονομικής κρίσης, σε συνθήκες ανάλογες με αυτές κάτω από τις οποίες εξαπλώθηκε ο φασισμός στην Ευρώπη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου