Υπέρ της βόμβας του Ιράν

Του Κόμπι Νιβ*

Ο Κόμπι Νιβ πιστεύει ότι μετά από ένα κύμα στρατιωτικών αποτυχιών από το 1967 και μετά, μόνο η ατομική βόμβα του Ιράν θα μας αποτρέψει να ξεσαλώσουμε και να προκαλέσουμε ζημιά στους γύρω μας και στους εαυτούς μας.

Αυξάνουν και πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι επίκειται στρατιωτικό κτύπημα(μέσα στον μήνα; Μέσα στον χρόνο;) του Ισραήλ κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων(και του πετρελαίου; Και των φραγμάτων;) του Ιράν. Οι ενδείξεις αυτές δεν προέρχονται από το Ιράν, που δεν ακούει τις ικεσίες του κόσμου, αλλά από τις τελευταίες εξελίξεις στο Ισραήλ και από το πώς αυτές εκλαμβάνονται εδώ πέρα.
Γιατί τον τελευταίο καιρό μας συνέβησαν καλά πράγματα. Καταλήξαμε σε συμφωνία με την Χεζμπολάχ για την επιστροφή των στρατιωτών που είχαν απαχτεί, με τίμημα σχετικά μικρό, το οποίο θα μπορούσαμε να είχαμε καταβάλλει και χωρίς τον δεύτερο πόλεμο στον Λίβανο. Καταλήξαμε σε συμφωνία εκεχειρίας με την Χαμάς στην Γάζα, η οποία παρόλο που δεν τηρείται πλήρως, ενδεχομένως να μας εγγυηθεί μία μακρά περίοδο ηρεμίας στον νότο. Από ότι φαίνεται βρισκόμαστε κοντά και σε συμφωνία για την επιστροφή του Γκιλάντ Σαλίτ(σ.σ. ο Ισραηλινός στρατιώτης που απήγαγε η Χαμάς δύο χρόνια πριν). Θα έπρεπε λοιπόν να ευλογούμε την τύχη μας και να χαρούμε από την πλευρά μας, αλλά οι επιτυχίες αυτές εκλαμβάνονται από εμάς ως αποτυχίες, πληγώνουν σκληρά το σιωνιστικό μας εγώ, το οποίο φουσκώνει από αισθήματα ανωτερότητας και καταλαγιάζει από αισθήματα κατωτερότητας.
Τα πλήγματα αυτά καθοδηγούν το εγώ μας, υπό αυτήν την έννοια ο λαός, τα μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση γίνονται ένα, με το μόνιμο ένστικτό μας,-άιντε, να τους γ…την μάνα, να τους δείξουμε ποιοι είμαστε, να τους ξεσκίσουμε και να επιστρέψουμε στην βάση μας με ειρήνη. Το πρόβλημα με αυτό το ένστικτο είναι ότι η τελευταία φορά που είχαμε επιτυχία ήταν πριν 40 χρόνια. Από τότε αποτύχαμε σε όλους τους πολέμους που κάναμε, δε πετύχαμε τους στόχους και επιστρέψαμε από αυτούς πληγωμένοι, διορίζοντας ξανά και ξανά εξεταστικές επιτροπές για το πώς και γιατί αποτύχαμε.
Σε αντίθεση με το Ισραήλ το Ιράν είναι λογική χώρα
Και παρόλο που μόλις δύο χρόνια πριν βγήκαμε με όλες μας τις δυνάμεις σε πόλεμο εναντίον μίας μικρής οργάνωσης, για να τους γ….τη μάνα και τους δείξουμε ποιοι είμαστε, γυρίσαμε στα τέσσερα, κατευθείαν στην εξεταστική επιτροπή. Λοιπόν, μέχρι σήμερα ξανακάνουμε ακριβώς το ίδιο λάθος, μόνο και μόνο εξαιτίας του παλιού αποτυχημένου ενστίκτου, γιατί αν όντως επιτεθούμε στο Ιράν, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα μας χειροκροτήσουν, αλλά θα υπάρξει δυναμική αντίδραση με όλα τα μέσα που διαθέτει.
Θα πρέπει να αναμένουμε λοιπόν για παράδειγμα, ότι θα αρχίσουν να πετάνε ως αντίδραση πάνω από τα κεφάλια μας πύραυλοι όλων των μεγεθών και από κάθε κατεύθυνση, από το Ιράν, την Συρία και τον Λίβανο. Μήπως κτίσαμε ενόψει της αναμενόμενης επίθεσης έστω και ένα καταφύγιο για να προστατεύσουμε τους πολίτες μας; Τίποτα. Ξανά αφήσαμε αυτό που πρέπει να γίνει για την εξεταστική επιτροπή της επόμενης μέρας. Για να μην αναφερθούμε στο ότι μία τέτοιου είδους ισραηλινή επίθεση θα βάλλει φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή και επιπλέον θα μας φέρει αντιμέτωπους με την αναμενόμενη ισχυροποίηση της τιμής του πετρελαίου και την παγκόσμια οικονομική τάξη. Πως ακριβώς θα βοηθήσουν όλα αυτά το Ισραήλ;
Φαντάζει τρελό, αλλά το μόνο πράγμα, από ότι φαίνεται, που μπορεί να αποτρέψει το αναμενόμενο αυτοκτονικό ξεφάντωμα του Ισραήλ(μέσα στον μήνα; μέσα στον χρόνο;) είναι όντως η ατομική βόμβα του Ιράν. Γιατί αν υπήρχε ατομική βόμβα στα χέρια των Ιρανών, θα καθόμασταν ήσυχα και δεν θα κάναμε τίποτα για να κάψουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς ως το φυτίλι που βάζει φωτιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Και σε αυτούς που φοβούνται από την ατομική βόμβα του Ιράν, θα τους πούμε: Σε αντίθεση με το Ισραήλ, το Ιράν είναι λογική χώρα, και δεν θα κάνει τίποτα που θα την έβλαπτε, έτσι που μόνο η βόμβα θα αποτρέψει μία συγκεκριμένη χώρα στην περιοχή από το να ξεσαλώνει και να καταστρέφει τη ζωή των γύρω της και του εαυτού της.

*Δημοσιεύτηκε στην συντηρητική ισραηλινή εφημερίδα «Μααρίβ» στις 07/07/2008 και με αρκετή δόση ειρωνείας στηλιτεύει την πολιτική του Ισραήλ στο θέμα του Ιράν και όχι μόνο.
Το άρθρο στα εβραϊκά στο
http://www.nrg.co.il/online/1/ART1/757/772.html