Ισραηλινός πρώην κομάντο μιλά για εν ψυχρώ δολοφονίες Παλαιστινίων
Ήταν μέλος μιας επίλεκτης ομάδας του ισραηλινού στρατού, αποστολή της οποίας ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία Παλαιστίνιων μαχητών. Σήμερα σπάει για πρώτη φορά τη σιωπή του.
Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε πριν από οκτώ χρόνια, όταν άρχιζε η δεύτερη ιντιφάντα. Από εκείνη την αποστολή επέστρεψε με ψυχολογικά προβλήματα και μέχρι σήμερα δεν είχε μιλήσει ποτέ στους γονείς του για τη συμμετοχή σε αυτό που αποκαλεί «πρώτη δολοφονία πρόσωπο με πρόσωπο στην ιντιφάντα». Όσο η εξέγερση των Παλαιστινίων γιγαντωνόταν, οι στοχευμένες δολοφονίες έγιναν ένα συνηθισμένο όπλο στο οπλοστάσιο του ισραηλινού στρατού, ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας όπου οι συλλήψεις έγιναν αργότερα πιο δύσκολες σε σχέση με τη Δυτική Όχθη. Οι πιο γνωστές δολοφονίες ήταν αυτές των ηγετών της Χαμάς Αχμέντ Γιασίν και Αμπντέλ Αζίζ Ραντίσι το 2005. Ωστόσο, οι δολοφονίες χαμηλόβαθμων μαχητών απασχόλησαν ελάχιστα την επικαιρότητα.
Η μαρτυρία
Καθώς είναι ο πρώτος πρώην στρατιώτης που περιγράφει μια στοχευμένη δολοφονία, δεν μπορεί να αποκαλύψει το όνομά του. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να κατηγορηθεί για την άμεση ανάμειξή του σε μια πράξη που για τις περισσότερες δυτικές χώρες αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ο πρώην στρατιώτης είναι σήμερα περίπου 30 χρονών και ζει στην περιοχή του Τελ Αβίβ. Όταν κατετάγη πριν από οκτώ χρόνια στην ειδική μονάδα του ισραηλινού στρατού, εκπαιδεύτηκε για να δολοφονήσει. Όταν, πάντως, άρχισε η αποστολή, οι ανώτεροί του είπαν στον ίδιο και τους συναδέλφους του ότι θα πραγματοποιούσαν μια επιχείρηση σύλληψης. Μόνο αν ο «στόχος» είχε οπλισμό στο αυτοκίνητό του θα άνοιγαν πυρ.
Στις 22 Νοεμβρίου του 2000, λέει στον κυριακάτικο «Ιndependent», η μονάδα είχε πάρει τη θέση της στη Νότια Γάζα. Στόχος ήταν ο Παλαιστίνιος μαχητής Τζαμάλ Αμπντέλ Ραζάκ. Ο Ραζάκ καθόταν στη θέση του συνοδηγού ενός μαύρου Ηyundai, το οποίο οδηγούσε ο σύντροφός του Αουνί Ντουχεΐρ. Οι ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας είχαν αρχίσει να παρακολουθούν τον Ραζάκ από τη στιγμή που βγήκε από το σπίτι του στη Ράφα. Η πληροφορία που έφθασε στην επίλεκτη μονάδα ήταν ότι οι δύο Παλαιστίνιοι ήταν άοπλοι. «Για είκοσι λεπτά ξέραμε ότι θα κάναμε μια απλή σύλληψη», διηγείται ο 30χρονος Ισραηλινός. Ξαφνικά, όμως, οι εντολές άλλαξαν. «Μας είπαν ότι θα έφθανε σε ένα λεπτό και μας έδωσαν μια διαταγή που τελικά θα μας οδηγούσε στη δολοφονία». Πιστεύει ότι η διαταγή προήλθε από μια αίθουσα επιχειρήσεων στην οποία ήταν παρόντα «όλα τα μεγάλα αφεντικά», μεταξύ των οποίων κι ένας ταξίαρχος.
Όσο πλησιάζει η κρίσιμη στιγμή, ο σκοπευτής νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. «Και τότε συνέβη ένα από τα πιο παράξενα πράγματα στη ζωή μου. Ένιωσα απολύτως συγκεντρωμένος. Κάποια στιγμή άκουσα “άρξατε πυρ”. Ποιος έδωσε τη διαταγή και σε ποιον; Ο διοικητής της μονάδας... σε όλους. Όλοι άκουσαν “πυρ”». Ο Ραζάκ βρισκόταν στο σκόπευτρό του: «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τον είδα. Άρχισα να πυροβολώ- όλοι αρχίσαμε να πυροβολούμε. Έχασα τον έλεγχο. Πυροβόλησα για ένα ή δύο δευτερόλεπτα. Έπειτα μέτρησα τις σφαίρες. Του είχα ρίξει έντεκα σφαίρες στο κεφάλι. Θα μπορούσα να είχα ρίξει μόνο έναν πυροβολισμό. Ίσως από τον φόβο μου ή για να αντεπεξέλθω σε όλα που συνέβαιναν, συνέχισα να πυροβολώ».
Σαν σακί με μύγες
Ο 30χρονος άνδρας είδε σοκαρισμένος το πτώμα του Ραζάκ στον δρόμο- «έμοιαζε σαν ένα σακί γεμάτο μύγες». Έπειτα ήρθαν τα συγχαρητήρια του διοικητή: «Μας τηλεφώνησε ο πρωθυπουργός, το υπουργείο Άμυνας και το Γενικό Επιτελείο. Όλοι τους μάς έδωσαν συγχαρητήρια. Η αποστολή μας πέτυχε απολύτως». Και αυτό, παρά το γεγονός ότι μαζί με τον «στόχο» έχασαν τη ζωή τους ακόμη δύο Παλαιστίνιοι που είχαν την ατυχία να περάσουν από το σημείο της ενέδρας.
Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε πριν από οκτώ χρόνια, όταν άρχιζε η δεύτερη ιντιφάντα. Από εκείνη την αποστολή επέστρεψε με ψυχολογικά προβλήματα και μέχρι σήμερα δεν είχε μιλήσει ποτέ στους γονείς του για τη συμμετοχή σε αυτό που αποκαλεί «πρώτη δολοφονία πρόσωπο με πρόσωπο στην ιντιφάντα». Όσο η εξέγερση των Παλαιστινίων γιγαντωνόταν, οι στοχευμένες δολοφονίες έγιναν ένα συνηθισμένο όπλο στο οπλοστάσιο του ισραηλινού στρατού, ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας όπου οι συλλήψεις έγιναν αργότερα πιο δύσκολες σε σχέση με τη Δυτική Όχθη. Οι πιο γνωστές δολοφονίες ήταν αυτές των ηγετών της Χαμάς Αχμέντ Γιασίν και Αμπντέλ Αζίζ Ραντίσι το 2005. Ωστόσο, οι δολοφονίες χαμηλόβαθμων μαχητών απασχόλησαν ελάχιστα την επικαιρότητα.
Η μαρτυρία
Καθώς είναι ο πρώτος πρώην στρατιώτης που περιγράφει μια στοχευμένη δολοφονία, δεν μπορεί να αποκαλύψει το όνομά του. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να κατηγορηθεί για την άμεση ανάμειξή του σε μια πράξη που για τις περισσότερες δυτικές χώρες αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ο πρώην στρατιώτης είναι σήμερα περίπου 30 χρονών και ζει στην περιοχή του Τελ Αβίβ. Όταν κατετάγη πριν από οκτώ χρόνια στην ειδική μονάδα του ισραηλινού στρατού, εκπαιδεύτηκε για να δολοφονήσει. Όταν, πάντως, άρχισε η αποστολή, οι ανώτεροί του είπαν στον ίδιο και τους συναδέλφους του ότι θα πραγματοποιούσαν μια επιχείρηση σύλληψης. Μόνο αν ο «στόχος» είχε οπλισμό στο αυτοκίνητό του θα άνοιγαν πυρ.
Στις 22 Νοεμβρίου του 2000, λέει στον κυριακάτικο «Ιndependent», η μονάδα είχε πάρει τη θέση της στη Νότια Γάζα. Στόχος ήταν ο Παλαιστίνιος μαχητής Τζαμάλ Αμπντέλ Ραζάκ. Ο Ραζάκ καθόταν στη θέση του συνοδηγού ενός μαύρου Ηyundai, το οποίο οδηγούσε ο σύντροφός του Αουνί Ντουχεΐρ. Οι ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας είχαν αρχίσει να παρακολουθούν τον Ραζάκ από τη στιγμή που βγήκε από το σπίτι του στη Ράφα. Η πληροφορία που έφθασε στην επίλεκτη μονάδα ήταν ότι οι δύο Παλαιστίνιοι ήταν άοπλοι. «Για είκοσι λεπτά ξέραμε ότι θα κάναμε μια απλή σύλληψη», διηγείται ο 30χρονος Ισραηλινός. Ξαφνικά, όμως, οι εντολές άλλαξαν. «Μας είπαν ότι θα έφθανε σε ένα λεπτό και μας έδωσαν μια διαταγή που τελικά θα μας οδηγούσε στη δολοφονία». Πιστεύει ότι η διαταγή προήλθε από μια αίθουσα επιχειρήσεων στην οποία ήταν παρόντα «όλα τα μεγάλα αφεντικά», μεταξύ των οποίων κι ένας ταξίαρχος.
Όσο πλησιάζει η κρίσιμη στιγμή, ο σκοπευτής νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. «Και τότε συνέβη ένα από τα πιο παράξενα πράγματα στη ζωή μου. Ένιωσα απολύτως συγκεντρωμένος. Κάποια στιγμή άκουσα “άρξατε πυρ”. Ποιος έδωσε τη διαταγή και σε ποιον; Ο διοικητής της μονάδας... σε όλους. Όλοι άκουσαν “πυρ”». Ο Ραζάκ βρισκόταν στο σκόπευτρό του: «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τον είδα. Άρχισα να πυροβολώ- όλοι αρχίσαμε να πυροβολούμε. Έχασα τον έλεγχο. Πυροβόλησα για ένα ή δύο δευτερόλεπτα. Έπειτα μέτρησα τις σφαίρες. Του είχα ρίξει έντεκα σφαίρες στο κεφάλι. Θα μπορούσα να είχα ρίξει μόνο έναν πυροβολισμό. Ίσως από τον φόβο μου ή για να αντεπεξέλθω σε όλα που συνέβαιναν, συνέχισα να πυροβολώ».
Σαν σακί με μύγες
Ο 30χρονος άνδρας είδε σοκαρισμένος το πτώμα του Ραζάκ στον δρόμο- «έμοιαζε σαν ένα σακί γεμάτο μύγες». Έπειτα ήρθαν τα συγχαρητήρια του διοικητή: «Μας τηλεφώνησε ο πρωθυπουργός, το υπουργείο Άμυνας και το Γενικό Επιτελείο. Όλοι τους μάς έδωσαν συγχαρητήρια. Η αποστολή μας πέτυχε απολύτως». Και αυτό, παρά το γεγονός ότι μαζί με τον «στόχο» έχασαν τη ζωή τους ακόμη δύο Παλαιστίνιοι που είχαν την ατυχία να περάσουν από το σημείο της ενέδρας.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" στις 03/03/2009
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4504845&ct=2
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4504845&ct=2
Το αρχικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα "Ιντιπέντεντ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου