Όσο οι μάζες στην Αίγυπτο και ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο συνεχίζουν να βλέπουν τις εικόνες της τυραννίας και βίας από τα κατεχόμενα εδάφη, το Ισραήλ δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει αποδεκτό, ακόμη και αν το αποδεχτούν μερικά καθεστώτα.
Του Γκιντεόν Λέβι*
Τρεις με τέσσερις ημέρες πριν, η Αίγυπτος βρισκόταν ακόμη στο χέρι μας. Ο στρατός των ειδικών, συμπεριλαμβανομένου του κορυφαίου ειδικού μας σε θέματα Αιγύπτου, του Μπέντζαμιν Μπεν-Ελιέζερ(σ.σ. πρώην υπουργός Άμυνας), δήλωνε ότι « όλα βρίσκονται υπό έλεγχο», ότι το Κάιρο δεν είναι Τύνιδα και ότι ο Μουμπάρακ είναι ισχυρός. Ο Μπεν-Ελιέζερ δήλωνε ότι συνομίλησε στο τηλέφωνο με κορυφαίο Αιγύπτιο αξιωματούχο και ότι τον διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει τίποτα να τον ανησυχεί. Μπορείς να στηρίζεσαι στον Φουάντ και τον Χόσνι και οι δύο θα είναι παρελθόν.
Την Παρασκευή το βράδυ όλα άλλαξαν. Αποδείχθηκε ότι οι εκτιμήσεις των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών δεν είναι για μία ακόμη φορά, για να το πούμε κομψά, η επιτομή της εγκυρότητας. Ο λαός της Αιγύπτου έχει τη δική του φωνή και το αισθητήριο να μην ακολουθεί τις γραμμές των Ισραηλινών επιθυμιών. Τη στιγμή πριν η τύχη του Μουμπάρακ κριθεί, ήλθε ο καιρός για να βγάλουμε τα Ισραηλινά συμπεράσματα.
Όχι μια πανούκλα σκότους στην Αίγυπτο αλλά το φως του Νείλου: το τέλος ενός καθεστώτος που στηρίζεται στα κλομπ είναι προδιαγεγραμμένο. Μπορεί να αντέξει για χρόνια και η πτώση επέρχεται στη στιγμή που δεν το περιμένεις. Όχι μόνο η Δαμασκός και το Αμάν, η Τρίπολη και το Ραμπάτ, η Τεχεράνη και η Πιονγκγιάνγκ: Αλλά και η Ραμάλα και η Γάζα θα ταρακουνηθούν.
Ο υποκριτικός και φαρισαϊκός διαχωρισμός των χωρών μεταξύ των ΗΠΑ και της Δύσης, μεταξύ του «άξονα του κακού» από τη μια και των «μετριοπαθών» από την άλλη, κατέρρευσε. Αν υπάρχει άξονας του κακού, τότε αυτός περιλαμβάνει όλα τα μη δημοκρατικά καθεστώτα, συμπεριλαμβανομένων των «μετριοπαθών» και των «σταθερών» και των «φιλοδυτικών». Σήμερα η Αίγυπτος, αύριο η Παλαιστίνη. Χθες η Τυνησία, αύριο η Γάζα.
Όχι μόνο το καθεστώς της Φατάχ και το καθεστώς της Χαμάς στη Γάζα προορίζονται να πέσουν, αλλά ίσως, μια μέρα, η Ισραηλινή κατοχή, η οποία ασφαλώς και ανταποκρίνεται σε όλα τα κριτήρια μιας εγκληματικής τυραννίας και ενός αποκρουστικού καθεστώτος. Στηρίζεται και αυτό στα όπλα. Προκαλεί επίσης μίσος σε όλα τα επίπεδα του υπόδουλου λαού, ακόμη και αν στέκεται αβοήθητος, ανοργάνωτος και χωρίς όπλα, αντιμέτωπος με ένα πανίσχυρο στρατό. Συμπέρασμα πρώτο: Καλύτερα να το τελειώνει με το καλό, με συμφωνίες που θα βασίζονται στη δικαιοσύνη και όχι στη δύναμη, τη στιγμή πριν οι μάζες πουν τα δικά τους και καταφέρουν να εξαφανίσουν το σκοτάδι.
Δεύτερο, όχι λιγότερο σημαντικό συμπέρασμα: Οι συμμαχίες με αντιδημοφιλή καθεστώτα μπορούν να ανατραπούν μέσα σε μια μέρα. Όσο οι μάζες στην Αίγυπτο και ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο συνεχίζουν να βλέπουν τις εικόνες της τυραννίας και βίας από τα κατεχόμενα εδάφη, το Ισραήλ δεν θα μπορέσει να γίνει αποδεκτό, ακόμη και αν το αποδεχτούν ορισμένα καθεστώτα.
Το καθεστώς της Αιγύπτου έγινε σύμμαχος της Ισραηλινής κατοχής. Η κοινή πολιορκία της Γάζας είναι αδιάψευστη απόδειξη. Ο Αιγυπτιακός λαός δεν του άρεσε. Ποτέ δεν του άρεσαν οι συμφωνίες ειρήνης με το Ισραήλ, στις οποίες το Ισραήλ δεσμεύεται «να σέβεται τα νόμιμα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού» χωρίς ποτέ να κρατά το λόγο του. Αντιθέτως ο Αιγυπτιακός λαός βλέπει τις εικόνες από την Επιχείρηση Καυτό Μολύβι.
Δεν αρκεί να έχεις μια χούφτα πρεσβείες για να γίνεις αποδεκτός στην περιοχή. Χρειάζονται επίσης πρεσβείες καλής θέλησης, μια εικόνα δικαίου και ένα κράτος που δεν είναι κατακτητής. Το Ισραήλ πρέπει να κερδίσει τις καρδιές των Αραβικών λαών, οι οποίοι ουδέποτε θα συμφωνήσουν με τη συνεχιζόμενη καταπίεση των αδελφών τους, ακόμη και αν οι έξυπνοι υπουργοί τους συνεχίζουν να συνεργάζονται με το Ισραήλ.
Αν υπάρχει κάτι κοινό σε όλες τις εκδοχές της Αιγυπτιακής αντιπολίτευσης, είναι το μίσος που σιγοβράζει κατά του Ισραήλ. Τώρα οι εκπρόσωποι τους ανέρχονται στην εξουσία και το Ισραήλ θα βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση. Τίποτα δεν θα απομείνει από το εικονικό επίτευγμα για το οποίο ο Νετανιάου συχνά περηφανευόταν-τη συμμαχία με τα «μετριοπαθή» καθεστώτα κατά του Ιράν. Μία πραγματική συμμαχία με την Αίγυπτο και τα όμορα κράτη μπορεί να στηρίζεται μόνο στο τέλος της κατοχής, όπως επιθυμεί ο Αιγυπτιακός λαός και όχι σε έναν κοινό εχθρό, όπως θέλει το καθεστώς.
Οι μάζες του Αιγυπτιακού λαού-παρακαλώ σημειώστε: σε όλα τα επίπεδα-πήραν τη μοίρα τους στα χέρια. Υπάρχει κάτι εντυπωσιακό και καταπληκτικό συνάμα. Καμιά δύναμη, ούτε αυτή του Μουμπάρακ, τον οποίο ο Μπεν-Ελιέζερ αγαπά τόσο, μπορεί τους καταστείλει. Στην Ουάσιγκτον η κρισιμότητα της στιγμής έγινε αμέσως αντιληπτή και έσπευσε γρήγορα να πάρει αποστάσεις από τον Μουμπάρακ και επιχείρησε να βρει αρεστό στο λαό. Κάτι τέτοιο θα συμβεί κάποια στιγμή και στην Ιερουσαλήμ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χαάρετς» στις 30/01/2011
http://www.haaretz.com/print-edition/opinion/the-egyptian-masses-won-t-play-ally-to-israel-1.340080
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου