Αλίμονο στους νικητές

Αλίμονο στους νικητές

Του Μερόν Μπενβενίστι*

Οι εμπνευστές της επιχείρησης καυτό μολύβι συνηθίζεται να χαρακτηρίζονται με δύο αντικρουόμενους όρους: «ο αφέντης τρελάθηκε» και εκδικείται με πρωτοφανή αγριότητα και «ελεγχόμενος θυμός» ή ως μία λογική στρατιωτική επιχείρηση που είχε σκοπό να αποθαρρύνει την άλλη πλευρά. Δίπλα σε αυτές τις δύο αντιλήψεις μπορεί να προστεθεί μία ακόμη: τα επαναλαμβανόμενα αντανακλαστικά, η ενστικτώδης αντίδραση από μία παραγκωνισμένη κοινωνία μεταναστών.
Ο David Day, ένας από τους πιο γνωστούς ερευνητές που έχει ασχοληθεί με την διαδικασία κατά την οποία οι κοινωνίες μεταναστών αποκτούν τον έλεγχο των γηγενών πληθυσμών, γράφει: «Τέτοιες άγριες αντιδράσεις σε οποιαδήποτε ένδειξη αντίστασης από τον γηγενή πληθυσμό έχει αποτέλεσμα να τονίζεται τόσο στα μυαλά των κατακτητών όσο και των κατακτημένων, το μέγεθος και η ολοκλήρωση της κατάκτησης και η έλλειψη χρησιμότητας για περαιτέρω αντίσταση, παρόλο που μακροπρόθεσμα ενδεχομένως να υποσκελίσει την ηθική αξίωση της νέας κοινωνίας στην κατάκτηση των νέων εδαφών που μόλις έχουν κερδηθεί».
Πράγματι, υπάρχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα κατά τα οποία η βίαιη συμπεριφορά των αυτοχθόνων πληθυσμών κατά της εξόντωσής τους, έχει χρησιμοποιηθεί ως πρόφαση για την εκδίωξή τους και την δικαιολόγηση μίας δυσανάλογης στρατιωτικής αντίδρασης, όλα κάτω από την αιγίδα «του πολέμου κατά της τρομοκρατίας» του οποίου στόχος είναι να σπάσει το ηθικό και να αρπάξει την γη τους. Mία απαίσια οσμή ιμπεριαλιστικού μύκητα αναδύεται από την επιχείρηση στην Γάζα όπως και σε άλλες επιχειρήσεις που έγιναν στο παρελθόν.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, που μας επισκέφθηκαν πρόσφατα, θα μπορούσαν να είχαν ανταλλάξει μνήμες με τον Εχούντ Όλμερτ για τις πράξεις αγριότητας που έχουν γίνει από τις χώρες τους. Ας επισημάνουμε μερικές από αυτές που έγιναν μόνο στον 20ο αιώνα: Οι βρετανικές ενέργειες στην Ινδία και την Κένυα, η Γαλλία στην Αλγερία, η Ιταλία στην Αιθιοπία, η Τουρκία στην Αρμενία, οι Τσέχοι στην Σουδήτια, οι Ισπανοί στην Ισπανία και οι Γερμανοί που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε. Όλοι ντρέπονται για το παρελθόν τους, σωτηρία για τους Ισραηλινούς, που στην πραγματικότητα είναι υπερήφανοι για τις πράξεις τους.
Αγνοώντας την θεμελιώδη στροφή των διεθνών κανόνων από την εποχή της αποικιοκρατίας κατά τα φαινόμενα δεν έχει επίπτωση στην βίαιη ισραηλινή επιχείρηση. Δημιούργησε τα επιθυμητά αποτελέσματα προς όφελος της ισχυρής πλευράς, έτσι ώστε οι ισραηλινοί μπορούν να καυχηθούν για την νίκη τους όταν αναισθητοποιούνται από τις ανθρωπιστικές διαστάσεις. Έτσι απομακρύνονται από την ομάδα των πολιτισμένων εθνών στα οποία θέλουν να ανήκουν.
Η επιχείρηση ισχυροποίησε την Ισραηλινή κυριαρχία, άμεσα και έμμεσα, στο Ισραήλ/Παλαιστίνη για μία σημαντική χρονική περίοδο. Οι Παλαιστίνιοι υπέστησαν τόσο μεγάλο κτύπημα σε σημείο που ο πρόεδρος της Αιγύπτου κάλεσε αυτούς που στηρίζουν την παλαιστινιακή αντίσταση να λάβουν υπόψη το τι κέρδισαν και το τι έχασαν. Ο διαχωρισμός της Δυτικής όχθης από την Γάζα είναι πλέον μη αντιστρέψιμο γεγονός και εκφράστηκε με την αδιαφορία με την οποία οι κάτοικοι της Δυτικής όχθης αντέδρασαν στην τραγωδία της Γάζας.
Η χλιαρή αντίδραση της Παλαιστινιακής Αρχής στις μαζικές δολοφονίες των συμπατριωτών τους επέφερε θανάσιμο πλήγμα στο παλαιστινιακό εθνικό κίνημα. Η κυβέρνηση της Χαμάς στην Γάζα ενίσχυσε την θέση της με το αίμα εκατοντάδων πολιτών της. Η Αίγυπτος και η Ιορδανία αποδεδείχθηκε ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τα δικά τους συμφέροντα από ότι για την εθνική αλληλεγγύη. Η διεθνής κοινότητα δείχνει την πρόθεσή της να συνεχιστεί το στάτους κβο με τον μανδύα της «ειρηνευτικής διαδικασίας».
Η παρούσα κατάσταση αποκρυσταλλώνεται χάρη στην ολοκληρωτική υποστήριξη στην επιχείρηση και τους στόχους της από τους Εβραίους στο Ισραήλ και την τυχοδιωκτική ατμόσφαιρα που ωθεί αυτούς που αντιτίθεται στην συμφιλίωση στην εξουσία στις επερχόμενες εκλογές.
Παρά την αποστροφή για την επιχείρηση, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι το Ισραήλ πέτυχε μία νίκη και έδειξε την ματαιότητα της συνέχισης της παλαιστινιακής αντίστασης. Τώρα οι Ισραηλινοί θα πρέπει να μοιραστούν τα λάφυρα της νίκης, με εκατομμύρια εξαθλιωμένους και πενθούντες Παλαιστινίους που ζουν κάτω από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς διακρίσεων και ένα κόσμο που δεν συμφιλιώνεται με την τρέλα της βίας. Μία μικρή μειονότητα από ντροπιασμένους Ισραηλινούς κοιτάζουν με θλίψη το στάδιο αυτό ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, του μόνου που όταν είχε ξεκινήσει είχε τόσες υψηλές ιδέες. Μία πράγματι πύρρειος νίκη.

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χαάρετς» στις 22/01/2009. Ο Μερόν Μπενβενίστι διατέλεσε αντιδήμαρχος της Ιερουσαλήμ την δεκαετία του ’70, με δήμαρχο τον προερχόμενο από το Εργατικό κόμμα Τέντι Κόλεκ. Ήταν υπεύθυνος για τα ζητήματα της ανατ. Ιερουσαλήμ. Σήμερα είναι ένας από τους σφοδρότερους επικριτές της ισραηλινής πολιτικής και θιασώτης της ιδέας ενός ενιαίου διεθνικούς κράτους στο Ισραήλ/Παλαιστίνη. Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε:

http://www.haaretz.com/hasen/spages/1057669.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Meron_Benvenisti