To Ισραήλ της κοινωνικής ανισότητας σε αριθμούς

*Περισσότεροι από 1,5 εκατ. Ισραηλινοί, το ένα τέταρτο του έξι εκατομμυρίων πληθυσμού, ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 119.00 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά(στοιχεία 2005).
*Το 23% των ηλικιωμένων ζει κάτω από το όριο φτώχειας
*Η παιδική φτώχεια έχει αυξηθεί κατά 50% από το 1988
*714.000 παιδιά, ένα στα πέντε παιδιά πεινά καθημερινά.
Μία μελέτη του 2004 κατέδειξε ότι το 40% των παιδιών ζει σε φτώχεια και ότι ένα επιπλέον 30% μπορεί αν βρεθεί σε ανάλογη κατάσταση. Ο Γιτζάκ Καντμάν, διευθυντής του Εθνικού Συμβουλίου για το Παιδί δήλωσε: «Η Ισραηλινή κοινωνία κοροϊδεύει τον εαυτόν της αν πιστεύει ότι μπορεί να εγκαταλείψει το 40% των παιδιών της που είναι οι πολίτες του μέλλοντος…Δεν υπάρχει πιθανότητα η ισραηλινή κοινωνία να μπορέσει να επιβιώσει σε είκοσι χρόνια, στεκάμενη στα σπασμένα πόδια του 30% των παιδιών. Η εγκληματική αυτή απόρριψη ενός σημαντικού μεριδίου των παιδιών του Ισραήλ που ζουν σε φτώχεια, αρρώστια και άρνηση θα στοιχίσει στο κράτος με κάθε τρόπο:.
Περισσότερα από 140.000 παιδιά που ζουν στο Ισραήλ δεν έχουν πλήρως Ισραηλινή υπηκοότητα.
*Το 71% ζει στην ανατ. Ιερουσαλήμ(σ.σ. την οποία οι Παλαιστίνιοι διεκδικούν ως μελλοντική πρωτεύουσα του κράτους τους).
*Το 29% είναι παιδιά νόμιμων ξένων εργατών που έχουν έλθει στο Ισραήλ, παιδιά μεταναστών με απροσδιόριστη καθεστώς και παιδιά από μεικτούς γάμους Ισραηλινών Αράβων και Παλαιστινίων.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 80% των Ισραηλινών χαρακτήρισε τον εαυτό του «φτωχούς».
Το κενό που έχει δημιουργηθεί από το κυβερνητικό ψαλίδι στο κράτος πρόνοιας το καλύπτουν τα συσσίτια(soup kitchens), οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που δίνουν τρόφιμα στους φτωχούς και οι θρησκευτικές οργανώσεις. Παιδιά ηλικίας δέκα ετών έχουν συλληφθεί να κλέβουν τρόφιμα για να κατευνάσουν την πείνα τους. Υπάρχουν δημοσιεύματα στον τύπο που μιλούν για μητέρες που είναι μόνες τους στην Μπερ Σέβα, των οποίων τα επιδόματα έχουν μειωθεί κατά 40%, οι οποίες απευθύνονται σε διευθυντές σουπερμάρκετ ζητώντας βοήθεια, γνωστοποιώντας τους ότι είναι έτοιμες να γεμίσουν το καρότσι χωρίς να πληρώσουν. Οι διευθυντές τις άφησαν να το κάνουν. «Είναι τόσες πολλές, δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε», δήλωσε κάποιος.
Ενώ πάνω από το 40% αυτών που χαρακτηρίζονται φτωχοί έχουν δουλειά, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προκόψει κι’ άλλο τους μισθούς για να κάνει το Ισραήλ «διεθνώς ανταγωνιστικό». Για μήνες πολλοί δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι μένουν απλήρωτοι.
Οι σκληρές αυτές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες βοηθούν στο να κατανοήσει κανείς το γιατί οι οικισμοί στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη είναι ελκυστικοί σε πολλούς Ισραηλινούς. Η κυβέρνηση δίνει διπλάσια χρήματα στις τοπικές αρχές στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη απ' ότι στο αναγνωρισμένο νόμιμο Ισραήλ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία ενός Ισραηλινού πανεπιστημιακού μόνο 50.000 έποικοι, σε σύνολο 450.000 εποίκων στην Δυτική όχθη και την Ανατ. Ιερουσαλήμ, είναι καθαροί εθνικιστές και οπαδοί του επεκτατισμού. Οι περισσότεροι έχουν πάει εκεί για «την ποιότητα των συνθηκών ζωής, τις φοροελαφρύνσεις και τα χαμηλότερα στεγαστικά δάνεια… Πολλοί θέλουν να φύγουν αλλά κανείς δεν αγοράζει το σπίτι τους.» Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης «Ειρήνη Τώρα», η πλειοψηφία θα έφευγε αν της δινόταν ικανοποιητική αποζημίωση.
Οι Εβραίοι του Ισραήλ δεν διαχωρίζονται μόνο σε πλούσιους και φτωχούς.. Υπάρχουν πολλές θρησκευτικές και εθνικές διαφοροποιήσεις. Οι Εβραίοι από την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική κάνουν τις χειρότερες δουλειές, ενώ οι Εβραίοι που προέρχονται από την Ευρώπη είναι σε γενικές γραμμές καλύτερα αμειβόμενοι.
Το Ισραήλ έχει επίσης έντονες διαφορές μεταξύ θρησκευόμενων και μη, με τις θρησκευτικές αρχές να επιδιώκουν ακόμη μεγαλύτερη επιρροή σε θέματα γάμου, διαζυγίων και μετακίνησης το Σάββατο(σ.σ. η εβραϊκή αργία), κάνοντας σχεδόν αδύνατον στους κοσμικούς Εβραίους να ζήσουν στην Ιερουσαλήμ.
Αν η κατάσταση είναι δύσκολη για τον μέσο Ισραηλινό, για τους άραβες είναι πολύ χειρότερη:
*Ο μέσος μισθός είναι στο μισό των Εβραίων που προέρχονται από την Ευρώπη
*Το 42% των αραβικών οικογενειών ζουν κάτω από το όριο φτώχειας.
*Η ανεργία είναι υψηλότερη από τον μέσο όρο. Αν και η εβραϊκή ανεργία αυξήθηκε κατά 53% μεταξύ 1996 και 2001, αυξήθηκε κατά 126% για τους Ισραηλινούς άραβες την ίδια περίοδο.
* Το 2003 η επιτροπή Ορ διαπίστωσε «δεκαετίες διακρίσεων κατά της μειονότητας των Ισραηλινών Αράβων». Οι αραβικές κοινότητες πάσχουν από έλλειψη ρευστότητας και δε μετέχουν στα σχέδια βιομηχανικής ανάπτυξης της κυβέρνησης.
*Οι υποδομές για την εκπαίδευση είναι κατά πολύ φτωχότερες από αυτές των Εβραίων.
*Πολλές κοινότητες δεν αναγνωρίζονται από το κράτος, το οποίο αρνείται την παροχή υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής νερού και ηλεκτρικού ρεύματος και τα σπίτια τους απειλούνται με κατεδάφιση
*Οι Ισραηλινοί Άραβες κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν φραστική ή φυσική κακοποίηση από την αστυνομία ή τις μυστικές υπηρεσίες
Παρόλο που το Ισραήλ εμφανίζεται να έχει μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα το οποίο το κατατάσσει στις 25 υψηλότερες χώρες, υπάρχει τεράστια αυξανόμενη ανισότητα.
*Παρά την ύφεση το 2003 οι δέκα πλουσιότεροι ισραηλινοί έγιναν ακόμη πλουσιότεροι
*Το 1994 τα υψηλόβαθμα στελέχη έβγαζαν κατά μέσο όρο 30 φορές τον κατώτατο μισθό. Το 2002, έβγαζαν 36 φορές
*Το μερίδιό τους στο συνολικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 5,6% την ίδια περίοδο, με το μερίδιο του κατώτατου 80% να μειώνεται μεταξύ 0,4% και 0,8%

Τα στοιχεία περιλαμβάνονται σε εκτενή ανάλυση για την ισραηλινή κοινωνία στο
http://www.wsws.org/articles/2009/jan2009/isra-j22.shtml