Μία ενδιαφέρουσα επιστολή

Βρήκα μία ενδιαφέρουσα επιστολή στην «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» στις 19/05/2008 και την οποία αναδημοσιεύω, ενός Ισραηλινού επιστήμονα στο Ινστιτούτο Βάϊτσμαν, με αφορμή πρόσφατο άρθρο του Ισραηλινού διευθυντή ορχήστρας Ντάνιελ Μπαρενμπόϊμ στην ίδια εφημερίδα( αναδημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ και στο blog μου λίγο παρακάτω).

«Μπράβο στον Ντάνιελ Μπάρενμπόϊμ(«Η Γη μου, ο πόνος μου») Απόψεις 14 Μαΐου) επειδή ανέφερε τόσα πολλά που εδώ και χρόνια ήθελα να πω.
Το 1952, ως ένας από τους δύο μόνο φυσικούς στο Ισραήλ με Ph.D στην πυρηνική φυσική, με πήρε ο Σιμόν Πέρες από το Κιμπούτς Σάσα και με έστειλε το 1953 στο Παρίσι για να γίνω ο κορυφαίος πυρηνικός επιστήμονας του Ισραήλ και έπαιξα σημαντικό ρόλο στην κατασκευή του πυρηνικού αντιδραστήρα της Ντιμόνα. Ήμουν από τους ιδρυτές του Τμήματος Πυρηνικής Φυσικής του Ινστιτούτου Βάϊτσμαν και συνέχισα με την έρευνα και την εκπαίδευση.
Όπως και ο Μπάρενμπόϊμ, είδα το τέλος του σοσιαλισμού στο Ισραήλ το 1967 και είδα επίσης την ανάγκη για επικοινωνία με τους γείτονες μας. Το 1982 ανοίξαμε διάλογο μεταξύ του Ινστιτούτου Βάιτσμαν και Παλαιστινίων πανεπιστημιακών. Καλέσαμε τέσσερις Παλαιστινίους από το πανεπιστήμιο της Μπέϊρ Ζέϊτ να μας πουν τις απόψεις τους. Ο καθηγητής Σαλίμ Ταμάρι δήλωνε ξεκάθαρα: «Δεν επιθυμούμε να σας πετάξουμε στην θάλασσα και δεν θέλουμε να μας πετάξετε στην έρημο».
Οι Παλαιστίνιοι αυτοί έγιναν από νεαροί ακαδημαϊκοί πρόεδροι πανεπιστημίων και υπουργοί στην Παλαιστινιακή Αρχή. Συνέχισαν να εκπέμπουν το ίδιο μήνυμα «όχι στην θάλασσα, όχι στην έρημο» για περισσότερο από ένα τρίτο του αιώνα. Αλλά οι Ισραηλινοί δεν ακούνε και λένε ότι εμείς, όπως και ο Μπάρενμπόϊμ, είμαστε αφελείς.
Η απάντησή μου είναι ότι δεν είμαι καλλιτέχνης σαν τον Μπάρενμπόϊμ, αλλά ως φυσικός αισθάνομαι ότι έχω τα ειδικά προσόντα για να αναλύσω την κατάσταση. Ως μέλος της διεθνούς κοινότητας μπορώ τις απόψεις για τα προβλήματά μας από φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο.
Προέβλεψαν αυτό που οι ειδικοί και οι πολιτικοί ποτέ δεν έκαναν: Τον πόλεμο του 1982 στον Λίβανο, τον μακροχρόνιο πόλεμο Ιράν-Ιράκ, την πτώση της Σοβ. Ένωσης και άλλα. Ένας Αιγύπτιος φυσικός επεσήμανε, «Εμείς οι Αιγύπτιοι και οι Εβραίοι, που φέραμε τον πολιτισμό στην Δύση όταν οι άραβες ήταν βάρβαροι. Τώρα πρέπει να κάνουμε τεμενάδες σε αυτούς επειδή έχουν πετρέλαιο».
Ο Μπάρενμπόϊμ αναρωτήθηκε, «Τι μου δίνει ελπίδα»; Για αυτόν, είναι η μουσική. Για μένα, είναι η φυσική. Αναζητώντας τη δομή του ατόμου και τα κλειδιά του κόσμου, μου είναι ξεκάθαρο ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι".

Χάρι Τζ. Λίπκιν, Ρεχόβοτ Ισραήλ, Επίτιμος καθηγητής στο Ινστιτούτο Βάϊτσμαν.